به گزارش مشرق، محمد جواد اخوان مدیر مسئول روزنامه جوان طی یادداشتی نوشت: یک ماه گذشته در حق ملت ایران ظلم گسترده‌ای روا شد، البته نه آن‌گونه که بوق استعماری و تلویزیون قبیله بدوی از لندن روایت می‌کند. در همه جای دنیا اعتراض به مسائل مختلف کم‌وبیش وجود دارد و در همه کره خاکی به‌جز سرزمین‌های تحت اشغال همان قبیله بدوی در شبه‌جزیره، امکان اعتراض مسالمت‌آمیز وجود دارد. در همین میدان بهارستان خودمان روبه‌روی خانه ملت بارها دیده‌ایم که مردمی که مطالبه‌ای دارند تجمع کرده‌اند و با آنکه گاه شعارهای شان تند می‌شود و مجوزی هم ندارند، با مدارای حافظان نظم و امنیت مواجه می‌شوند. اصلاً مگر یادمان رفته که در آن صبح خردادی آن چند تروریست خبیث از شلوغی یک تجمع اعتراضی مقابل مجلس سوءاستفاده کرده و محافظان خانه ملت را غافلگیر کردند؟
بین معترض و آشوبگر تفاوت روشنی هست؛ اینکه عده‌ای در کشورمان به گونه دیگری بیندیشند و سلیقه متفاوتی داشته باشند، چیز عجیبی نیست و اصلاً در همان همه‌پرسی جمهوری اسلامی هم حدوداً ۲ درصد نه گفتند. همین ۲ درصد به جمعیت امروز یعنی بیش از یک‌ونیم‌میلیون نفر که اگر به خیابان بیایند و سطل‌های زباله را نسوزانند هم دیده می‌شوند، اما به‌هرحال اقلیت‌اند. به‌جز این‌ها نمی‌توان انکار کرد که سوءمدیریت‌ها و سوء‌تدبیرها در یک دهه گذشته با سفره مردم چه کرده و چه بلایی سر معیشت مردم آورده است. به‌جز دلالانی که متخصص مکیدن خون مردم در نوسانات اقتصادی هستند، کیست که مشکلات اقتصادی را درک نکند؟ اما آیا خیل عظیم ایرانیان این امنیت مثال‌زدنی در منطقه پرآشوب غرب آسیا را از سر راه آورده که به هیجان مشتی سطل‌زباله‌سوز حراج کند؟
اما ظلم بزرگی که در حق ملت ایران رفت، آن بود که رفتار نابهنجار و غیرمتمدنانه عده‌ای را که نام معترض بر خود نهاده بودند، به ملت بزرگ ایران نسبت دادند؛ ملتی که تمدنی چندهزارساله دارد، مگر نام «ایران» را از فلان قطعنامه سازمان ملل یا مرزهایش را از توافق استعمارگران به دست آورده که بخواهد با شعار تجزیه‌طلبان آن را مخدوش کند یا پرچمش را به آتش بکشد؟ ایرانی‌ای که می‌داند ایران یکی از چند کشور معدودی در دنیا است که نمی‌توان تاریخ تأسیس و استقلالی برایش اعلام کرد، آیا می‌پذیرد در مقابل چشمانش تجزیه‌طلبان بی‌ریشه تمامیت ارضی این مرزوبوم را زیر سؤال ببرند؟ ملت ایران هزار و چهارصد سال است که با دل‌وجان دین مبین اسلام را پذیرفته‌اند و سالیان متمادی یکی از کانون‌های اصلی تمدن اسلامی بوده‌اند، آیا می‌توان رفتار چند دلقک ملحد را به اینان نسبت داد؟ ملت متمدنی که حتی قبل از اسلام به حیا و غیرت شهره بوده و مردان و زنانش از پوشش کامل و عفیفانه‌ای برخوردار بوده‌اند، آیا به برهنگی و تبرج جنسی تمایل دارد که چند زن معلوم‌الحال در تجمعات ضدانقلاب این‌گونه ملت ایران را ترسیم کردند؟ ایرانیان آن مردمانی هستند که سالیان متمادی میزبان خاندان اهل‌بیت و امامزادگان در زمان حیات‌شان بوده و از جان‌ودل برای ساخت بقاع شریف‌شان مایه گذاشته‌اند و اصلاً سلطان خود را امام رضا می‌دانند یا آن چند خبیث که به امامزاده و خانه خدا جسارت می‌کنند؟ چگونه معدود فحاشانی که تربیت صحیح فرهنگی نشده‌اند -هرچند با دوپینگ در فلان دانشگاه هم قبول شده باشند- را می‌توان نماد ایرانیانی دانست که در دنیا زبانزد ادب و فرهیختگی هستند؟
وقتی از ملت ایران سخن می‌گوییم از مردمانی متمدن با چندهزار سال سابقه تاریخی و فرهنگی سخن به میان می‌آوریم که می‌دانند میراث‌دار چه نام و افتخاری هستند و البته معدود فارسی‌زبانانی را –که خودشان هم خیلی ایرانی بودن را افتخار خود نمی‌دانند- نباید به حساب ملت شریف ایران گذارد. آری! در حق ملت ایران جفای بزرگی رفت که رفتار معدودی اغتشاشگر بی‌فرهنگ به‌پای این ملت بزرگ و متمدن نوشته شد. ظلم بزرگی که حاصل کار مشترک سران امریکا و برخی کشورهای اروپایی، پادوهای رسانه‌ای لندن‌نشین و ربات‌های فیک فضای مجازی است.
در این یک ماهی که گذشت دروغ‌های بسیاری گفته شد و بر آتش التهاب افزود؛ دروغ ضرب و شتم مهسا، دروغ قتل نیکا و سارینا و آیتک و... همه این دروغ‌ها خبیثانه و ناجوانمردانه بود، اما دروغ بزرگ‌تر از همه این‌ها دروغی بود که به ملت بزرگ ایران بسته شد و تصویری نامتمدن، بی‌هویت و غیرفرهنگی از آن به دنیا مخابره شد! مطالبات و رفتار ملت ایران در حد بی‌عفتی‌ها و فحاشی‌های وارثان اقوام بی‌فرهنگ و بدوی شمال اروپا و گاوچران‌های وحشی و اشغالگر ینگه‌دنیا تصویر شد. تصویری ناامن و بی‌ثبات از این سرزمین کهن که امنیتش زبانزد بود بازنمایی شد و خیالات خامی برای تکه‌تکه کردن این فلات یکپارچه به زبان آورده شد. این دروغ‌های بزرگ، ظلم بزرگی بود که بر ملت ایران رفت؛ از این ماجرا عبور خواهیم کرد، اما این ظلم بزرگ فراموش نخواهد شد.