به گزارش مشرق، اشکان ممبینی طی یادداشتی نوشت: سفر امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، ماریو دراگی، نخست وزیر ایتالیا و کلاوس یوهانیس، رئیس جمهور رومانی به کی‌اف چه معنایی دارد؟ معاون رئیس شورای امنیت روسیه، دیمیتری مدودف، وعده عضویت در اتحادیه اروپا به اوکراین را «استفاده صفر» عنوان کرد، اما رهبران اروپایی با صدای بلند و صریح از اوکراین حمایت کردند و البته فقط وعده عضویت در اتحادیه اروپا را دادند و نه در ناتو. پیامدهای نظامی پذیرش اوکراین در ناتو در این مرحله از جنگ به این معنی است که دامنه جنگ بلافاصله تغییر می کند و به جای جنگ روسیه و اوکراین، به یک جنگ جهانی تبدیل می شود. بریتانیا، ترکیه و اعضای اروپایی ناتو وارد این درگیری شده اند. شاید اوکراین از گسترش جنگ بیشتر از عضویت در اتحادیه اروپا که یک فدراسیون اقتصادی و سیاسی است استقبال کند.
اظهارات چهار رهبر اروپایی هیچ شکی باقی نگذاشت که اوکراین اکنون بخشی از اروپای آزاد محسوب می شود ولی هنوز به دنبال نوعی بازی و یا تسویه حساب سیاسی از طریق جنگ اوکراین باشند. در جریان این سفر رهبران اروپایی از الفاظ زیبایی در حمایت از اوکراین استفاده کردند و بر این نکته اذعان داشتند اتحادیه اروپا خواهان آن است که اوکراین وضعیت نامزدی داشته باشد و از این موضع در شورای اروپا حمایت خواهند کرد.
ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین نسبت به ابراز حمایت بی‌احساس ماند و درخواست برای تسلیحات بیشتر و پیشرفته تر و در درجه اول تسلیحات سنگین، توپخانه موشکی مدرن، سامانه‌های دفاع ضد موشکی را ارائه کرده است.
اظهارات رهبران اروپایی در کلام مثل همیشه فقط در ظاهر از کمی چاشنی حسن نیت برخودار بود. آنچه در جریان جنگ امروز در اوکراین شاهد هستیم این است که چه اوکراین عضو اتحادیه اروپا یا ناتو شود یا نه، برای حفظ قلمرو و هویت خود با روسیه مبارزه خواهد کرد و مبارزه با وجود نوسان در جنگ ادامه خواهد داشت.
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، مجبور شد اهداف جنگی خود را از غیرنظامی کردن و نازی‌زدایی اوکراین حذف کند تا دونباس در شرق اوکراین را تصرف کند و آن را به عنوان یک منطقه حائل نگه دارد. از طرف دیگر زلنسکی به همان اندازه مصمم است که به روسیه اجازه دوشاخه کردن اوکراین را ندهد، بنابراین، این یک جنگ طولانی خواهد بود که می تواند مانند جنگ چچن چند سال طول بکشد.
از سوی دیگر بخاطر جنگ اوکراین روابط اروپا و روسیه روز به روز سردتر می شود تا آنجا که روسیه عرضه گاز نورد استریم به آلمان را کاهش داده است. روس ها به شدت مصمم به جنگ در اوکراین هستند زیرا مسکو نیز اوکراین را به عنوان بخشی از اتحاد نظامی غرب به عنوان یک تهدید برای امنیت روسیه می داند.
مکرون می خواست نقش میانجی را بازی کند، اما موفق به انجام این کار نشد. رجب طیب اردوغان ترکیه تسلیم نشده است و به نظر می رسد که با درخواست از روسیه برای دادن امتیازات کوچک مانند اجازه دادن به صادرات گندم اوکراین از طریق بنادر این کشور در دریای سیاه، گام های کوچکی برمی دارد و به احتمال زیاد آتش بس نهایی در پایان این نوع امتیازات کوچک حاصل خواهد شد.
در پایان باید نتیجه گرفت که به قول ها و وعده های پوشالی غرب که در ظاهر همراهی می کنند ولی در باطن در تلاش برای رسیدن به اهداف سیاسی خود هستند، نمی توان چشم امید داشت و شاهد این هستیم که هم اکنون شاید خود اروپایی ها هم از آتشی که بر دامن این جنگ با ارسال تجهیزات نظامی و کمک های مالی زدند پشیمان هستند.