سرویس ورزش مشرق- من فکر می کنم باید به کریستیانو رونالدو پوزخند بزنیم، او را تمسخر کنیم و بخندیم؛ فقط به این دلیل که احتمالا واکنش خوبی به دوره ای است که تایید کرده که قطعا و فقط برای بچه هایش حاضر است با امضای قرارداد شگفت انگیز 173 میلیون پوندی در سال، راهی شبه جزیره عربستان شود.

در یک سطح شما فقط باید به عجیب بودن این موضوع بخندید؛ چاره ای هم غیر از این ندارید. در اینجا با اتفاقی مواجه هستید که هیچ ربطی به یک تصمیم فنی و حرفه ای برای یک نابغه ندارد، اما با وضوح مطلق، به سمت و سویی که ورزش جهان در حال حرکت به آن است، اشاره می کند؛ دروغین و غیرواقعی بودن. این مسیری است که رونالدو در پیش گرفت و به سمت مقصد نهایی آن در حال حرکت است اما کدام کریس؟

فقط می توانید تصور کنید که چه بر رونالدوی این روزها مغموم و البته شکست خورده در زمین، رفته است؟ او همان بازیکن مغرور منچستر است که راهی عربستان شده است؟ آبا به این فکر کرده اید که وقتی می خواهد درباره باشگاه النصر صحبت کند، درباره کدام استانداردهای فوتبالی می خواهد حرف بزند؟ او درباره ظرفیت ها و واقعیت های ورزشگاه های عربستان برای بازی هم خواهد گفت؟ او درباره النصر که این روزها به ظاهر دوستش دارد اما در ورای آن یک ویرانه قرار دارد، چه خواهد گفت؟

با این حال، غم و اندوه زیادی در این ماجرا وجود دارد و البته یک داستان هشدار دهنده و مهم. واقعیت ساده است. رونالدو به طرز معجزه آسایی فوتبالیست خوبی بود. اما او از یک جای ماجرا به بعد، از این ماجرا و عنوان کناره گیری کرد. ناگهان نوبت رسید به جنجال های عجیب و غریب، جزر و مد خیره کننده پول های هدر رفته و ... که همگی از یک شکاف عمیق اما حقیقی میان این فوتبالیست باشکوه و مجموعه صنعتی رونالدو حکایت داشت. واقعیت از این نقطه سرچشمه گرفته و داستان امروز را رقم زده است.

تماشای این اتفاق ناراحت کننده است؛ دیدن رونالدوی فوتبالیستی که به دلیل سن و سالش، دیگر تمام شده است. در دیدن چنین شخصیت تاثیرگذاری که حالا به نماد حرص و طمع انسان تبدیل شده، غم انگیزی نیز وجود دارد. به راحتی می توان محبوبیت رونالدو را به اشتباه درک کرد و آن را به عنوان بازاریاب و یک مجموعه اقتصادی مشهور تلقی کرد. او دیگر آن ستاره دست نیافتنی نیست. این رونالدو نمادی از همان مجموعه صنعتی است که بایستی فقط پول تولید کند. دیگر قرار نیست ستاره کم نظیر مستطیل سبز را ببینیم. او دیگر به آخر خط رسیده و سوار هواپیمایی به مقصد عربستان شده است.

البته که رونالدو برای پروژه جدید، یک داستان نشاط آور و کاملی هم دارد. او یک بچه فقیر با گذشته ای سخت است که جهان را با استعداد و کار سخت و مداوم فتح کرد و فوتبال را به عنوان کارخانه رویاها تجسم کرد. رونالدو سرنوشتش را درست کرد، بدنش را درست کرد، دندان هایش را درست کرد، شروع شکسته اش در زندگی را درست کرد. اگر دنیا برای شما بسته به نظر می رسد، یک داستان الهام بخش وجود دارد که به خوبی، تبدیل به یک صنعت شده است.

اکنون هم کریس رونالدو در قامت یک ابر پروژه صنعتی وارد عربستان شده است. در واقع، با رونالدوی جدیدی مواجه هستیم که ربطی به اسطوره کم بدیل فوتبل ندارد. وقتی او از لیست بازی در سطح اول اروپا کنار گذاشته شد، فقط یک راه وجود دارد که این شکست را جبران کند؛ نقش جدید وی برای فوتبال جهان و شاید مقاماتی بالاتر. پایان پروژه سابق او در جام جهان قطر روی داد؛ وقتی سانتوس 68 ساله یک بازیکن 21 ساله را به کریس ترجیح داد. همه چیز برای ابرستاره پرتغالی مستطیل سبز معلوم بود.

در چنین فضایی، تحلیل فوتبالی و فنی انتقال کریس به سعودی یک انحراف واضح است. وقتی که هفته نامه مشهور اکیپ فرانسه تیتر زد "یک انحراف افتصادی"، قصد داشت واقعیت های ماجرا را نشان دهد. در اینجا یک واقعیت وجود دارد. رونالدو دیگر یک فوتبالیست نیست. او دیگر بازی نمی کند. حالا، او یک بازیگر، یک وسیله تبلیغ و یک ابزار قدرت است.

حالا میراث کریس رونالدو چه می شود؟ صدها هزار گل، پنج هزار هت تریک، اولین بازیکنی که در هر لیگی بوده توانسته به تمام تیم ها گل بزند و ... بسیاری دیگر. باید واقعیت را دید. او دیگر کریس سابق نیست و در نقش جدید، کسی کاری به این اعداد و ارقام ندارد. او به آخرین ایستگاه رفت تا در عربستان تبدیل به یک مجموعه صنعتی شود مملو از برندها، تصاویر، استایل ها و دیگر هیچ. دیگر کریس رونالدو و روح فوتبالی اش را نخواهیم دید. او یک کالای مدرن در سطح جهانی است.