به گزارش مشرق، محمد ایمانی طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: ادعای محافل غربی درباره حذف ایران از کنفرانس امنیتی مونیخ، دست کم به دو دلیل، بی ارزش و مسخره است.
نخست این که باید پرسید: آورده حضور مقامات کشورمان در این کنفرانس غربی در تمام سال‌های گذشته چه بوده که با شرکت نکردن، از آن محروم شده باشیم؟
شاید غربگراها نخواهند به خاطر بیاورند بهمن‌ماه ۱۳۹۵ (فوریه ۲۰۱۷) یعنی در اوج اجرای برجام و روزهای توهمی پس از آن، در حالی که آقای ظریف برای حضور در همین کنفرانس، عازم مونیخ شده بود، در دادن سوخت برای هواپیما وی کارشکنی کردند و رفتاری توهین آمیز روا داشتند و حال آن دوره، مثلا روزگار ماه عسل برجامی بود!
خود ظریف در این باره می‌گوید «برای سوخت‌گیری پرواز من، به یکی، دو شرکت مراجعه شده بود که گفتند ملاحظاتی دارند. آن ملاحظات هم براساس اطلاعات غلطی بود که دریافت کرده بودند؛ مثلا در این‌باره که هواپیمای بنده از کدام شرکت و کدام سرویس استفاده می‌کند. سفارت ما به دولت آلمان مراجعه کرد و دولت آلمان تصمیم گرفت ارتش وارد شود و موضوع ادامه پیدا نکند».
ثانیا ایران امروز در تغییر معادلات مهم جهانی، حتما به نسبت شش سال قبل، نقش تعیین کننده تری دارد. از جمله در چند ماه اخیر، محافل سیاسی و رسانه ای غرب بارها اذعان کرده اند که نقش آفرینی پهپادهای ایرانی، سرنوشت جنگ اوکراین را خلاف انتظار غرب تغییر داد.
فوریه ۲۰۱۷ که هنوز معادلات قدرت جهانی به اندازه امروز تغییر نکرده بود، ولفگانگ ایشینگر رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ ضمن انتشار گزارش سالانه تصریح کرد:
"جهان در حال عبور از غرب به عصر پساغرب است. کاهش نفوذ اروپا و آمریکا، زمینه را برای کشورهای دیگر فراهم کرده تا نظم جهانی جدیدی را شکل دهند. فضای امنیتی جهان مسلما بی‌ثبات‌تر از هر مقطع دیگر از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون است.
احتمالا ما در آستانه دوره عبور از غرب هستیم؛ دوره‌ای که در آن بازیگران غیر غربی امور بین‌المللی را شکل می‌دهند. برخی از اساسی‌ترین ارکان غرب و نظم جهانی لیبرال تضعیف شده است. ناکامی سران غرب برای پاسخ به درگیری‌ها در سوریه و اوکراین، ضعف در مقابله با بحران‌های جهانی را آشکار کرد. این وضعیت، زمینه را برای پر کردن خلاء توسط کشورهایی مانند ایران و روسیه فراهم کرده است".
مونیخ امروز شاهد اعتراضات چند هزار نفره مردم آلمان علیه کنفرانس امنیتی بود که خواستار توقف کمک‌های نظامی به اوکراین شدند. استراتژیست های غربی اگر درک و درایت کافی داشتند، با تشدید خطاهای خود موجب نمی شدند جنگ سوریه و شکست بزرگ غرب در آن، به شکست غرب در اوکراین امتداد یابد.