به گزارش مشرق، حمله رژیم صهیونیستی به منطقه پرتراکم رفح در حالی که دو سوم جمعیت غزه را در خود جای داده در شرایطی است که هرتسی هالوی، رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی اعلام کرده، ارتش اسرائیل تا به امروز بدون هیچ راهبرد مشخص نظامی در نبرد غزه وارد شده است.

رژیم صهیونیستی، بیست روز پس از آغاز عملیات «طوفان الاقصی»، عملیات زمینی در نوار غزه را آغاز کرد. ورود رژیم صهیونیستی به مرحله حمله زمینی به نوار غزه به معنی وارد شدن نیروی زمینی ارتش صهیونیستی در خاک غزه و انجام عملیات در آنجا بود. هدف رژیم صهیونیستی از عملیات زمینی یافتن اسیران این رژیم و از بین بردن توان نظامی جنبش حماس و گروه های مقاومت فلسطینی بیان شد. ورود زمینی ارتش صهیونیستی به غزه و انجام عملیات در آنجا-که در آخرین روزهای اکتبر 2023 میلادی آغاز شد- سه مرحله متفاوت را به خود دیده است:

حمله به شمال غزه

رژیم صهیونیستی در اولین ورود زمینی به نوار غزه به مناطق شمالی نوار غزه، مثل بیت لاهیا و جبالیا و شهر غزه حمله کرد. این حمله زمینی- که پیش از این تنها در سال های 2009 و 2014 سابقه داشت- به دلیل عدم شناخت از زمین غزه و ترسی که صهیونیست ها از شگفتی سازهای مقاومت داشتند با احتیاط فراوان انجام شد. اولین ورود و پیشروی های زمینی در مناطق بیابانی و خالی از سکنۀ شمال غزه و با هدف محاصره منطقه شمالی و شهر غزه و در عین حال با پشتیبانی و آتش سنگین هوایی، صورت گرفت.

این مرحله برای صهیونیست ها چیزی جز کشتار غیر نظامیان بی دفاع و خرابی های وسیع در بر نداشت. آنها نه به هیچ یک از اسیران خود دست یافتند، نه توانستند ساختار نظامی مقاومت در شمال را از بین ببرند. صهیونیست ها در پایان این مرحله تلاش کردند، جمیعت منطقه شمالی و شهر غزه را تخلیه کنند. لذا بیشتر جمعیت این منطقه که پرتراکم ترین منطقه جمعیتی در کل نوار غزه بود به مناطق مرکزی و جنوب غزه آواره شدند و پس از آن صهیونیست ها یک خط حائل بین این منطقه و مرکز غزه ایجاد کردند تا مانع بازگشت جمعیت به آنجا شوند.

حمله به مرکز و خان‌یونس

مرحله دوم عملیات زمینی رژیم صهیونیستی در نوار غزه، به منطقه خان‌یونس و حومه آن در مرکز نوار غزه محدود شد.

صهیونیست ها پس از عدم دسترسی به فرماندهان مقاومت در شمال غزه، مدعی شد مراکز اصلی فرماندهی مقاومت در خان‌یونس قرار دارد.

در این زمینه حتی «ایهود اولمرت»، نخست وزیر اسبق و زندانی شده رژیم صهیونیستی نیز بر این ادعا مهر تأیید زد که فرماندهان مقاومت در خان‌یونس اقامت دارند.

با این ادعا رژیم صهیونیستی سنگین ترین و طولانی عملیات زمینی اش را در این مرحله انجام داد. در این برهه حملات سنگین هوایی و به کارگیری بمب های ممنوعه، موجب کشتارهای وسیع فلسطینیان شد و جمعیت این منطقه و بخشی از جمعیت منتقل شده از شمال نوار غزه به مناطق جنوبی تر کوچانده شدند.

این مرحله در روزهای پایانی سال 1402 در حالی به اتمام رسید که صهیونیست ها باز هم نه به اسیران خود دست یافتند، نه فرماندهان مقاومت را پیدا کردند و از آن زمان خود را برای مرحله سوم، یعنی حمله به منطقه رفح آماده می کنند.

حمله به جنوب و رفح

منطقه رفح در شرایطی در دستور کار عملیات زمینی رژیم صهیونیستی قرار گرفته که جمعیت کوچانده شده از شمال و مرکز نوار غزه در آن متراکم شده است. براساس برخی آمار ارائه شده از سوی نهادهای زیر مجموعه سازمان ملل، بین 1.5 تا 1.7 میلیون نفر در این منطقه در وضعیتی سخت و غیر انسانی، مجبور به اقامت شده اند.

در زمان حمله زمینی رژیم صهیونیستی در دو مرحله اول، بخشی از بیمارستان ها و مراکز درمانی نوار غزه فعال بودند. اما حمله به رفح در شرایطی صورت می گیرد که دیگر در نوار غزه هیچ مجتمع پزشکی و بیمارستانی کامل وجود ندارد.

صهیونیست ها ساختار بهداشت و درمان نوار غزه را از بین برده اند. آوارگان مستقر در جنوب، با کمترین امکانات حیات، بیشتر در چادر زندگی می کنند. در این شرایط رژیم صهیونیستی این منطقه را آماج حملات زمینی و هوایی قرار داده است.

حمله با وجود هشدارهای بین المللی

از زمانی که صهیونیست ها از تصمیم خود برای حمله به منطقه رفح خبر داده اند، جامعه بین الملل و افکار عمومی جهان نسبت به انجام این اقدام صهیونیست ها هشدار داده اند؛ چرا که حمله به یک منطقه جغرافیایی کوچک با تراکم جمعیتی بالای 1.5 میلیون نفر در شرایطی که امکانات درمانی آن تقریباً از بین رفته و مردم در تأمین ابتدایی ترین نیازهای خود با مشکل روبرو هستند، قطعاً یک فاجعه انسانی با خود به همراه خواهد داشت.

