گروه سیاسی مشرق - روزنامههای کشور، در لابه‌لای اخبار و مطالب تولیدی خود، به نکات، اخبار و مفاهیمی اشاره می‌کنند که انتخاب و بازنشر آنها می‌تواند مورد علاقه مخاطبان یک رسانه باشد. آنچه در ادامه می‌خوانید گزیده‌ای از مطالب امروز روزنامههای کشور به انتخاب خبرنگاران گروه سیاسی مشرق است.
***
برنامه ریزی برای انتخابات مجلس
برنامه ریزی‌ها و صحبت‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان این روزها افزایش چشمگیری داشته؛ از صحبت‌هایی که مربوط به نقش و سهم گروههای مختلف در پیروزی حسن روحانی است تا حرف و حدیث‌های مربوط به انتخابات آینده مجلس. آن چیزی که از مواضع چند روز گذشته اعتدالیون و اصلاح طلبان می توان فهمید، آشفتگی و چند دستگی است که این موضوع نگرانی‌هایی را در برخی تحلیلگران این دو طیف ایجاد کرده است. رسول منتجب نیا از فعالین اصلاح‌طلب در مطلبی در روزنامه آرمان به این مسئله اشاره دارد و می‌نویسد: «اصلاح‌طلبان در گذشته به دلیل اختلاف نظرهایی که در این میان وجود داشت، موفقیت چندانی را به دست نیاورد، اما این جریان در برخی از دوره های انتخاباتی به دلیل اتحاد و انسجام پیروز میدان شد. به عبارت دیگر اصلاح طلبان هم تجربه تلخ ناکامی و عدم موفقیت در انتخابات را پشت سر گذاشت و هم تجربه شیرین موفقیت را در برهه‌هایی داشت.آنچه مسلم است با توجه به این تجربیات، کلید واژه پیروزی، انسجام و اتحاد در جبهه اصلاحات و عامل شکست و ناکامی، تفرقه و جدایی است.»
وی در ادامه می‌نویسد:« از بزرگان این جریان خواهش می‌کنم در این فضایی که توسط مردم به وجود آمده است به طور مثبت وارد عمل شوند و جبهه اصلاحات را به خوبی هدایت کنند تا بدین وسیله مدیریتی عالی را در جریان اصلاحات رقم بزنند تا در سایه این مدیریت بتوانیم به بخشی از مطالبات مردم در آینده پاسخ دهیم.»
منتجب نیا همچون دیگر اصلاح طلبان که در چند روز گذشته خواهان نسخه پیچی برای جریان اعتدال بودند می گوید: «اعتدالگرایی همانطور که بارها گفته شده است یک جریان فکری یا یک گفتمان مستقل نیست بلکه یک روش مدیریت و یک روش برخورد است.»
اعتراض به اصلاح‌طلبان بدلی
اما نشانه‌ی دیگر از این آشفتگی و چند دستگی بین نیروهای اصلاح طلب گزارشی است که تحت عنوان تلاش "اصلاح‌طلبان بدلی برای پیوستن به خاتمی" در روزنامه آرمان منتشر شده است؛ آرمان در این گزارش آورده است: «نمی‌توان کتمان کرد که اصلاح‌طلبان هم مانند اصولگرایان از هم‌اکنون به فکر انتخابات مجلس دهم هستند و در این مسیر دیدارها و برنامه‌هایی داشته یا دارند.... بنیاد امید ایرانیان را عارف پایه‌گذاری کرده و جلسات آن به شکل منظم برگزار می‌شود و مهم‌تر از آن شورای مشورتی اصلاح‌طلبان با رهبری سیاسی خاتمی است که بیشتر تصمیمات این طیف در آنجا اتخاذ می‌شود. طیف دیگری هم هستند که خود را اصلاح‌طلب می‌دانند اما به‌هر حال در میدان‌های اصلی جایی ندارند که دلیلش شاید تمایل آنها در برخی مواقع به رقیب اصولگرا بوده باشد. این گروه سعی می‌کند در شرایطی که فضای فعالیت برای اصلاح‌طلبان تا حدودی آماده شده است بار دیگر خود را مهره اصلی بنامند و خود را به خاتمی منتسب کنند. »
خاتمی و هاشمی پدرخوانده روحانی‌اند؟
در همین راستا روزنامه کیهان نوشت: «روزنامههای زنجیره‌ای وابسته به افراطیون در اقدامی هماهنگ، رئیس‌جمهور را گماشته خاتمی و هاشمی رفسنجانی وانمود می‌کنند.
