به گزارش مشرق، در اولین سفر مسعود پزشکیان به نیویورک، حاشیه ها بر متن غلبه یافت به نحوی که اکنون و در آستانه پایان این سفر می توان گفت که این سفر به اندازه ای که پیش بینی می شد برای دولت دستاورد نداشته و لازم است که با کسب تجربه لازم از نیویورک، اصلاحات لازم برای ادامه کار صورت پذیرد.
اما در نیویورک چه شد و چرا حاشیه ها بر متن غلبه پیدا کرد؟ به نظر می رسد عامل اصلی را باید در جمله ای از جناب پزشکیان جستجو کرد که بیان اش از زبان ایشان غیر قابل پیش بینی و غیر قابل درک بود. اشاره به کنار گذاشتن اسلحه از سمت جمهوری اسلامی در صورت انجام چنین اقدامی از جانب رژیم اسراییل همان جمله ای بود که تاثیر نامناسبی بر سفر رییس جمهور گذاشت. این جمله کاملا اشتباه و هم ناشی از عدم شناخت فضای سیاست خارجی است و هم در میانه آتش افروزی رژیم غاصب، می تواند پیامدهای ناگواری داشته باشد. و چنین جمله ای به شدت استعداد داشت که کلیت سفر را تحت الشعاع قرار دهد.
از آن رو که در نیت رییس جمهور در دشمنی با رژیم غاصب که در طول سفر بارها بیان شد، شکی نیست پس چنین کلامی یا ناشی از لغزش زبانی مانند همان جمله برادری با آمریکا است یا ناشی از مشاوره های نادرست به جناب رییس جمهور. در صورتی که سهو لسان موجب چنین اشتباهی شده است باید تدبیری اندیشید تا دیگر چنین اتفاقی روی ندهد. یا پاسخ ها مکتوب باشد یا بیان موضع رسمی کشور به وزیر خارجه سپرده شود و یا اینکه جناب رییس جمهور پس از گذشت مدتی تجربه لازم را برای چنین مسائلی پیدا کنند و با تمرکز بیشتری به این گونه سوالات پاسخ گویند.
اما در صورتی که مساله مشاوران وی باشد لازم است که خیلی سریع تدبیری اندیشیده شود و برخی افراد در هیبت مشاور ، رویکرد و تفکر خود را تغییر دهند تا به دولت ضربه وارد نشود. همچنان این نگرانی وجود دارد که برخی افراد رادیکال اطراف دولت پرسه می زنند و قصد هزینه سازی برای دولت دارند که البته برخی از آنها هم توانسته اند وارد دولت شوند.
در این میان البته برخی افراد شبه انقلابی که موفقیت دولت را موفقیت خود و کشور نمی دانند انواع و اقسام توهین ها را به رییس جمهور بیان کردند و با ادبیات ناپسند و گویی که از چنین اشتباهی خوشحال می باشند، پزشکیان را آماج حملات خود قرار دادند. در مقابل گروهی از اصلاح طلبان هم بدون پذیرش این اشتباه که با تکذیب غیرحرفه ای عراقچی ادامه یافت در فضای دوقطبی عمل کردند در حالی که رویکرد عقلانیت انقلابی اقتضا می کند که پس از پایان این سفر با ادبیاتی منصفانه و مودبانه این اشتباه تذکر داده شود و تلاش شود تا با خوش بینی نسبت به رییس جمهور از کلیت رویکرد حامی مقاومت او تقدیر و اشتباه ها تذکر داده شود.
جریان عقلانیت انقلابی در جهت موفقیت دولت از خطاهایی در چنین سطح نمی گذرد اما به قصد اصلاح تذکر می دهد و نقد می کند نه آنکه با توهین و بی ادبی، زمینه اختلاف و دوقطبی سازی ایجاد شود. تلاش این رویکرد حفظ رییس جمهور و دولت درون گفتمان انقلاب و تلاش برای اصلاح خطاها است و در این راه هم از بیان نقد خیرخواهانه و مصلحانه پرهیز نمی کند هم نسبت به ادبیات هتاکانه برخی افراد شبه انقلابی سکوت نخواهد کرد.