کد خبر 1419418
تاریخ انتشار: ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ - ۲۳:۵۴

«رشد اقتصادی ایران با وجود فشار حداکثری آمریکا افزایش یافته و ایرانی‌ها از جایگاه ضعف اقتصادی مذاکره نمی‌کنند.»

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: اندیشکده آمریکایی کوئینسی در تحلیلی نوشت: اقتصاد ایران در سال گذشته ۴.۳ درصد رشد داشت که دیدگاه تندروها پیرامون اینکه فشار حداکثری ایران را به زانو در می‌آورد را زیر سؤال می‌برد.

تحلیلگر کوئینسی می‌نویسد: منتقدان دولتِ بایدن در آمریکا ادعا می‌کنند که اقتصاد ایران در حال غرق شدن است، بنابراین واشنگتن باید منتظر ایران ضعیف‌تر برای ارائه امتیازات بیشتر باشد. همین تفکر، خروج دونالد ترامپ از برجام را رقم زد و حالا پس از سه سال، ایران بیش از گذشته در آستانه هسته‌ای شدن است که خود نشان دهنده اشتباه بودن آن طرز تفکر است.

سال گذشته اقتصاد ایران ۴.۳ درصد رشد کرد و صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی رشد سالانه حدود ۳ درصد را در سال‌های آینده پیش‌بینی کردند. از سال ۲۰۱۲، تحت تحریم‌ها، تولید ناخالص داخلی غیرنفتی ۲.۹ درصد در سال رشد کرده است.

این ادعا که آزاد شدن پول‌های ایران به طبقه متوسط نمی‌رسد ناشی از درک نادرست از اقتصاد ایران است. ایرانی‌های طبقه متوسط از رفع تحریم‌ها حمایت می‌کنند همان‌طور که در انتخاب قاطعانه خود از حسن روحانی و حمایت گسترده از ابراهیم رئیسی نشان دادند.

برخی از تندروهای ایرانی از دولت رئیسی خواسته‌اند تا هرگونه توافق هسته‌ای را به تاخیر ‌اندازد. اخبار مثبت اقتصادی به احتمال زیاد دلیل اصلی فشار برای تاخیر از سمت دولت رئیسی است.

ایالات متحده باید ثبات اقتصادی ایران را دلیلی برای خوش‌بین بودن نسبت به دستیابی به یک توافق پایدار با ایران بداند. محافظه‌کارانی که اکنون در قدرت هستند به شدت از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ مورد مذاکره روحانی انتقاد کردند، زیرا معتقدند که ایران از موضع ضعف به مذاکرات نزدیک شده است. وعده رئیسی مبنی بر گره نزدن معیشت مردم به توافق هسته‌ای، بر این نکته تاکید دارد که ایران نیازی به عقب‌نشینی از هدف راهبردی خود برای به چالش کشیدن هژمونی ایالات متحده در ازای رفع تحریم‌ها ندارد.

واشنگتن باید توانایی ایران برای تثبیت اقتصاد خود تحت تحریم‌ها را فرصتی برای دستیابی به یک توافق هسته‌ای بادوام با دولت محافظه‌کاران در ایران ببیند. در نهایت، برخلاف عقل رایج، ایران که به توانایی خود برای مقاومت در برابر فشار حداکثری اطمینان دارد، در حالی که جایگاه دشمن‌گونه خود را در برابر ایالات متحده حفظ می‌کند، دلایل کمتری برای تضعیف مفاد توافق برجام خواهد داشت.