میشل پلاتینی هافبک تکنیکی خروس‌ها (لقب تیم ملی فرانسه) با آن چهره کودکانه و کوچکتر از سنش و با آن قدرت ارسال پاس‌های بلند و دقیق که آدم را یاد اسنوکربازها می‌انداخت، سه سال در میانه‌های دهه 1980، بهترین بازیکن اروپا شد. بازیکن بزرگ آن سال‌های یوونتوس در حالی سه بار بهترین بازیکن اروپا شد که بازیهای جام ملت‌های اروپا را همراه با فرانسه فتح کرده بود و سه سال هم بهترین گلزن بازیهای سری A شده بود ولی تمام این افتخارات در حالی به دست آمد که دست پلاتینی هرگز به جام‌جهانی نرسید.
میشل نوه یک مهاجر ایتالیایی‌تبار است. پدرش بازیکن و مربی فوتبال بود. او نقش بسزایی در رشد و توسعه مهارت های میشل داشت. پلاتینی جوان ابتدا مهارت های خود را در دریبل زدن و بازیهای خیابانی به نمایش گذاشت. او نوید ظهور یک فوتبالیست متفاوت را در صورت حضور در فوتبال آکادمیک می‌داد. خیلی سریع و در تاریخ 10 سپتامبر 1966 به باشگاه شهر محل تولد خود پیوست. اصول مهم و بنیادین فوتبال را به سرعت از پدرش فرا گرفت. ارسال توپ به نقطه‌ای خاص قبل از رسیدن بازیکن به آن منطقه (پاس عمقی) از اولین مهارت‌هایی بود که استعداد خود را در آن نشان داد. فوتبال حرفه ای را با باشگاه نانسی و در سال ۱۹۷۲ آغاز کرد و پس از ۷ فصل حضور در این تیم به سنت اتین پیوست.
در المپیک ۱۹۷۶ در تیم فرانسه حضور داشت و ۲ سال بعد در اولین جام جهانی زندگی اش به میدان رفت. او به سنت‌اتین کمک کرد تا قهرمان لیگ فرانسه شود و سپس در سال ۱۹۸۲ به یوونتوس پیوست. در همین سال در جام جهانی اسپانیا به همراه فرانسه به مقام چهارم رسید و با ارائه بازی های زیبا به عنوان بهترین بازیکن جام انتخاب شد. پنج فصل طلایی را در یوونتوس گذراند و با این تیم به دو عنوان قهرمانی لیگ ایتالیا و یک قهرمانی اروپا دست یافت. او در ۳ سال پیاپی عنوان بهترین بازیکن اروپا را به دست آورد که در نوع خود رکورد جالب توجهی است.
اوج هنرنمایی پلاتینی جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۸۴ بود که تیم فرانسه با ۹ گل او به مقام قهرمانی اروپا رسید. تیم ملی فرانسه در آن سال‌های طلایی خود در میدان به ارکستر هماهنگی می‌ماند که تکنوازی نابغه به نام میشل پلاتینی بر تارک آن می‌درخشید. گرچه فرانسه نتوانست تحت رهبری میشل به قهرمانی جهان دست یابد ولی به عنوان پدیده‌ای استثنایی تیم ملی فرانسه را در سال ۱۹۸۴ به قهرمانی اروپا رساند. فرانسه در آن دوره از بازی‌ها، در پنج بازی روی هم ۱۴ گل به ثمر رساند که از آن میان ۹ گل توسط پلاتینی به ثمر رسید. در آن زمان تیم ملی فرانسه با حضور پلاتینی، ژان تیگانا، آلن ژیرس، لویی فرناندز و ... پرقدرت ترین تیم اروپا بود و با این ترکیب عازم مکزیک شد تا افتخاری دیگر در جام جهانی به دست آورد.
در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک تیم فرانسه با رهبری پلاتینی موفق به حذف برزیل در یک چهارم نهایی شد؛ دیداری که زیباترین بازی تاریخ جام‌جهانی خوانده می‌شود. یاران پلاتینی در نیمه نهایی مغلوب آلمان غربی در ضربات پنالتی شدند تا پس از پیروزی بر بلژیک به عنوان سوم جام‌جهانی رضایت دهند.
پلاتینی اولین بار در 26 سپتامبر 1973 توسط کوپه گامباردلا به تیم ملی جوانان فرانسه دعوت شد اما به علت مصدومیت‌های پی‌درپی موفق به انجام هیچ دیداری نشد تا اینکه این طلسم در تابستان 1975 شکسته شد. پس از آن به تیم زیر 23 ساله‌های فرانسه و تیم المپیک نیز دعوت شد. او در مسابقات مقدماتی المپیک 1976 مونترال و در دیدار مقابل تیم رومانی که منجر به پیروزی 4 – 0 فرانسه شد نمایش دلپذیری از خود به اجرا گذاشت و بدین ترتیب توانست برای اولین بار به تیم ملی بزرگسالان فرانسه تحت هدایت میشل هیدالگو راه پیدا کند.
