سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
بدسلیقگی درباره هنر خوشنویسی
استاد یدا... کابلی، چهره ماندگار عرصه خوشنویسی و عضو انجمن شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری ایلنا با اشاره به اینکه حمایت از هنر و رویدادهای هنری یکی از وظایف اصلی نهادهای دولتی است، گفت: موضوع این است که حتی در و دیوارهای سالن‌های و گالری‌های دولتی هم از خوشنویسی خالی است!
او می‌افزاید: چرا دستگاه‌های مسئول مانند سازمان زیباسازی شهرداری و دیگر نهادها به هنر ایرانی بخصوص خوشنویسی توجهی ندارند؟ متاسفانه نهادهای مرتبطی که می‌توانند در پیش‌برد فرهنگ کشور موثر باشند، آثار درخشان هنرمندان گذشته و معاصر ما را در اماکن عمومی پیش روی مردم قرار نمی‌دهند؟ واقعیت این است که تزیینات شهری ما از وجود چنین آثاری خالی است. نباید چنین باشد.
کابلی با تاکید بر اینکه باید از فضاهای عمومی در جهت معرفی هنر و هنرمندان ایرانی استفاده کنیم، بیان کرد: به عنوان مثال بین صدها اثری که در کوریدورها و راهروهای اماکنی چون مترو، نهایتا یک یا دو اثر خوشنویسی را مشاهده خواهید کرد یا اصلا نمی‌بینید! واقعا سوال این است که چرا نباید از هنر خوشنویسی و این همه آثار زیبا که توسط هنرمندان ایرانی خلق و ارائه شده‌اند در تهران و شهرهای دیگر کشور استفاده کنیم؟
این چهره ماندگار هنر کشورمان تصریح می‌کند: اگر به کشورهای همسایه بروید، متوجه خواهید شد که آثار هنرمندان ترک و هنرمندان کشورهای عربی در اماکن شهری و عمومی قابل مشاهده است. در صورتی که در ایران چنین نیست. در کشورهایی چون ترکیه و لبنان حتی بدنه هواپیماهای خود را با قطعات خوشنویسی تزیین می‌کنند.
این مدرس خوشنویسی تاکید کرد: همه این کارها به معنای فرهنگ‌سازی و حمایت از هنر است و این در حالی است که خودمان اصلا به چنین مواردی توجه نداریم. این خیلی زیباست که هواپیمایی بر بر فراز آسمان پرواز کند در حالی که یک اثر خوشنویسی رنگی روی بدنه آن نقش بسته باشد.
کابلی همچنین گفته است: مثلا اگر به موزه‌هایی چون «لوور»، «متروپلیتن» و «سن پترزبورگ» بروید اتفاقا با خوشنویسی کاربردی مواجه می‌شوید. شما ظروف، پارچه‌ها، لباس‌هایی را می‌بینید که واژه‌ها و جملات و ابیات خوشنویسی شده روی آنها نقش بسته است.[1]
*خوشنویسی ایرانی یک هنر مقدس و عجین شده با تاریخ و مذهب و فرهنگ ایرانی است.
اما عجیب اینکه همانطور که استاد کابلی هم تصریح دارد؛ این هنر اصیل ایرانی گویا اسیر بی‌مهری است و کمتر مسئولی می‌بینیم که بصورت دائمی؛ نسبت به پراکنش جلوه‌های این هنر زیبا حسّ دل‌سپردگی داشته باشد.
جالب آنکه در سیره مقام معظم رهبری می‌بینیم که ایشان علاقه زیادی به خوشنویسی دارند؛ رسم‌الخط شخصی ایشان بسیار زیباست و حتی زمانی هم در اشاره به تابلوهای خوشنویسی تصریح کردند که می‌تواند مدت زیادی ایستاد و به این تابلوها نگریست.
