به گزارش مشرق، «دوروتی روبرتز»، جامعه شناس و حقوقدان دانشگاه «پنسیلوانیا»، در کتاب جدید خود به تبعیض علیه کودکان سیاه پوست در آمریکا پرداخته است.

بیشتر بخوانید:

افشاگری گاردین از تبعیض نژادی در فرآیند غربالگری انگلیس

به گزارش «تایم»، این نویسنده در کتاب خود با عنوان «چگونه سیستم رفاه کودکان، خانواده‌های سیاه پوست را نابود می‌کند»، بررسی موشکافانه‌ای را در مورد سیستم حمایت از کودکان آمریکایی انجام می‌دهد؛ شبکه‌ای که رابرتز معتقد است سزاوار این نام نیست.

کارکنان رفاه کودکان به طور موثر خانواده ها، به خصوص خانواده‌های سیاه پوست را مجازات می‌کنند، زیرا آن‌ها فقیر هستند. (تنها حدود ۱۷ درصد از کودکانی که در سراسر آمریکا از خانه‌های خود خارج شده اند به دلیل اتهامات سوء استفاده جنسی یا جسمی تحت سرپرستی هستند.)

«رابرتز» می‌گوید که این مشکل پس از اصلاح امور رفاهی دوران ریاست جمهوری «بیل کلینتون» تشدید شد که کمک‌های مستقیم به خانواده‌های فقیر را کاهش داد.

این جامعه شناس آمریکایی می‌گوید «به سرعت دریافتم که کودکان سیاهپوست به شدت و بیش از حد در سیستم، نمایندگی شده اند؛ این نابرابری بزرگ نژادی وجود داشت و سپس متوجه شدم که جوامع سیاهپوست توسط چیزی که من اکنون آن را پلیس خانواده می‌نامم هدف قرار می‌گیرند.»

تنها مشکل این نیست که نابرابری در آمار وجود داشته باشد بلکه در جوامعی سیاه پوست در محله‌های فقیر نشین کودکانی هستند که به شدت از سوی سیستم رفاه کودکان مورد نظارت قرار دارند؛ این کودکان به شدت در معرض اخراج و جدا شدن از خانواده‌های خود قرار دارند؛ بنابراین اساساً در هر سطحی از اقداماتی که این سازمان‌ها می‌توانند انجام دهند، تفاوت‌های نژادی وجود دارد؟ بله کاملا؛ نابرابری در هر تصمیمی که در حوزه رسیدگی به امور رفاهی کودکان گرفته می‌شود، وجود دارد. اما همچنین تفاوت در نتایج بد برای کودکان نیز وجود دارد.

یکی از برجسته‌ترین یافته‌های یک مطالعه اخیر این است که بیش از نیمی از کودکان سیاه‌پوست (۵۳ درصد) تا زمانی که به سن ۱۸ سالگی برسند، تحقیقات مربوط به رفاه کودکان را تجربه خواهند کرد؛ منظور این است که مداخله دولت آمریکا در خانه‌های کودکان سیاه‌پوست بسیار زیاد است.

اما احتمال اینکه کودکان سیاه‌پوست از خانواده‌هایشان گرفته شوند و تحت سرپرستی قرار گیرند، بیشتر از کودکان سفیدپوست است.

آن‌ها به احتمال زیاد پس از تجربه قرار گرفتن تحت سرپرستی، به دانشگاه نروند و به احتمال زیاد به زندان بروند؛ بنابراین نتایج نیز بد است.