رحیم‌پور ازغدی گفت: اذیت‌ها و توهین‌های مکرری از طرف جبهه‌های مختلف از دشمنان، ناخودی ها، خودی‌ها و نخودی‌ها صورت می‌گرفت اما نادر طالب‌زاده خود را معطل اینها نمی‌کرد.

به گزارش مشرق؛ مراسم تشییع پیکر زنده یاد نادر طالب‌زاده پژوهشگر، کارگردان سینما و مجری تلویزیون صبح امروز یازدهم اردیبهشت ماه با حضور جمع زیادی از مردم در مقابل مسجد بلال صداوسیما آغاز شد.

حسن رحیم‌پور ازغذی در مراسم تشییع نادر طالب زاده طی سخنانی گفت: ما مردان بزرگ را تا وقتی هستند اذیت می‌کنیم و وقتی رفتند تجلیل می‌کنیم. آنچه از همه بیشتر درباره نادر طالب‌زاده اهمیت داشت روحانیت او بود. من روحیه روحانی به اندازه او کم دیدم. ما هدف معنوی کم داریم. او ریا نمی‌دانست اهل تهجد و نماز شب بود. هر فرصتی گیر می‌آورد مشغول نماز قضا می‌شد و مطلقاً ریاکاری را بلد نبود.

وی افزود: در حالی که بسیاری مشغول فوت و فن ریاکاری هستند اما گاهی حس می‌کردم او نفس ندارد و در بین همه طوفان‌هایی که به صورتش می‌خورد هدف را گم نمی‌کرد. در دوره‌ای که دوستان به دشمن می‌پیوستند و او برعکس از دل دشمن به جبهه انقلاب آمد. ما به آدم‌هایی مثل او که در ترافیک انقلاب گیر نکردند به شدت نیاز داریم. او هرچه جلوتر آمده انقلابی‌تر شده است و حتی این اواخر که گرفتار بیماری بود یک مرد دهه شصتی و پنجاه‌وهفتی بود.

رحیم‌پور ازغدی ادامه داد: اذیت‌ها و توهین‌های مکرری از طرف جبهه‌های مختلف از دشمنان، ناخودی ها، خودی‌ها و نخودی‌ها صورت می‌گرفت اما نادر طالب‌زاده خود را معطل اینها نمی‌کرد. او هیچ گاه واکنش شخصی نشان نداد و من اینجا به همه نهادهای رسمی و فرهنگی کشور عرض می‌کنم که چرا همیشه عقبید؟ دیر می‌فهمید! چند ساعت دیر می‌رسید. او از همه شما گله داشت، به خصوص از کوتوله‌هایی که از او عبور می‌کردند و هنوز فکر می‌کنند عبور از مردان بزرگ هنر است.

وی افزود: او کاروان یک نفره داشت. درس مهمی که نیروهای متدین باید به آن توجه کنند این است که او متفکر و خلاق بود و تولید معنا می‌کرد. بسیاری هستند که در طول این سال‌ها فقط مصرف کننده بوده‌اند. طالب‌زاده جزو مصرف‌کنندگان ایدئولوژی انقلاب نبود، گزاره‌های فکر شده از سر شعور دینی و سیاسی از او می‌شنیدیم. ما به حزب اللهی متفکر و خلاق نیاز داریم. حزب اللهی عوام و مصرف‌کننده نمی‌توانند کاری کنند.

رحیم‌پور ازغدی ادامه داد: در دوره‌ای که بسیاری از بزرگ‌نماها شک کردند و برگشتند و گفتند نکند خون‌هایی که ریخت و شعارهای که داده شد دروغ بود! اما طالب‌زاده بیشتر ایمان آورد. او به تنهایی پشت خاکریز می‌جنگید حتی اگر دیگران خاکریز را ترک می‌کردند. او یک چریک رسانه‌ای عرصه بین‌الملل بود و در جهت جهانی کردن انقلاب در پوست خود نگنجید. آن هم در زمانی که بسیاری این انقلاب کبیر را می‌خواهند به صغیر تبدیل کنند و آن را به دیپلماسی بفروشند.

وی افزود: در دوره‌ای که بسیاری با رسانه کار می‌کنند اما نمی‌دانند رسانه چیست، او کار کرد. او جرات خط‌شکنی داشت. خیلی‌ها در کنار محاسبات انقلاب یک پرونده شخصی برای منافع شخصی خود دارند اما او خط‌شکن بود. او در زمانیکه که خیلی‌ها آرزو دارند به آن طرف خندق بروند، از آن طرف به این طرف آمد. در معرفی‌نامه جبهه، خیلی راست و حسینی گفته بود که آن طرف تحصیل کرده است و فردی که ثبت نام کرد از چهره و تیپ او ترسید و او در جای دیگر رفت و گفت بی‌سواد است تا توانست ورود کند.

ازغدی در پایان عنوان کرد: طالب‌زاده الگوی بسیاری خوبی است برای کسانی که وارد عرصه هنر می‌شوند تا ببینند می‌شود تا آخر مجاهد ماند گرچه از دو طرف بی‌مهری دید.