این روزنامه‌ها و همکاران آنها در فضای مجازی، ظرف یک سال گذشته این‌گونه القا کرده‌اند که روحانی از خود گفتمان و رأی مستقلی نداشته و اگر خاتمی و هاشمی از او حمایت نمی‌کردند، روحانی انتخاب نمی‌شد. جالب‌تر اینکه همین افراطیون مدعی‌اند اگر حمایت آنها نبود خاتمی یا هاشمی در مقاطع مختلف انتخاب نمی‌شدند و بنابراین اگر روحانی مدیون خاتمی و هاشمی است، این دو بدهکار افراطیون مدعی اصلاحات هستند.
در همین زمینه به سیاق راهبرد یک سال گذشته، روزنامههای آفتاب‌یزد و آرمان‌امروز تیترهای اول دیروز خود را به گنجاندن روحانی در سایه خاتمی و هاشمی اختصاص دادند. روزنامه آرمان با انتشار عکس خاتمی و هاشمی، تولد دولت اعتدال را بزرگ‌ترین پروژه مشترک هاشمی و خاتمی توصیف کرد: روزنامه آفتاب‌یزد نیز در اقدامی مشابه تیتر زد «رئیس‌جمهوران رئیس‌جمهور سازند و عکس هاشمی و خاتمی را منتشر کرد. مفهوم دیگر چنین تیتری این است که رئیس‌جمهور را نه مردم بلکه خاتمی و هاشمی برساخته‌اند.»
کیهان در ادامه می نویسد: «همزمان با این حرکت هماهنگ رسانه‌ای، صادق زیباکلام گفته است: روحانی فی‌نفسه یکی دو میلیون رأی بیشتر نداشت و رأی اصلاح‌طلبان باعث پیروزی او شد.
زیباکلام در عین حال با حمله به برخی اصلاح‌طلبان گفت: آقای محتشمی‌پور و خوئینی‌ها و برخی دیگر از آقایان رادیکال و تندرو از همان دوران انتخابات هم خیلی نه از روحانی حمایت کردند و نه خودشان را نشان دادند. شاید بدشان هم نیاید که دولت روحانی نتواند کار کند.»
اعتدالیون در برابر اصلاح‌طلبان
روزنامه وطن امروز نیز در گزارشی نوشت: با گذشت یک‌سال از تشکیل دولت یازدهم هنوز مهم‌ترین دغدغه اصلاح‌طلبان و کارگزاران چگونگی رای آوردن حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته است. نگاهی به اظهارات چند هفته گذشته اصلاح‌طلبان حامی دولت و اطرافیان هاشمی و روحانی گویای اختلاف‌نظر آنها درباره پایگاه اجتماعی حسن روحانی است.
اظهارات چهره‌های جریان اصلاحات مبنی بر نقش اصلاح‌طلبان در رأی‌آوری حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری، واکنش برخی دولتی‌ها را به همراه داشته است.
حجت‌الاسلام سیدرضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست‌جمهوری و عضو جامعه‌روحانیت‌مبارز معتقد است نمی‌توان رأی روحانی را به حساب اصلاح‌طلبان گذاشت.
عضو جامعه روحانیت‌مبارز افزود: هیچ‌کسی نمی‌تواند ادعا کند رای روحانی مال آنهاست. چون ما هیچ تشکلی نداریم که بگوید رأی‌آوری روحانی به خاطر حمایت تشکل ما بوده است از این رو همه این صحبت‌ها تخمین و تخیلات است. وی تاکید کرد: نمی‌توان رای روحانی را به حساب اصلاح‌طلبان گذاشت. اکرمی همچنین در باره اینکه این جریان حمایت هاشمی، حسن خمینی و خاتمی را عامل این پیروزی می‌داند، گفت: مگر آقای هاشمی و سیدحسن خمینی اصلاح‌طلب هستند؟
مشاور خاتمی: نامزدی هاشمی اصلاح‌طلبان را در انتخابات 84 بازنده کرد
روزنامه کیهان در خبر دیگری نوشت: مشاور خاتمی و معاون اسبق وزارت خارجه گفت اگر هاشمی در سال 84 نامزد نشده بود، اصلاح‌طلبان در آن انتخابات نمی‌باختند.
محمد صدر در مصاحبه با نامه نیوز و در پاسخ این سؤال که چرا از دولت اصلاحات به دولت احمدی‌نژاد رسیدیم؟ گفت: یکی از دلایل مهمی که باعث بروز این اتفاق شد در مجموع اشتباه اصلاح‌طلبان بود. در انتخابات سال 84 اصلاح‌طلبان 4 نامزد داشتند و آرای اصلاح‌طلبان تقسیم شد و اگر در مرحله اول آرای اصلاح‌طلبان را جمع می‌کردیم رای ما از طرف مقابل بیشتر بود و انتخابات در مرحله اول تمام می‌شد. تحلیل بنده این است که اگر در آن انتخابات آقای هاشمی که در آخرین لحظه آمد، نامزد نمی‌شد آقای احمدی‌نژاد هم رئیس‌جمهور نمی‌شد.