بیان این نکته خالی از لطف نیست که در دهه شصت و حتی تا نیمه‌های دهه هفتاد؛ یکی از تفریحات تابستانه‌ای که خانواده‌ها خود را مقیّد می‌دانستند آنرا برای کودکان فراغت‌یافته از تحصیل در ایام تعطیلات فراهم کنند؛ دوره‌ها و کلاس‌های خط و خوشنویسی بود.
رسمی مطلوب، عقلانی، ایرانی و البته فرحبخش و آینده‌ساز برای کودکان که متأسفانه امروز کمتر در میانه عادات خانواده‌های ایرانی دیده می‌شود و بچه‌ها عملا با خوشنویسی بیگانه شده‌اند.
مع‌الأسف اگرچه باید در یک سری اقدامات چند بعدی به مسئله خوشنویسی بپردازیم و همه قشرهای جامعه هم در این زمینه وظیفه دارند لکن در اقتفای بیانات استاد کابلی بر مسئولان امر در همه حوزه‌ها و اعم از خرد و کلان واجب است که توجه به خوشنویسی را بعنوان یک اصل و یک میراث پایدار اسلامی و ایرانی در دستور کار روزمره خود قرار دهند.
دقت شود که کار این مسئله با برگزاری یک نمایشگاه یا نصب یک تابلو به سامان نمی‌رسد و خوشنویسی باید تبدیل به پیوست هنری تمام اقدامات مسئولان در هر حیطه‌ای شود که امکان نوشتن یا به نمایش گذاشتن وجود دارد.
***
انتظار دریافت پست وزارت برای پوسترچسبانی!
جلال جلالی‌زاده، فعال اصلاح‌طلب و از نمایندگان اهل سنت ادوار مجلس شورای اسلامی در مصاحبه با جماران اظهار کرده است:
"کردها و اهل سنت وقتی که می‌بینند در همه انتخابات‌ها با شور و شوق خاصی شرکت می‌کنند اما رأی آنها ارزش ندارد، وقتی یک نفر مثل من و دوستان دیگر برای آقای پزشکیان زحمت کشیدیم ولی فراموش شدند و آقایی که حتی مخالف آقای پزشکیان بوده و با افتخار رأی خودش را نشان می‌دهد که من به پزشکیان رأی نداده‌ام، وزیر می‌شود، یک نفر اهل سنت می‌گوید من چقدر رأی بدهم؟! وقتی که من رأی بدهم یا ندهم یکسان است و هیچ تغییری در وضعیت من ایجاد نمی‌کند، وقتی از سال 76 ما عامل پیروزی کاندیداهای اصلاح‌طلب بوده‌ایم اما بعد از رأی آوردن ما را فراموش می‌کنند، چرا رأی بدهیم؟"[2]
*آقای جلالی‌زاده باید توضیح بدهند که در تمام طول سال‌های فعالیت اصلاح‌طلبی خودشان چه هنری غیر از "پوسترچسبانی" و ایضا آتش‌افکنی در مطالبات اهل سنت داشته‌اند که اکنون از پزشکیان توقع پست وزارت دارند؟
ما قضاوت درباره سهم‌خواهی علنی این فرد از پزشکیان را بر عهده مخاطبان محترم و جوانان عزیز اهل سنت وامی‌گذاریم.
لازم به تأکید است که همه باید متوجه این بازی انحرافی نیز باشیم که احیانا عده‌ای پست و سمت‌های کلان کشوری که نیازمند سابقه و کارآمدی است را به رأی دادن گره نزنند.
اساسا پست و سمت واجد هیچ ارزش گروهی دنیوی و اخروی نیست مگر اینکه منتج به کارآمدی و بهبود معیشت مردم شود.
لکن امثال جلالی‌زاده گویا به این حقیقت هیچ اهمیتی نمی‌دهند و همانطور که مشاهده می‌شود اگر پست و سمتی به آنها اعطا نشود و مثلا دکتر پزشکیان مزد کار انتخاباتی اینان را در قالب یک سمت مهم وزارتی ندهد؛ بلافاصله پای اهل سنت را به میان می‌کشند و هیچ اهمیتی هم نمی‌دهند که گزینه مهم کارآمدی در این میان ذبح شود!
