به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: نشنال اینترست در گزارشی درباره مذاکرات وین نوشت: دولت بایدن در یک سال گذشته تلاش کرده درباره توافق هسته‌ای جدیدی دوباره با ایران مذاکره کند، توافقی چندجانبه میان آمریکا، ایران و دیگر کشورها. با در نظر داشتن اینکه حدود ۷۶ درصد مردم آمریکا بر این باورند که ایرانی هسته‌ای، تهدید حساسی خواهد بود، بازگشت به این توافق برای ثبات منطقه‌ای حیاتی بوده و به خاطر ترس همگانی از این موضوع، نسبت به گسترش تنش‌ها ترجیح بیشتری دارد.
توافق قبلی به طور موفقیت‌آمیزی تهران را ملزم به غیرفعال کردن و انتقال بیشتر سانتریفیوژها و اورانیوم غنی‌شده‌اش کرد. اما خروج دولت ترامپ از توافق در سال ۲۰۱۸ و اجرای کارزار «فشار حداکثری»، موجب گسترش بیشتر تنش‌ها و به اوج رسیدن حملات علیه سربازان آمریکایی شد. در موقعیتی که سیاست خارجی آمریکا در گیر و دار بحرانی در اوکراین و تهدیدهایی جهانی مانند تغییرات آب‌وهوایی است، آخرین چیزی که واشنگتن نیاز دارد، فشار حامیان داخلی برای به کار بردن تدابیر بیشتر برای خاورمیانه است. تعامل دیپلماتیک برای مصالحه هزینه بسیار کمتری نسبت به ریسک سیاست‌های مخاطره‌آمیز در دولت آینده آمریکا دارد.
مقاصد خصومت‌بار کنگره موجب کارشکنی در تلاش‌های دولت در مذاکرات می‌شود. هر توافقی از سوی دولت برابر است با توافقی که می‌توان آن را درست مانند سال ۲۰۱۸ دورانداخت. ایران بدون تعهدات معتبر برای متوقف کردن کنگره متخاصم و دولت بعدی از کارشکنی در این تلاش‌ها، هیچ دلیلی برای این ندارد که باور کند واشنگتن به هرگونه توافقی پایبند خواهد ماند.
علاوه‌بر این، پابرجا بودن تحریم‌ها دست‌یابی به یک توافق را سخت‌تر می‌کند. تهدید و اجبار طی مذاکرات می‌تواند به طور ناخواسته مانعی سر راه رسیدن به هدف باشند. با افزایش یافتن هزینه پابرجا بودن خصومت‌ها، تحریم‌ها موجب فرستادن سیگنال‌های منفی درباره آمادگی طرف مقابل برای حل و فصل مسائل از طریق افزودن بر حداقل ملزومات رسیدن یک توافق می‌شود. سرانجام، دولت به درک بهتری از عزم ایران برای حفظ توافق نهایی نیاز دارد.
عزم ایران بدون شک نسبت به مذاکرات اصلی بالاتر رفته است. انتخاب شدن ابراهیم رئیسی گواهی بر آن است. درکی قوی‌تر و بهتر از این موضوع برای اجرای توافق و تشخیص موارد ناکارآمد در ادامه راه، حیاتی خواهد بود. رئیس‌جمهور بایدن برای حل کردن این مسائل به رویکردی استراتژیک برای مذاکرات نیاز دارد که پاسخگوی سیاست‌های آمریکا، محدودیت‌های منطقه‌ای و وضعیت داخلی ایران باشد.
دولت بایدن باید فضای مذاکراتی را با لغو تحریم‌هایی که پس از خروج دولت دونالد ترامپ از توافق اصلی اعمال شدند، گسترش دهد. این تحریم‌ها در دوره‌ای اعمال شدند که مذاکرات از سر گرفته شده بود و بنابراین، با شدت بخشیدن به سو تفاهم‌ها، رسیدن به یک توافق را سخت‌تر کرد. تحریم‌هایی که به طور غیرمستقیم بر غذا و دارو اثر می‌گذارند، باید فورا لغو شوند، چون موجب برانگیختن خصومت می‌شوند که هیچ سودی برای امنیت آمریکا ندارد.
درحالی که بازدارندگی هسته‌ای خود آمریکا می‌تواند از ملتش در برابر تهدیدهای قریب‌الوقوع حفاظت کند، شکست در رسیدن به یک توافق می‌تواند احتمال ایرانی هسته‌ای را افزایش دهد. با توجه به فضای سیاسی داخلی آمریکا، این به معنای خراب شدن بیشتر تدابیر آمریکا، گرفتاری‌های جدید و سردرگمی بیشتر خواهد بود. دولت باید برخی تحریم‌ها را برای انجام دادن توافقی لغو کند که مسیری برای تعامل پایا ایجاد می‌کند.