به گزارش مشرق، جمعیت‌های آفریقایی و آسیایی معمولاً قربانی جنگ‌هایی بوده‌اند که از سوی قدرت‌های غربی علیه آفریقا، آسیا و جهان عرب، راه‌اندازی یا تأمین مالی شده‌اند.

وقایع اخیر در اوکراین نشان می‌دهد که چگونه این جمعیت‌های با پوست تیره‌تر نیز جزو قربانیان اصلی جنگ‌هایی شده‌اند که دور از سرزمین‌هایشان رخ می‌دهد.

به گزارش «میدل ایست آی»، تفسیر نژادپرستانه این جنگ توسط رسانه‌های مختلف جریان اصلی به مخاطبان جهانی یادآوری کرد که مردم عراق، سوریه، افغانستان و سایر جمعیت‌های غیر اروپایی قربانیان معمول این درگیری‌ها هستند.

یکی از این مفسران نژادپرست جسارت این را داشت که این نظرات را در شبکه «الجزیره انگلیسی» بیان کند، گویی از همکاران و مخاطبان عرب خود انتظار داشتند که بی سر و صدا جایگاه پایین خود را در این سلسله مراتب بشردوستانه بپذیرند.

همبستگی و همدردی که از چنین لفاظی‌هایی پدید می‌آید، پیش‌شرطی بر کنار گذاشتن جمعیت‌های با پوست تیره‌تر و غیراروپایی از حوزه همبستگی، همدردی و انسانیت است.

موضوع صرفاً شعاری نیست؛ آفریقایی‌ها، آسیایی‌ها و عرب‌هایی که تلاش می‌کردند از جنگ اوکراین فرار کنند، از تبعیض و خشونت توسط مقامات محلی رنج می‌برند، از آن‌ها خواسته می‌شود تا ابتدا صبر کنند تا اوکراینی‌ها تخلیه شوند، در مرز لهستان سرگردان مانده و مجبور شدند در صف‌های جدا شده از لحاظ نژادی بایستند.

اگرچه تکان دهنده است، اما چنین انسانیت طردکننده و سیاست‌های تبعیض آمیزی اصلا موضوعی تازه نیستند.

این نوع رفتارهای تبعیض آمیز به «اومانیسم اروپایی» بازمی‌گردند، که پس از رنسانس پا به عرصه گذاشت و به دنبال این بود که «انسان»، که به عنوان سفیدپوست اروپایی شناخته می‌شد را در مرکز هستی قرار دهد.

از زمان انقلاب نارنجی اوکراین در سال ۲۰۰۴ که به عنوان طرحی برای سایر انقلاب‌های رنگی مورد حمایت آمریکا عمل کرد، رسانه‌های جهانی به دنبال جذابیت یک نوع اعتراض بودند.

صرف نظر از اینکه «انقلاب نارنجی» صرفاً یک توطئه از سمت آمریکا بود، غیرقابل انکار است که نفوذ اعمال شده از سوی آمریکا و رسانه‌های جهانی در جهت تقدیس حرکت سفیدپوستان بوده است.

نکته اینجاست که انکار ادعاهای معترضان سفیدپوست نیست، بلکه باید اشاره کرد که چگونه در شرایط کنونی سوگیری رسانه‌ای و مداخله سیاسی ابرقدرت‌ها، به نفع صرفاً سفیدپوستان است.

سیر اومانیسم از رنسانس اروپایی تا دوران مدرن، شرایطی را ایجاد کرده است که همبستگی انسانی، ناب و ساده، غیرممکن است.