با این وجود صهیونیست ها همچنان بر حمله به این منطقه در این شرایط تأکید دارند.

«نتانیاهو» یک هفته قبل و چند روز پیش از آغاز حمله به رفح در دیدار با نمایندگان خانواده های اسیران رژیم صهیونیستی اعلام کرد به هر قیمتی به رفح حمله خواهد کرد. این در حالی است که خانواده های اسیران رژیم صهیونیستی مخالف اجرای این عملیات هستند؛ چرا که این حمله را موجب کشته شدن اسیران رژیم صهیونیستی می دانند که ممکن است در حین عملیات رخ دهد و از سویی این اقدام را موجب بسته شدن راه های انجام توافق برای مبادله اسیران می دانند.

توسعه عملیات

رژیم صهیونیستی در گام نخست حمله به رفح، گذرگاه مرزی رفح و محور موسوم به «فیلادلفیا» را- که تنها پنجرۀ تنفسی نوار غزه با جهان خارج است- اشغال کرد. با اشغال این منطقه و انجام عملیات زمینی در آن، راه انتقال اندک کمک های انسانی به نوار غزه که با فشار صهیونیست ها به شدت محدود شده بود، تنگتر شده است.

از حدود یک هفته قبل، عملیات زمینی به رفح آغاز شده، رژیم صهیونیستی در حال توسعه عملیات در این منطقه است. همانند مدل عملیات در خان‌یونس، ارتش رژیم صهیونیستی نقشه ای را پیش از حمله ارائه کرده که در آن، شهر و حومه آن را به مناطق کوچک تر تقسیم کرده است.

صهیونیست ها مدعی اند، پیش از حمله به هر نقطه از این مناطق کوچک، با ارسال پیام هشدار از ساکنان آن منطقه می خواهند منطقه را تخلیه کنند. اما این تقسیم بندی مناطق به مناطق کوچک تر و ادعای ارسال پیام هشدار برای تخلیه جمعیت هر منطقه پیش از حمله، در خانیونس یکبار اجرا شده است و همه می دانند بیش از یک نمایش رسانه ای نیست؛ چرا که صهیونیست ها هشدار های محدودی برای ساکنان ارسال می کنند و بسیاری از مناطق شماره بندی شده را بدون هشدار، آماج حملات خود قرار می دهند.

بسیاری از هشدارهای صادر شده تنها چند دقیقه قبل از آغاز حمله ارسال می شوند و ساکنان آن منطقه عملا فرصت تخلیه مناطق مورد حمله را ندارند. از سوی دیگر در موارد بسیاری، هنگامی که از ساکنان یک منطقه خواسته می شود مثلاً از منطقه الف به منطقه ب نقل مکان کنند، صهیونیست ها به منطقه ب نیز حمله می کنند. این غیر از آن است که جمعیت، در زمان نقل مکان، در مسیر تخلیه منطقه نیز هدف قرار می گیرند.

چالشی که رفح برای صهیونیست ها به همراه دارد

حال صهیونیست ها بدون رسیدن به هیچ یک از اهداف اعلان شده از روز نخست نبرد، وارد مرحله عملیاتی در رفح شده اند. همین مسئله موجب ایجاد سر در گمی و اختلاف در مقامات نظامی و سیاسی شده است. هرتسی هالوی، رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی اعلام کرده، هیچ راهبرد مشخص نظامی وجود ندارد، ما به دفعات نقشه های خود را تکرار کرده ایم. همزمان با عدم وجود راهبرد مشخص در نزد ارتش رژیم صهیونیستی، اعتراضات خیابانی در رژیم صهیونیستی در حال گسترش است.

راهپیمایی های سراسری در تل آویو و قدس شلوغ تر از قبل شده، در حال گسترش به دیگر شهرها هستند. خانواده های اسیران رِژیم صهیونیستی نتانیاهو را قاتل فرزندانش می دانند که آزادی آنها را در اولویت‌های سیاسی قرار نداده، تنها به دنبال منافع شخصی خود است. علاوه بر این استعفای مقامات نظامی در حال افزایش است و تمرد در ارتش نیز به مرور تشدید شده است. اما با این وجود صهیونیست ها همچنان به حملات خود ادامه می دهند.

مرثیه سرافرازی در رفح

اظهارات هالوی مؤیّد این نکته است که صهیونیست ها فقط به دنبال کشتار و ویرانی در غزه هستند. اما رفح، نقطه سرافرازی ملت فلسطین و ذلت صهیونیست ها است. از همین حالا همگان می دانند که صهیونیست ها در رفح هم طرفی نخواهند بست و همچون سایر مناطق درگیری در رفح نیز به نتیجه مدنظر خود نخواهند رسید.

سؤالی که افکار عمومی رژیم صهیونیستی و حتی رده های عالی نظامی رژیم صهیونیستی از نتانیاهو و کابینه افراطی اش می پرسند این است که پس از رفح به کجا حمله خواهی کرد؟ پس از رفح به کجا خواهی رفت؟

رفح با مرثیه بر شهدا، سرود پیروزی و سرافرازی را سر خواهد داد. رفح نقطه سرافرازی مقاومت و ذلت صهیونیست ها است. جایی که صهیونیست ها چاره ای جز سر فرود آوردن برابر اراده پولادین ملت فلسطین ندارند.