رقابت‌های المپیک مونترال برای پلاتینی و هم تیمی هایش آغاز خوشایندی داشت. پیروزی آسان 4 – 0 مقابل مکزیک و گواتمالا (2 گل پلاتینی) و کسب یک تساوی در مقابل رژیم صهیونیستی (تک گل پلاتینی از نقطه پنالتی) نوید حضوری موفق را می‌داد تا اینکه در مرحله یک چهارم نهایی در یک دیدار جنجالی و بحث برانگیز تیم 9 نفره فرانسه در مقابل آلمان شرقی تن به شکست 0 – 4 داد و از دور رقابت ها کنار رفت .
در تاریخ 16 نوامبر 1977 با پیروزی 3 – 1 فرانسه برابر تیم ملی بلغارستان در استادیوم پارک دوپرنس و با درخشش خیره کننده میشل پلاتینی تیم فرانسه به مسابقات جام جهانی 1978 آرژانتین راه پیدا کرد . اما فرانسه با قرار گرفتن در گروهی مشکل توفیقی نیافت و در دور اول مسابقات حذف شد .
در تاریخ 8 فوریه 1978 تیم ملی فرانسه در یک دیدار دوستانه در شهر ناپولی ایتالیا به مصاف تیم ملی ایتالیا رفت . در این دیدار پلاتینی دوبار موفق شد از روی دو ضربه آزاد دینو زف، دروازبان بی رقیب آن روزهای فوتبال جهان را مقهور هنرنمایی خود کند. نمایش این حادثه از تلویزیون ملی ایتالیا نام پلاتینی را بر سر زبان ها انداخت . پس از آن بود که تیم های پاری سن ژرمن و سنت اتین از فرانسه و بسیاری از باشگاههای بزرگ اروپایی مانند یوونتوس ، اینتر ، ناپولی ، بارسلونا ، والنسیا و آرسنال تلاش خود را جهت به خدمت گرفتن وی آغاز کردند .
در راه رسیدن به جام جهانی 1982 اسپانیا، کاپیتان پلاتینی نقش عمده ای داشت. یکی از مهم‌ترین آنها گلی بود که در پی یک ضربه آزاد در دیدار مقابل هلند ( 2 – 0 ) به ثمر رساند. فرانسه به مرحله نیمه نهایی جام راه یافت، جایی که می بایست در شهر سویا به مصاف آلمان غربی می رفت. این دیدار سراسر تماشایی و جذاب در پایان وقت های قانونی و اضافه با نتیجه 3 – 3 به پایان رسید. این درحالی بود که فرانسه 3 – 1 پیش بود. اولین گل این دیدار را پلاتینی از نقطه پنالتی به ثمر رساند. اما سرانجام این ضیافت ضربات پنالتی در پایان بازی بود که رای به شکست 4 – 5 فرانسه داد. پلاتینی این رویداد را تلخ ترین خاطره زندگی ورزشی خود می داند.
از دیگر رویدادهای مهم فوتبال ملی او مسابقات قهرمانی ملت های اروپای سال 1984 در کشور فرانسه بود که در این مسابقات در تنها 5 مسابقه 9 گل به ثمر رساند .
یک گل پیروزی بخش در دیدار افتتاحیه در مقابل دانمارک و دو هت تریک متوالی در مقابل بلژیک و یوگسلاوی ماحصل دور اول مسابقات بود .
یک گل بیاد ماندنی در نیمه نهایی، در شهر مارسی و در مقابل پرتغال (3 - 2) در وقت اضافی و یک گل زیبا از روی یک ضربه آزاد که پس از برخورد به بدن لوئیس آرکونادا دروازبان اسپانیا و دفع ناقص وی درون دروازه رفت. در فینال مسابقات، اولین عنوان قهرمانی بین المللی را برای فوتبال فرانسه به ارمغان آورد .
در مسابقات جام جهانی 1986 مکزیک پلاتینی در شرایط فیزیکی مناسبی قرار نداشت اما با این حال موفق شد دو گل حساس به ثمر برساند . اولی در مرحله یک هشتم نهایی و در مقابل ایتالیا که منجر به حذف زود هنگام مدافع عنوان قهرمانی رقابت ها شد و دومی در مرحله یک چهارم نهایی و در مقابل برزیل در سالروز تولدش بود . (این آخرین گلی بود که او با پیراهن ملی کشورش در یک مسابقه رسمی به ثمر رساند) سپس برای دومین بار متوالی فرانسه نیمه نهایی جام جهانی را در مقابل آلمان غربی از دست داد و به کسب مقام سوم رقابت ها رضایت داد.
میشل پلاتینی آخرین و هفتاد و دومین بازی ملی خود را در تاریخ 29 آوریل 1987 در خانه و در مقابل ایسلند انجام داد. این 72 مسابقه در سال های 1976 تا 1987 انجام شد. در 49 دیدار از مسابقات ذکر شده بازوبند کاپیتانی بر بازویش بود. او با 41 گلی که به ثمر رساند رکورددار تیم ملی فرانسه بود، اما در نوامبر 2006 تیری آنری گلزن بین المللی فرانسه با به ثمر رساندن گل سی و نهم، خود را به پلاتینی بسیار نزدیک کرد.
