به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه همشهری در این باره در یادداشتی نوشت: ترورهای ابتدای دهه ۶۰ را خاطرتان هست؟ همان ترورهای کور منافقین در بین کوچه و بازار. پروژه ترور همچنان ادامه دارد؛ اما روش و راهبردها تغییر کرده است. آن سال‌ها بی‌حساب آدم می‌کشتند؛ با هدف ناامن‌سازی و ایجاد رعب و دلهره. بعدها به ترور مسئولان و دانشمندان رسیدند. تا سال‌ها خیال می‌کردند بزرگان نظام را ترور کنند حرکت کشور متوقف می‌شود. و حالا مجدد بازگشته‌اند به ترور مردم؛ اما با شیوه و مدل جدید. چرا؟
هک بنزین را چطور تحلیل می‌کنید؟ چرا بنزین؟ این بار دوم است که سراغ هک جایگاه‌های سوخت رفته‌اند. بنزین چه می‌کند؟ چند روز پیش خبر ترور سربازان مظلوم راسک را داشتیم. اما چرا سرباز؟
عقب‌تر برویم. تا حالا به تفاوت براندازی با تجزیه‌طلبی دقت کرده‌اید؟ ضدانقلاب در اغتشاشات سال گذشته از براندازی عبور کرد و به تجزیه‌طلبی رسید. چرا؟ اساسا فرق این‌دو در چیست؟ براندازی حذف نظام سیاسی است اما تجزیه‌طلبی چندپاره کردن کشور است. یعنی قرار دادن مردم مقابل مردم. این همان پروژه‌ای است که در ماجرای حجاب هم دنبال می‌کنند. عده‌ای کشف حجاب کنند و دوقطبی ایجاد شده، تبدیل به چرخه خشونت شود.
بازهم عقب‌تر رویم. به تغییر سبک تحریم‌ها در این چهل و اندی سال توجه کرده‌اید؟ ابتدای انقلاب تحریم‌های اقتصادی برای مسئولان و دولت‌ها بود. اما امروز تحریم‌ها صرفا سفره مردم را هدف گرفته است.
این سال‌های اخیر حتی ترورهای مسئولان نیز تغییر کرده؛ سال‌های اول مسئول را می‌زدند تا به خیال‌شان اداره کشور به‌هم بریزد اما امروز سراغ مسئولی می‌روند که به‌جز اثر اول، پایگاه عمیق‌تری در جان و دل مردم داشته باشد. برای همین به حاج قاسم رسیدند. اساسا چون مردم را می‌خواهند بزنند، سراغ قهرمان‌شان رفتند.
اما چرا؟ این تغییر راهبرد برای چیست؟ چطور شد که بازگشتند به ترور مردم؟ و اساسا این ترور مردمی چه تفاوتی با ترور مردمی سال‌های اول انقلاب دارد؟ پاسخ یک جمله است: ترور مردم در اول انقلاب، کور بود و امروز کاملا هوشمند.
دشمن امروز به این درک رسیده که هرچه می‌کِشد از مردم است. برای همین از براندازی به تجزیه‌طلبی رسیده. فهمیده است جمهوری اسلامی چیزی نیست جز مردم. یعنی برای براندازی سیاسی هم باید مردم را بزند نه نظام را. نظام پوسته است و مردم معنا. برای همین وقتی از حمایت جمهوری اسلامی در غزه عصبانی است، مذبوحانه سراغ پمپ بنزین‌ها می‌رود تا مردم را تحت فشار قرار دهد. چون ریشه آن ظلم‌ستیزی را به‌درستی در هویت مردم می‌داند.