"وفاق ملی" باید بسترساز "کارآمدی" باشد اما برخی اصلاح‌طلبان در ظاهر دلسوزی برای پزشکیان و جریان چپ؛ وفاق را مقدمه فک حصر از فتنه‌گران و رفع انزوای سیاسی آنان معرفی می‌کنند!

سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

آفرین آقای عراقچی!

سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان که به تازگی بر این مسند نشسته است، اخیراً در یک توییت در شبکه ایکس که سایت جماران متن آنرا منتشر کرد، نوشت:

"آنتونیو تاجانی وزیر امور خارجه ایتالیا امروز برای تبریک تماس گرفت. بحث مفصلی در مورد منطقه داشتیم.

به ایشان گفتم واکنش ما به اقدام تروریستی رژیم صهیونیستی در تهران حتمی است. این واکنش دقیق و حساب‌شده خواهد بود.

بر خلاف رژیم صهیونیستی ایران به دنبال گسترش تنش نیست اگرچه از آن هراسی ندارد."[1]

*شجاعت و بی‌واهمه بودن در قبال معرکه‌ها؛ صفتی است که در میان تمام مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران و خاصّه در شخص مقام وزارت خارجه؛ نیاز همیشگی به آن وجود دارد.

چه اینکه لازمه صدور انقلاب و ایستادن در مقابل دشمنان ایران و اسلام همین شجاعت و دلیری و پایمردی است.

تأکید آقای عراقچی بر اینکه ایران هیچ هراسی از تنش با اسرائیل ندارد؛ یک تأکید بسیار اصولی است که پیام‌های مشخصی نیز برای دشمنان ترسوی ایران دارد.

ایران اسلامی بر اساس آنچه در مکتب شیعه و ولایت آموخته است هرگز به دنبال تنش و جنگ نیست لکن در معرکه مواجهه با دشمن و دشمنی هم دلیرانه پای کار است و این دلیری را جزو اصول مقاتله و جنگ‌های خود می‌داند.

یعنی از جمله اصول جنگ برای ایران اسلامی این است که اولا آغازگر هیچ جنگی نباشد و ثانیا اگر هم جنگی علیه امنیت ایران در بگیرد؛ با شجاعت تمام و بی‌هیچ خوف و هراسی در میدان کارزار حاضر خواهد شد و از پرداخت هیچ هزینه‌ای هم برای پیروزی و تضمین امنیت مردم ایران ابایی ندارد.

موضع شجاعانه سیدعباس عراقچی خاصه در وضعیت فعلی بسیار حائز اهمیت و امنیت‌ساز بود.

***

"وفاق"؛‌ برای کارآمدی یا رفع حصر؟!

عباس عبدی، از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب به تازگی در نامه‌ای سرگشاده خطاب به لیدر جریان اصلاحات (م.خاتمی) نکاتی را با موضوع رویکرد انتقادی نسبت به اصلاح‌طلبان مطرح کرده است.

به گزارش اعتمادآنلاین، او در بخشی از این نامه خطاب به خاتمی می‌نویسد:

"متاسفانه برخی دوستان در سال ۱۳۸۸ منجمد شده‌اند و هنوز در پی حل مسائل ناشی از آن اتفاقات از طریقی ثابت و تکراری و البته ناموفق هستند و گمان می‌کنند رفع حصر لازمه وفاق است، در حالی که روشن است، وفاق مقدمه و شرط لازم رفع حصر است و نه برعکس."[2]

*در حالت خوشبینانه باید گفت که آقای عبدی متوجه تحلیل اشتباه خودش درباره مقوله حصر نیست و نمی‌داند که با این تحلیل غلط عملا مشوّق دور کردن دولت پزشکیان از مسیر کارآمدی و خدمت می‌شود.

اولا مسئله حصر یک مقوله امنیتی و حاکمیتی است و ربطی به دولت جدید و یا فرایندهای سیاسی موسمی (مثل انتخابات) در کشور ندارد.

ثانیا راه رفع حصر و انزوا نیز صرفا و فقط "توبه رسمی و علنی اضلاع فتنه 88" از جمله شخص آقای خاتمی است نه هیچ چیز دیگر.

به سخن دیگر اینکه آقای عبدی برای بیماری که دارویش مشخص است؛ نسخه روان‌درمانی تجویز کرده‌اند!

و ثالثا همه باید بدانیم که "وفاق مقدمه کارآمدی است" نه رفع حصر و کسانی که در کنار پزشکیان به بهانه وفاق به امید رفع حصر نشسته‌اند؛ در حالت خوشبینانه خودشان را به چیزی که نیست دلخوش کرده‌اند.

آقای عبدی حتما به خاطر دارند که در ایام دولت روحانی برای رفع حصر حتی تعیین وقت هم صورت گرفت و آقایان فصل به فصل از رفع حصر می‌گفتند. حصری که البته باقی ماند و همین آقایان مدعی دلسوزی برای آن دو محصور و منزوی؛ هنوز هم حاضر نیستند درباره مانع اصلی یعنی "توبه علنی از فتنه 88" حرف بزنند!

در مجموع باید هم به دولت این هشدار را داد و هم به کسانی در اطراف پزشکیان که در فکر خدمت به مردم هستند... اینکه هیچ فرایندی نباید منحرف کننده مسیر خدمتگزاری دولت به مردم شود و وفاقی هم که بخواهد به مقولات امنیتی یا حواشی سیاسی یا حیطه‌های نامتجانس با وظایف دولت سرک بکشد؛ بستر ساز نفاق خواهد بود.