چه آنان که رأی داده‌اند، چه آنان که به پزشکیان رأی نداده‌اند و چه آنها که در رفتاری اشتباه دست به تحریم انتخابات زده‌اند؛ همه از پیامدهای کارآمدی منتفع خواهند شد. و این باید میثاق همه ما برای دفاع از عقلانیت‌های کابینه پزشکیان باشد.
***
3 راه حل عاجل برای حل گرانی اجاره‌بها و رکود بازار مسکن
داوود بیگی‌نژاد، نایب رئیس اتحادیه املاک تهران در گفت‌وگو با مهر با بیان اینکه میانگین نرخ اجاره‌بها در استان تهران بیش‌از ۵۰ درصد افزایش داشته است، گفت: افزایش –تا سقف- ۲۵ درصدی نرخ اجاره‌بها در تهران یک قانون دستوری است و الگوی مناسب برای قیمت‌گذاری در حال حاضر وجود ندارد.
او می‌افزاید: نرخ‌گذاری‌ها فراتر از توان مالی مستأجران است؛ به عبارت دیگر قدرت خرید ملک توسط عموم مستأجران کاهش پیدا کرده و به همین دلیل بازار خرید مسکن در رکود قرار گرفته چون مشتری نیست.
بیگی‌نژاد تاکید کرد: رشد نرخ اجاره‌بها با توان مالی مستأجران همسو نیست و با توجه به رشد قیمت‌ها در بازار خرید و فروش، مستأجران دیگر به خرید خانه فکر نمی‌کنند، زیرا با توان آنها فاصله زیادی دارد؛ به طور مثال هم‌اکنون پول رهن برخی از آپارتمان‌های تهران مطابق قیمت خرید چند سال گذشته همان واحد مسکونی است.
او گفته است: با توجه به شرایط فعلی بازار مسکن، مستأجران باید از سرمایه‌گذاری در بازارهای دیگر خودداری کنند تا بتوانند سرپناهشان را تأمین کنند؛ البته ناگفته نماند که به علت قیمت بالای خرید خانه، به طور کلی در خانواده‌ها دیگر صحبت و برنامه‌ریزی از خرید خانه در میان نیست.[3]
*متأسفانه باید اذعان کرد که در دولت سابق همه ساله در جلسات شورایعالی مسکن برای میزان افزایش اجاره‌بها در تهران و شهرستان‌ها اعمال سقف صورت می‌گرفت اما به دلیل ناکارآمدی و نبود نظارت کارای دولتی بر بازار؛ این مصوبات که بعضا امضای رئیس‌جمهور را هم داشتند اما هرگز اجرا نشدند.
عدم اجرایی که در کنار اجرا نشدن ملموس طرح نهضت ملی مسکن توسط دولت؛ منجر به دورتر شدن دسترسی خانوارهای ایرانی به رخداد مطلوب "خرید خانه" شد.
ما قضاوت درباره این رخداد تلخ و دردآور را بر عهده مخاطبان محترم وامی‌گذاریم و این نکته را دلسوزانه و برادرانه به دولت جدید عرض می‌کنیم که برای معضل مسکن و گرانی اجاره‌بها هیچ راه حل عاجلی به جز نظارت کارا بر قیمت‌های بازار مسکن، تعیین مالیات برای نرخ‌های خارج از قاعده بازار و سیاست‌گذاری برای خارج کردن مسکن از حیث کالاهای سودآور کلان وجود ندارد.
تزریق بیقاعده وام‌های کلان که منجر به افزایش نقدینگی و تمنیات سوداگری می‌شود و یا طرح‌هایی برای خانه‌سازی‌های کلان از سوی دولت که بعید است به زودی ثمر بدهد؛ هیچیک راه حل عاجل این مسئله نیستند.
***
1_ https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1518709
2_ https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1640547
3_ mehrnews.com/x35HFY