به گزارش مشرق به نقل از ايسنا، احمد اعطا با نام ادبي «احمد محمود»، چهارم دي‌ماه سال 1310 در اهواز به دنيا آمد. محمود در اواخر عمر با بيماري تنگي نفس مواجه شد و روز 12 مهرماه سال 1381 در بيمارستاني در تهران درگذشت و در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
احمد محمود را پيرو مکتب رئاليسم اجتماعي مي‌دانند. معروف‌ترين رمان او، «همسايه‌ها» از برجسته‌ترين آثار ادبيات معاصر ايران به شمار مي‌رود. از ميان مجموعه‌هاي داستان محمود نيز به «مول»، «دريا هنوز آرام است»، «بيهودگي»، «زائري زير باران»، «از دلتنگي»، «پسرک بومي»، «غريبه‌ها»، «ديدار» و «قصه‌ي آشنا» مي‌توان اشاره كرد. اين داستان‌نويس همچنين نويسنده‌ي رمان‌هاي مشهوري چون «داستان يک شهر»، «زمين سوخته»، «مدار صفردرجه» و «درخت انجير معابد» (در سال 1379، برنده‌ي دوره‌ي اول جايزه‌ي هوشنگ گلشيري به عنوان بهترين رمان) بود. محمود براي مجموعه‌ي آثار خود نيز برگزيده‌ي جايزه‌ي مهرگان ادب شد.
ابراهيم يونسي ـ نويسنده و مترجم فقيد ـ درباره‌ي احمد مي‌گويد: احمد محمود بعد از قطع چندساله روال داستان‌نويسي معاصر ايران، اين خلاء را با حضور خود پر كرد.
يونسي زبان داستان‌هاي احمد محمود ر ا زباني شهري مي‌داند و عنوان مي‌كند: محمود در شهري نوشتن، در مقايسه با ديگر نويسندگان، نخبه است. مردم، راستگو بودن داستان‌هاي محمود را دوست دارند.
همچنين محمود دولت‌آبادي درباره جايگاه ادبي احمد محمود مي‌گويد: احمد محمود انساني بود كه به ما مي‌آموخت؛ بي‌آن‌كه خودش را آموزگار بداند. آن‌چه از محمود آموختم، اين است كه او نويسنده نيست؛ محمود، هميشه محمود است. اين خيلي مهم است؛ زيرا يكي از دست‌وپاگيرترين لاك‌هايي كه ما را از ادبيات و خلاقيت دور مي‌كند، لاك نويسندگي و شاعري است. آدم هميشه بايد آدم باشد و اين را در احمد ديدم و آموختم. احمد محمود بسيار متواضع بود و بدون اين‌كه هدف‌هاي بزرگي براي خود قائل باشد، كارهاي بزرگي انجام داد.
امين فقيري هم مي‌گويد: احمد محمود رمان «زمين سوخته» را درباره‌ي جنگ نوشت كه حالت گزارش‌گونه داشت و در اهواز و وضعيت بمباران آن دوران مي‌گذشت. اثر او يكي از اولين آثار ادبيات جنگ بود و به ادبيات جنگ شخصيت بخشيد. شايد بقيه هم از جنگ نوشته باشند؛ اما هيچ‌يك در نثر به او نرسيده‌اند. محمود پيشكسوت بود و كارهايش مورد استقبال بود. بسياري هم از او تقليد مي‌كردند و سعي مي‌كردند آثاري مانند او خلق كنند. رمان جنگ او سبب شد بقيه نيز به جنگ به عنوان موضوعي جدي فكر كنند و به آن بپردازند.
محمود دولت‌آبادي درباره جايگاه ادبي احمد محمود مي‌گويد: احمد محمود انساني بود كه به ما مي‌آموخت؛ بي‌آن‌كه خودش را آموزگار بداند. آن‌چه از محمود آموختم، اين است كه او نويسنده نيست.