شاقول سنجش وفاق و تقیّد به آن، کارآمدی است ولاغیر...

***

"تعیین کرسی برای رقیب در هیئت دولت" چگونه پیشرفتگی سیاسی را رقم می‌زند؟

پیشنهاد عضویت نماینده اصولگرایان در هیئت دولت پزشکیان

دولت رئیس‌جمهور پزشکیان گفتمان "وفاق ملی" را در دستور کار خود قرار داده است.

وفاقی که اگر در جهت "کارآمدی" دیده شود و پیشنهاداتی عقلانی در پیوست آن مطرح باشد؛ می‌تواند به بهینگی حکمرانی و سیاست کشور که زمینه‌ساز معیشت و اقتصاد بهتر است منتج شود.

در این میان می‌توان "پیشنهاد عضویت همیشگی نماینده جبهه رقیب دولت در هیئت دولت" را مطرح کرد که در صورت تحقق؛ موجب اقتراح معقول، پیشرفتگی حکمرانی و جامعه‌پذیری تصمیمات همه دولت‌های امروز و آینده خواهد شد.

در این باره گفتنی‌های مهمی وجود دارد...

*این یک پیشنهاد سیاسی است:

دولت آقای پزشکیان با توجه به گفتمان وفاق ملی و نجابت شخصی دکتر پزشکیان می‌تواند آغازگر یک روند نیکو در فرایندهای سیاسی و اجرایی کشور شود و آن دستور تعیین یک کرسی برای رقیب در هیئت دولت بصورت دائمی است.

و اما این اقدام که بدیهیست به معنی عضویت نماینده اصلاح‌طلبان در هیئت دولت یک رئیس‌جمهور اصولگرا نیز هست چه نتایجی خواهد داشت؟

تعیین یک کرسی برای رقیب در هیئت دولت اولا به معنای رسمیت‌بخشیدن به انتقادات اصولی و سیاست‌ورزی عقلانی است.

اقدامی که در پی آن البته سیاست‌بازان، ابن‌الوقت‌ها، خنّاسان و کسانی که به دنبال از نفس انداختن دولت رقیب هستند به حق مردم در خدمتگزاری دولت توجه نمی‌کنند، رسوا خواهند شد.

ثانیا این اقدام متمدنانه سبب می‌شود که دولت تا همیشه پذیرای نقد اصولی باشد و از عقلانیت فراگیری که در اردوگاه رقیب خود دارد نیز در تصمیماتش استفاده کند.

پر واضح است که یک تصمیم کلان دولتی اگر با نقد اصولی، چکش‌کاری و با عقلانیت رقیب، تقویت شود؛ تبعاتی کاملا بهینه خواهد داشت.

ثالثا حضور نماینده رقیب سیاسی کلان در هیئت دولت موجب "طوفان ایده" و بهره‌مندی دولت از فرمول‌های کارآمدی می‌شود که در تجربیات انباشته جریان رقیب وجود دارد.

رابعا وقتی نماینده جریان کلان رقیب در هیئت دولت حضور داشته باشد؛ این فضا موجب یک احترام‌انگیزی ویژه در سیاست و جامعه می‌شود و نتیجه احترام‌انگیزی و مدارا هم تماما به سود جامعه و حکمرانان است. زیرا در این فضا بزرگ‌منشی و اصالت‌ها سکه بازار می‌شود، حکمرانی در جایگاه خود فهم می‌شود و افراد کم‌مایه و بی‌اصالت از اتمسفر سیاسی حذف می‌شوند.

خامسا وقتی جریان رقیب، نماینده اکثریتی خود را عضو هیئت دولت می‌بیند؛‌ طبعا به مسئولیت‌پذیری بیشتری مبتلی می‌شود و آشکار است که در هنگامه مسئولیت‌پذیری دو جریان سیاسی اصلی کشور؛ نوبهار "جامعه‌پذیری سیاسی" و همراه شدن مردم و جامعه با تصمیمات کلان کشور خواهد دمید. رسانه‌ها همسوتر می‌شوند و مسیر اتحاد ملی برای جامعه هموارتر می‌شود.

و سادسا چنین اقدامی نمایانگر پیشرفتگی سیاسی در حکومتی است که قصد ایجاد تمدن اسلامی را دارد و حرکتش را بی‌پایان و بدون زوال می‌داند.

بیان این نکته ضروری است که این اقدام قطعا روزی رخ خواهد داد زیرا عقلانیت هرگز محبوس نمی‌ماند. یعنی اگر رئیس‌جمهور پزشکیان آغازگر نباشد؛ روزگاری دیگر و رئیس‌جمهوری دیگر خواهد آمد که پذیرای پیشنهادات خوب باشد و یک کرسی هیئت دولتش را برای بهره‌مندی از مواهبی که برشمردیم به نماینده اکثریت جریان کلان رقیب بسپارد. پس چه بهتر که پزشکیان آغازگر این مسیر درست باشد.

دقت شود که آنچه طرح شد؛ اصل پیشنهاد است و ظرائف و ابعاد این پیشنهاد از قبیل اینکه آن نماینده رقیب با چه ساز و کاری انتخاب شود؟ در کرسی هیئت دولت اختیاری نداشته باشد یا اگر دارد حدود و ثغورش چه باشد؟ عضویتش چه مدت باشد؟ چگونه جایگزین شود؟ در ساحت دولت رقیب چه باید و نبایدهایی داشته باشد؟ و... جملگی باید پس از گفت‌وگو و ارائه نظر سایر کارشناسان مشخص شود.

***

1_ https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1641309

2_ https://www.etemadonline.com/tiny/news-672455

برچسب‌ها