به گزارش مشرق، والیبال ایران در شرایط کنونی چند انتخاب مهم و سرنوشت‌ساز در پیش دارد که اشتباه در هر کدام از آنها می‌تواند آینده این رشته را به نابودی بکشاند؛ یکی انتخاب رئیس فدراسیون و دیگری انتخاب سرمربی برای تیم ملی.
ثبت‌نام نامزدهای شرکت در انتخابات ریاست فدراسیون والیبال از ۱۱ شهریور ماه طی انتشار اطلاعیه‌ای در سایت رسمی فدراسیون آغاز شد و در مدت زمان ۱۰ روز کاری در نظر گرفته شده برای حضور کاندیداها در محل فدراسیون ۱۱ نفر در انتخابات ریاست ثبت‌نام کردند. به این ترتیب مهلت ثبت‌نام نامزدهای شرکت در انتخابات ریاست فدراسیون روز یکشنبه ۲۶ شهریور ساعت ۱۵ به پایان رسید تا پس از بررسی صلاحیت افراد متقاضی توسط مراجع ذی‌صلاح، رئیس فدراسیون والیبال در مجمع انتخاباتی آتی توسط اعضا انتخاب و معرفی شود. وحید مرادی، سید میلاد تقوی، محمود افشاردوست، پیمان اکبری، کسری غفوری، منوچهر پورحسن، بهنام محمودی، امیرحسین منظمی، محمد منصوری و جبار قوچان‌نژاد جهت حضور در انتخابات ثبت‌نام کردند و حالا باید منتظر تایید صلاحیت‌ها و سپس برگزاری انتخابات بود تا خانواده این رشته با اجماعی منطقی و درست بهترین گزینه را برای ریاست فدراسیون انتخاب کنند.
موضوع و انتخاب دیگری که مطرح شده مربوط به سرمربی تیم ملی والیبال و جانشینی بهروز عطایی است. بعد از ناکامی تاریخی والیبال ایران در تورنمنت‌های اخیر برخی از اهالی این رشته محمدرضا داورزنی را مقصر بخشی از اتفاقات رخ داده دانستند؛ البته که او خودش بارها تاکید کرده که مسئولیت را بر عهده می‌گیرد. والیبال ایران با داورزنی رشد خود را ادامه داد. با مدیریت او به قدرت اول قاره و یکی از بزرگان جهان تبدیل شدیم، اما با این حال نتایج تیم ملی در رقابت‌های اخیر موجب شد تا سیل انتقادات به سمت رئیس فدراسیون و شخص داورزنی روانه شود.
با وجود تمام فشارها و انتقادات منطقی و غیرمنطقی، به نظر می رسد داورزنی تمام تمرکز خود را روی بازگرداندن والیبال ایران به اوج قرار داده است. رئیس فدراسیون والیبال در مصاحبه‌ای در پاسخ به این پرسش که آیا او از عطایی خواست که از سمت خودش استعفا کند یا خیر، گفت: ما چنین چیزی از او نخواستیم و عطایی شب قبل از استعفا، تصمیم به کناره‌گیری گرفته بود. وقتی دو سال به مربی خارجی زمان می‌دهیم، انتظار می‌رود که از مربی داخلی هم حمایت کنیم. در میانه تورنمنت یا بلافاصله بعد از بازی‌های آسیایی نمی‌شد سرمربی را تغییر داد. هزینه سنگینی بابت ایستادن روی این استراتژی دادیم و از این بابت ناراحت نیستیم.
داورزنی درباره انتخاب سرمربی جدید تیم ملی والیبال اظهار داشت: مربی جدید به احتمال ۹۹ درصد خارجی است. برخی مربیان امکان آمدن به تیم ملی را ندارند و برخی‌ها در حال بررسی وضعیت هستند. بعضی از این مربیان اعلام کردند که قرارداد دارند و برخی‌ها می‌خواهند سه یا چهار نفر، از جمله آنالیزور و فیزیوتراپ با خودشان بیاورند. نمی‌خواهیم مربیان خارجی بخواهند شرایطی را بر ما تحمیل کنند. در کنار سرمربی جدید تیم ملی، مربیان ایرانی می‌گذاریم تا تربیت شوند.
وی در مورد زمان انتخاب جانشین عطایی خاطرنشان کرد: اگر مثلاً با سرمربی پیشین تیم ملی برزیل صحبت کردیم، به این خاطر بود که اخیراً از این سمت استعفا داده بود. هنوز به سه گزینه نهایی نرسیده‌ایم و هر گاه به این گزینه‌ها برسیم، آنها را در کمیته فنی بررسی خواهیم کرد. ما به دنبال قرارداد ۲+۲ یا ۳+۱ ساله هستیم و هدف ما این است که با شیب مثبت جلو برویم. صعود به المپیک هنوز از دست نرفته و راهیابی به این رقابت‌ها غیرممکن نیست.
گفته می‌شود محمدرضا داورزنی در روزهای اخیر با چند گزینه سرشناس مذاکره کرده است که از جمله آنها می‌توان به بلنجینی، آلکنو، دال‌زاتو، آناستازی، مندز، لورنزتی و وبر اشاره کرد. پیش از این هم نام‌هایی همچون آنتیگا و تیلیه و ... هم مطرح می‌شد که گویا مذاکرات با این نفرات یا منتفی یا به بن‌بست رسیده است.
موضوع مهمی که در انتخاب سرمربی وجود دارد این است که گزینه‌ای باید هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد که بتواند زمان زیادی را در ایران بگذراند و لیگ برتر را به دقت زیرنظر بگیرد.
از طرفی برخی کارشناسان می گویند الان وقت انتخاب سرمربی نیست، چرا که تکلیف ریاست فدراسیون والیبال مشخص نیست و در صورتی که سرمربی جدیدی در این روزها در تیم ملی انتخاب شود، در صورت حضور یک چهره جدید در مسند ریاست فدراسیون، از نظر هماهنگی و همکاری مشکلات زیادی ممکن است، ایجاد شود.
به هر حال تیم ملی برای رسیدن به المپیک ۲۰۲۴ پاریس تنها مسابقات لیگ ملت‌های سال آینده را درپیش دارد و حتی نمی‌تواند لحظه‌ای غفلت کند. حضور تمام وقت مربی جدید تیم ملی در ایران، برگزاری اردوهای کوتاه مدت با حضور بازیکنان داخلی و برنامه‌ریزی برای بازی‌های تدارکاتی و ... از جمله مواردی است که فدراسیون‌نشین‌ها برای انتخاب سرمربی جدید باید مدنظر قرار دهند، چراکه در غیر اینصورت زمان از دست می‌رود و این موضوع می‌تواند به قیمت پایان رویای حضور در المپیک تمام شود. حالا باید دید در بین گزینه‌هایی که مطرح شده‌اند کدام یک این شرایط را دارد که بلافاصله پس از انتخاب بتواند به ایران بیاید و کارش را استارت بزند و درگیر کار باشگاهی نباشد.
حال والیبال ایران خوب نیست و درمان آن در گروی دو انتخاب مهم و سرنوشت‌ساز است. حالا همه اهالی والیبال باید دست به دست هم بدهند تا ابتدا بهترین گزینه را برای در دست گرفتن سکان هدایت فدراسیون والیبال و سپس بهترین مربی را برای نشستن روی نیمکت تیم ملی انتخاب کنند.