از پلاتینی با ۳۵۶ گل به همراه زین الدین زیدان، دیگو آرماندو مارادونا، پله، یوهان کرایف و آلفردو دی استفانو به عنوان بزرگ‌ترین بازیکنان قرن بیستم نام برده می‌شود.
وی به عنوان بازیکن حرفه‌ای در تیم‌های باشگاه فوتبال نانسی٬ سن‌اتین و یوونتوس بازی کرده و در مجموع 478 بازی ، 265 گل به ثمر رسانده است .
دوران مربیگری
او پس از کسب لقب شوالیه در سال 1985 به مدت 4 سال سرمربیگری تیم ملی کشورش را بر عهده گرفت . پس از آن نیز تجارب مدیریتی متعددی را تجربه کرد.
اولین بار نام میشل پلاتینی در دنیای مربیگری در تاریخ یک سپتامبر 1988 و در راس تیم ملی فرانسه مطرح شد. او جانشین هانری میشل سرمربی وقت تیم ملی فرانسه شد که مسابقات مقدماتی جام جهانی 1990 ایتالیا را بسیار بد شروع کرده بود. اما او نیز در ادامه راه توفیقی به دست نیاورد و تیم ملی فرانسه در میان تعجب همگان و در مصاف با تیم های یوگسلاوی و اسکاتلند از راه یافتن به جام جهانی باز ماند .
تا اینکه مسابقات مقدماتی جام ملت های اروپا 1992 سوئد از راه رسید. فرانسه در این مسابقات بسیار عالی ظاهر شد و موفق شد با یک درخشش خیره کننده تمامی هشت مسابقه گروهی خود را با پیروزی پشت سر بگذارد. حتی دیدارهای مقابل اسپانیا و چکسلواکی در خانه حریفان، پس از ثبت رکورد 19 مسابقه بدون شکست تیم پلاتینی به استقبال مسابقات نهایی شتافت. اما نوار موفقیت های پلاتینی در این مسابقات دوامی نیافت و در دور اول از ادامه مسابقات باز ماند . این پایان دوران مربیگری میشل بود.
افتخارات شخصی
۱۹۷۶ – مرد سال فوتبال فرانسه
۱۹۷۷ – مرد سال فوتبال فرانسه
۱۹۸۳ – گلزن برتر سری A ایتالیا با ۱۶ گل زده
– زننده بهترین گل سال در سری A
–بازیکن برتر اروپا
۱۹۸۴ – گلزن برتر سری A ایتالیا با ۲۰ گل زده
– بهترین بازیکن جام قهرمانی باشگاههای اروپا
– گلزن برتر مسابقات قهرمانی اروپا با ۹ گل زده
– بازیکن برتر اروپا
– بازیکن برتر جهان
– بازیکن سال ایتالیا از سوی مجله Guerin Sportivo
1985 – گلزن برتر سری A ایتالیا با ۱۸ گل زده
– گلزن برتر مسابقات قهرمانی اروپا با ۷ گل زده
– کسب عنوان شوالیه از لژیون اشراف فرانسه
– بازیکن برتر اروپا
– بازیکن برتر جهان
۱۹۹۱ – مربی سال اروپا از نگاه مجله El Pais
– مربی برتر جهان
۲۰۰۳ – کسب جایزه آرتمیو فرنکی
افتخارات ملی
۱۹۸۲ – نیمه نهایی جام جهانی اسپانیا
۱۹۸۴ – قهرمان جام ملت های اروپا ی فرانسه
۱۹۸۶ – عنوان سومی جام جهانی مکزیک
افتخارات باشگاهی
۱۹۷۱ – قهرمانی لیگ دوم فرانسه همراه با تیم نانسی
۱۹۷۸ – قهرمان جام حذفی فرانسه همراه با تیم نانسی
۱۹۸۱ – قهرمان لیگ فرانسه همراه با تیم سنت اتین
– فینال جام حذفی فرانسه همراه با تیم سنت اتین
۱۹۸۲ – فینال جام حذفی فرانسه همراه با تیم سنت اتین
۱۹۸۳ – قهرمان جام حذفی ایتالیا همراه با تیم یوونتوس
– نایب قهرمان مسابقات قهرمانی باشگاههای اروپا همراه با تیم یوونتوس
۱۹۸۴ – قهرمان جام جامداران اروپا همراه با تیم یوونتوس (اولین بازیکن فرانسوی)
– برنده سوپر جام اروپا
– قهرمان مسابقات سری A ایتالیا همراه با تیم یوونتوس
۱۹۸۵ – قهرمان مسابقات قهرمانی باشگاههای اروپا همراه با تیم یوونتوس
– برنده جام بین قاره ای
۱۹۸۶ – قهرمان مسابقات سری A ایتالیا همراه با تیم یوونتوس