سرویس سیاست مشرق - در ماه‌های منتهی به انقلاب، گروه‌های مردمی زیادی فعالیت سیاسی و نظامی علیه رژیم طاغوت داشتند که بعدها در قالب کمیته‌های انقلاب، سپاه پاسداران، بسیج مردمی و سازمان مجاهدین انقلاب سازماندهی شدند. شاه پس از فرار ایران و با اطلاعات ناقصی که از این گروه‌های مردمی داشته، ابراهیم یزدی را فرمانده سپاه پاسداران می‌داند که این موضوع هیچگاه صحت نداشته و یزدی هیچوقت فرمانده سپاه نبوده است. شاه در «پاسخ به تاریخ» می‎گوید:

هنگامی که در ماه‌های ژانویه و فوریه سربازخانه‌ها را جمعیت اشغال کرد و انبارهای اسلحه غارت شد، تعداد این گروه‌ها به چند برابر افزایش یافت. تا آنجا که خبر دارم، اینان هرگز اسلحه خود را زمین نگذاشته‌اند. مشهورترین و نیرومندترین این گروه‌ها عبارتند از: «کمیته‌های انقلاب» که دارای حدود ۱۰ هزار پاسدار می‌باشند که کسی درباره‌شان چیزی نمی‌داند و نیز «سپاه پاسداران انقلاب» که سازمانی شبه‌نظامی است و ابراهیم یزدی آن را سازمان داده است. او همان مشاور مشهور نوفل‌لوشاتو و شخص غیرعادیی است که با پاسپورت آمریکا سفر می‌کند و معاون شورای انقلاب و وزیر امور خارجه شده است.

پاسخ به تاریخ، محمدرضا پهلوی، ترجمه حسین ابوترابیان، تهران؛ چاپخانه رخ، ۱۳۷۱، صص ۳۷۸-۳۷۹.