به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: علی ربیعی سخنگوی دولت دوازدهم، اخیر ضمن یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «اثرگذاری غیرقابل انکار تحریم‌ها، نه‌تنها بر اقتصاد بلکه حتی بر سبک زندگی ایرانیان در همه شئون اجتماعی... شاید برای مردم امری روشن و بدیهی باشد، اما همچنان شاهد هستیم که برخی مسئولان و فعالان سیاسی هنوز درصدد انکار آن برمی‌آیند و در تداوم مشی سیاسی ناپسندی که هدف از آن تخطئه دولت قبل بود، اهمیت تحریم را انکار می‌کنند.»
وزیر کار استیضاح شده دولت روحانی در ادامه آورده: «پیش‌تر، وقتی از تأثیر مرگبار تحریم‌های ظالمانه در تهدید زندگی، معیشت، نشاط و روان جامعه و نیز از همبستگی تحریم و FATF در به خطر انداختن جان انسان‌ها سخن گفته می‌شد، باید ریسک انواع برچسب‌ها به جان خریده می‌شد. این روزها آنچه انکار می‌شد، اندک‌اندک بر زبان‌ها جاری می‌شود. امروز کاملاً مشخص شده است که هیچ کس در پی گره زدن تحریم‌ها به سفره مردم نبود...»
او افزوده: «خوشبختانه امروز به مدد تلاش‌های صورت گرفته، از ایران رفع شبح امنیتی‌سازی شده و آمریکا تبدیل به یک محکوم اخلاقی و تنها در عرصه بین‌المللی شده است.»
روزنامه جوان در واکنش به این دعاوی ربیعی نوشت: اولاً یادآوری چند جمله از حسن روحانی قبل از انتخابات خرداد ۹۲ قابل تأمل است. روحانی در یک برنامه تبلیغاتی برای انتخابات ۹۲ در فروردین آن سال گفت: «مدیریت اقتصادی کشور به جای آنکه در این شرایط حساس با تکیه بر قدرت مقاومت و ابتکار مردم عزیز و سرفراز ایران پیام رشد پایدار به جهان بدهد، متأسفانه پیام ضعف به تحریم‌کنندگان می‌دهد... همه ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها را نمی‌توان پای تحریم نوشت.»
روحانی همچنین ۷ اردیبهشت ۹۲ با بیان اینکه یک مدیریت خوب می‌توانست جلوی تحریم‌ها را بگیرد، گفته بود: «آیا اموری، چون افزایش نقدینگی در جامعه و هفت برابر شدن آن و تبدیل ۶۸ هزار میلیارد تومان نقدینگی جامعه در عرض هفت سال به ۴۵۰ هزار میلیارد تومان ربطی به تحریم‌ها داشت؟ یا به مدیریت ضعیف مسئولان امر برمی‌گردد؟ البته بخشی از مشکلات به تحریم‌های بین‌المللی برمی‌گردد، اما این موضوع هم به مدیریت داخلی کشور برمی‌گردد، چرا که یک مدیریت خوب می‌توانست جلوی تحریم‌ها را گرفته یا حداقل این تحریم‌ها را تقلیل کند.»
حسن روحانی ۲۳ مهر ۹۱ نیز خاطرنشان کرده بود: «مگر از سال ۱۳۸۵ تحریم نشدیم، اما برای شرایط تحریم چه کار کردیم؟ آیا به فکر اقتصاد مقاومتی و برنامه‌ریزی برای این شرایط بودیم؟»
دوم آنکه، علی ربیعی شاید فراموش کرده که نبود واکسن و وارد نکردن آن را به FATF مرتبط کرده بود. او دی‌ماه ۹۹، در اظهارنظری تأمل‌برانگیز گفته بود: «نپیوستن ایران به FATF علت ناتوانی در خرید واکسن است»، اما چطور در دولت رئیسی بدون پیوستن به FATF توانستیم واکسن بخریم و همین مسئله موجب شد تا از آمار فوتی‌های ۷۰۰ نفر در روز رسیدیم به آمار کمتر از ۱۰ نفر در روز و حتی آمار سه فوتی در روز نیز ثبت شد؟
سوم، آیا دولت روحانی به سوی برجام رفت تا آمریکا را محکوم اخلاقی کند یا رفت تا گشایش اقتصادی برای مردم اتفاق بیفتد؟ آیا ما از فعالیت هسته‌ای خود عقب‌نشینی کردیم تا بتوانیم جام بازی جوانمردانه را از دست آمریکایی‌ها بگیریم و به خانه خود بیاوریم؟