کد خبر 200241
تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۳۹۱ - ۱۰:۲۰

گروههاى وهابى كه در آن‌جا هستند و بناى بر عناد دارند؛ آنها با سنى‌ها هم بدند. اگر شيعه هم يك روز - نستجير باللَّه - نباشد، يا موجوديتى نداشته باشد، آنها بين همان سنى‌ها هم اختلاف ايجاد مى‌كنند؛ چون آن كسانى كه آنها را هدايت مى‌كنند، از اتحاد مسلمين مى‌ترسند.

 مشرق-- در انفجار هفته گذشته شهر کویته  81 تن کشته و 164 تن دیگر زخمی شدند. انفجار در یک بازار سبزی فروشی در "هزاره تاون" زمانی به وقوع پیوست که مردم مشغول خرید بودند که قربانیان این حادثه عمدتاً شیعیان بودند.

این حادثه بهانه‌‌ای شد تا به بازخوانی بیانات رهبر معظم انقلاب درباره مظلومیت شیعیان پاکستان و ماهیت وهابیت بپردازیم.
 
رهبر انقلاب در ديدار جمعی از شيعيان پاكستان‌ درسال 70 فرمودند:

* ملت پاكستان و مخلصانِ از مسلمانان پاكستان - مخصوصاً شيعيان - براى ملت ما در مسائل انقلاب، يك وزنه و يك پشتوانه بوده‌اند. از اول انقلاب همين‌طور بود، باز هم هست، و ان‌شاءاللَّه بعد از اين هم خواهد بود.

* مبناى كار ايجاد تفرقه است؛ همان شعار «تفرقه بينداز، حكومت كن»ى كه انگليسيها از اولِ ورود به شبه قاره طبق آن عمل كردند؛ گروهى سعى دارند كه شيعه را به طور كلى از بقيه‌ى مسلمين جدا كنند؛ بين اينها بغض و عناد بيندازند و شيعه را در موضع ضعف قرار بدهند و آنها را از صحنه‌ى سياسى بكلى خارج كنند. اين، دنباله‌ى همان سياست است؛ چيز جديدى نيست؛ منتها امروز به اين صورت درآمده است.


شهید سید عارف حسین حسینی رهبر شیعیان پاكستان در كنار مقام معظم رهبری

* شيعه و سنى در شبه قاره هميشه با هم زندگى كرده‌اند؛ در پاكستان هم همين‌طور بوده است. اينها دارند شيعه را با استفاده از عنوان اقليت، زير فشار قرار مى‌دهند؛ و اين فشار را شما در همه جا احساس مى‌كنيد؛ شهدايى هم داديد؛ مرحوم شهيد آقا سيّد عارف،(1) شهيد برجسته‌ى اين توطئه‌ى دشمنان بود.

*توجه به دو كار اساسى، ضرورت دارد:

اول: استحكام بخشيدن به موجوديت شيعه است؛ يعنى تا جايى كه امكان دارد، همين حدود بيست‌وچند درصد شيعه‌يى كه در پاكستان هستند، اينها يكپارچه بشوند. من در آن سفرى هم كه در شش، هفت سال پيش(3) به پاكستان آمدم، به مرحوم آقا سيّد عارف و مرحوم آقا سيّد صفدر(4) و بعضى از آقايان علماى ديگرى كه بودند، اين را تأكيداً گفتم؛ هر سفرى هم كه آقايان به ايران آمدند، با آنها در ميان گذاشتم. بنابراين، سعى بشود كه خود شيعه، يك موجوديت مستقل و محكمى پيدا كند، تا نتوانند شيعه را هضم كنند.

دوم: اين شى‌ء واحد و متحد، درصدد ارتباط هرچه بيشتر با گروههاى غير شيعه بربيايد؛ مگر كسانى كه بناى بر عناد دارند؛ مثل همين گروههاى وهابى كه در آن‌جا هستند و بناى بر عناد دارند؛ آنها با سنى‌ها هم بدند. اگر شيعه هم يك روز - نستجير باللَّه - نباشد، يا موجوديتى نداشته باشد، آنها بين همان سنى‌ها هم اختلاف ايجاد مى‌كنند؛ چون آن كسانى كه آنها را هدايت مى‌كنند، از اتحاد مسلمين مى‌ترسند.

البته شايد عواملشان نمى‌فهمند كه چه مى‌كنند - مردمان جاهل و شريرى هستند و فقط شرارت مى‌كنند - اما آن كسانى كه اينها را هدايت مى‌كنند، اگر به فرض شيعه هم نمى‌بود، حتّى بين گروههاى غير شيعه اختلاف مى‌انداختند! به همين خاطر است كه در پاكستانِ صد ميليونىِ مسلمانِ پايبندِ مؤمن، نمى‌گذارند نيروى اسلامى رشد كند.

* اگر آن مقدار كارى كه انگليسيها در اين‌جا كردند، در هر كشور ديگرى كرده بودند، شايد بشود گفت از اسلام اثرى نمى‌ماند. الان شما كشورهاى آفريقايى را ملاحظه كنيد؛ شمال آفريقا مسلمان و خوبند، اما ظواهر اسلامى مثل پاكستان هرگز رعايت نمى‌شود. آن رعايتهاى اسلامى و آن خلوص اسلامى كه ما در پاكستان مشاهده كرديم، در آن‌جاها نيست.

بیانات در ديدار جمعى از شيعيان استان سرحدّ پاكستان‌ در سال 68

* جامعه‌ى تشيع در پاكستان، جامعه‌ى مظلوم و بسيار نجيبى است. آنها در جهت تفرقه حركت نمى‌كنند. رهبرانشان، آنها را به برادرى اسلامى توصيه مى‌كنند. خداوند شهيد بزرگوار مرحوم سيّد عارف حسين را رحمت كند كه در طول مدت مجاهدت و فداكاريش، هميشه مردم را به وحدت و متحد شدن در مقابل استكبار جهانى دعوت مى‌كرد و سرانجام، استكبار با ايادى مرموز و پنهانش او را به شهادت رساند. ما از حركتى كه براى محاكمه‌ى متهمان به قتل آن شهيد عزيز انجام مى‌گيرد، قوياً حمايت مى‌كنيم.