به گزارش مشرق، موضوع اعتراضات در ایران، که در پی درگذشت دختر جوان، مهسا امنیتی در حال جریان است بر هیچ‌کسی پوشیده نیست؛ اعتراضاتی که در ابتدا مسالمت‌آمیز بود و سپس برخی افراد و جریان‌های فریب‌خورده، از طریق ایجاد آشوب، اغتشاشات و خرابکاری، مسیر آن را منحرف کرده‌اند که البته دستورات به آنها از آمریکا و کشورهای متخاصم علیه ایران صادر می‌شود.
البته این فقط مربوط به ایران نیست؛ بلکه سیاست کشورهای غربی در قبال کشورهایی که وارد محور ایالات متحده نشده و در مدار مقاومت علیه طرح‌های استعماری و استبدادی قرار دارند، از دهه‌ها پیش بر مبنای مداخله‌گری و تنش‌افروزی بوده است.
در تازه‌ترین موضع‌گیری خصمانه علیه ایران، جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرده که کشورش “هزینه سرکوب معترضان و اعمال خشونت علیه معترضان مسالمت‌جو را طی هفته جاری بالا خواهد برد“. بایدن بدون اشاره به جزئیات، اظهار داشت: “ مقامات جمهوری اسلامی را پاسخگو می‌کند و از حقوق ایرانیان برای اعتراض آزادانه حمایت می‌کند. “
تهران در پاسخ، اما، استاندار دوگانه و ریاکارانه آمریکا را محکوم کرد. در این راستا، ناصر کنعانی سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی گفت: “ بهتر بود آقای جو بایدن قبل از گرفتن ژست‌های بشردوستانه، کمی راجع به کارنامه حقوق بشری کشور متبوع خود فکر می‌کرد، هر چند ریاکاری نیازی به فکر ندارد. “ کاترین کولونا، وزیر خارجه فرانسه گفت که اتحادیه اروپا به‌دنبال مسدود کردن دارایی‌ها و ممنوعیت سفر برای تعدادی از مقامات ایرانی است که در سرکوب معترضان نقش دارند.
در واکنش به اظهارات مداخله‌جویانه مقامات لندن درباره تظاهرات جاری در ایران، وزارت خارجه جمهوری اسلامی سایمون شرکلیف، سفیر انگلیس را برای دومین بار طی یک هفته احضار کرد. مدیرکل اروپای غربی وزارت امور خارجه در این دیدار تاکید کرد جمهوری اسلامی ایران دخالت وزارت خارجه انگلیس در امور داخلی ایران با توسل به تعابیر جعلی و تحریک‌آمیز را مردود دانسته و قویا محکوم می‌کند. وی افزود متاسفانه طرف انگلیسی با صدور بیانیه‌های یکجانبه و گزینشی نشان می‌دهد که عملا در سناریوسازی‌های معاندینی که در این کشور علیه جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کنند، سهم دارد.
آیا بهتر نیست این کشورها قبل از اعتراض به ایران و انتقاد از آن و اعمال تحریم‌های مالی علیه این کشور، ابتدا کارنامه حقوق بشری خودشان و کشورهای همپیمان‌شان و نیز نحوه تعامل‌شان با معترضان داخلی را مورد بازبینی قرار دهند!؟ آیا بهتر نیست این کشورها درباره مداخلات‌شان در امورات کشورهای دیگر تامل کنند!؟
ایالات متحده به تجاوز به سرزمین‌های بومی در آمریکای شمالی، حمله اتمی علیه ژاپن، تبعیض نژادی، کشتار آفریقایی‌ها، اسپانیایی‌ها و آسیایی‌ها و خشونت پلیس علیه مظنونان مشهور است. حتی مرور قتل‌عام‌هایی که آمریکا در کشورهای عراق، افغانستان و سومالی، بسیاری دیگر از کشورها انجام داده، وحشتناک است.
در فرانسه نیز سرکوب خشونت‌آمیز تظاهرات اعتراضی جلیقه‌زردها به نظام سرمایه‌داری، نمونه واضح نقض حقوق بشر در این کشوری است که داعیه دفاع از حقوق بشر دارد.
در فلسطین اشغالی نیز فلسطینیان که صاحبان واقعی این سرزمین هستند در معرض خشن‌ترین جنایات صهیونیست‌ها از جمله قتل و کشتار و آواره کردن هستند که این جنایات با چراغ سبز و حمایت گسترده آمریکا، انگلیس و فرانسه انجام می‌شود. جنایاتی که از دهه چهل قرن گذشته ثبت می‌شود ولی جامعه جهانی در قبال آن سکوت انتخاب کرده و هیچ اقدام جدی علیه مقامات رژیم اشغالگر و جنایتکارانش صورت نمی‌دهد.
جنگ مستمر و ۸ ساله ائتلاف متجاوز سعودی- اماراتی علیه یمن و محاصره خفه‌کننده این کشور، که با حمایت علنی آمریکا و فرانسه و اذناب‌شان تحمیل شده است و مردم این کشور جنگ‌زده در معرض جنایات وحشیانه متجاوزان قرار دارند. ولی این جنگ از سوی هیچ طرفی در جامعه جهانی محکوم نشده و متجاوزان نیز نه محکوم شده و نه تحت تحریم‌های اقتصادی جامعه جهانی قرار گرفته‌اند. بلکه حتی کشورهای استعمارگر به فروش تسلیحات به ریاض برای تداوم بخشیدن به جنگ در یمن، ادامه می‌دهند.
با این توضیحات، آیا این کشورها حق انتقاد از ایران و اعمال تدابیر خصمانه علیه جمهوری اسلامی را دارند؟ آیا بهتر نیست آنها ابتدا سوابق حقوق بشری خود و متحدان منطقه‌ای‌شان را بررسی کنند؟