وی همچنین گفت: در انتخابات سال 92 آقای خاتمی نقش اساسی را در انتخابات 92 داشت و آقای عارف به بنده گفت اگر آقای خاتمی از بنده بخواهد، انصراف می‌دهم، معنای این حرف این بود که به توصیه فرد دیگری عمل نمی‌کنم.
بازدارندگی سیاسی ایران پس از 92
روزنامه شرق در یادداشتی به قلم حامد طبیبی ضمن اشاره به حوادث و ناامنی های امروز در منطقه نوشت: « ایرانیان این روزها، ارزش ثبات و امنیت حاکم در کشور را با وجود فعالیت‌های تروریست‌ها در منطقه، بیش از گذشته می‌دانند. اگر روزی، سیاست و امنیت بی‌ارتباط با معیشت و رفاه و زندگی بهتر تلقی می‌شد، امروز «امنیت ملی» و «مشارکت سیاسی» از ارکان اصلی توسعه و رشد به‌شمار می‌آید. این امر نه‌فقط در شهرهای مرزی که این روزها در سراسر ایران باید مورد توجه ما باشد. تکفیری‌ها در ظاهر، «جنگ نیابتی» را دنبال می‌کنند و «عجم‌ستیزی» را حق خود می‌دانند هر چند وقتی به شهرهای سنی‌نشین عراق هم ورود می‌کنند، ناشیانه برای قتل، غارت و ساختن پشته از کشته لحظه‌ای درنگ به خود راه نمی‌دهند. هوشیاری برای یاری‌رساندن به دستگاه اطلاعاتی کشور برای خنثی‌سازی نقشه‌های تروریستی، نباید مورد غفلت واقع شود.»
وی در ادامه می‌نویسد: « بارها بر سر مفهوم امنیت ملی و بازدارندگی سیاسی، مباحث جدی میان نخبگان و اصلاح‌طلبان با برخی گرایش‌های سیاسی در ایران، در گرفته است. معتقدان به «نرخ مشارکت سیاسی» جامعه بر این باور بودند که در کنار توجه به مولفه‌های نظامی و امنیتی و «بالانس» منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، این مردم هستند که ضریب امنیت ملی را به شدت افزایش خواهند داد.»
مدالی برای مخالفت با ملت؟
شرق همچنین در مطلب دیگری به اعطای نشان شوالیه به محمدرضا شجریان اشاره دارد: محمدرضا شجریان در حالی نشان «شوالیه» دولت فرانسه را از دست سفیر این کشور در ایران گرفت که در میان جمعی از فرهیختگان(!) ایران و فرانسه؛ خود را «خادم ملت ایران» خواند. عصر روز دوشنبه، دومین روز از تیرماه 1393 خورشیدی سفارت فرانسه میزبان میهمانان از اهالی فرهنگ‌وهنر ایران بود. فرهاد فخرالدینی، محمود دولت‌آبادی، داریوش شایگان، اصغر فرهادی، جواد مجابی، پرویز کلانتری، حسین علیزاده، محمدرضا درویشی، لیلا حاتمی، علی مصفا، پیمان معادی، رضا کیانیان، لیلی گلستان، غلامحسین امیرخانی، آیدین آغداشلو، انوشیروان روحانی، پوری بنایی و شاهرخ تویسرکانی به همراه همایون و رایان شجریان، بخشی از میهمانانی که آمده بودند تا در مراسم اهدای نشان «شوالیه» به استاد محمدرضا شجریان که سفیر فرانسه او را برترین چهره موسیقی ایران از دید فرانسوی‌ها معرفی کرد، شرکت کنند.
ذوق زدگی روزنامه شرق از اعطای نشان شوالیه به شجریان درحالی است که با وجود تخصص و وارستگی شجریان در موسیقی و رشته‌ی خود، مواضع چندان مناسبی از وی در عرصه سیاسی موجود نمی‌باشد.
باید پرسید که کشور فرانسه که یکی از متحدین بلاشک رژیم صهیونیستی است و تمام دشمنی خود را در توافق های هسته ای و انجام فعالیت های همسو با اسرائیل را سرلوحه کار خویش قرار داده چگونه ممکن است یک خادم ملت(!) را مورد تجلیل قرار دهد؟
برنامه ریزی‌ها و صحبت‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان این روزها افزایش چشمگیری داشته؛ از صحبت‌هایی که مربوط به نقش و سهم گروههای مختلف در پیروزی حسن روحانی است تا حرف و حدیث‌های مربوط به انتخابات آینده مجلس. آن چیزی که از مواضع چند روز گذشته اعتدالیون و اصلاح طلبان می توان فهمید، آشفتگی و چند دستگی است که این موضوع نگرانی‌هایی را در برخی تحلیلگران این دو طیف ایجاد کرده است. رسول منتجب نیا از فعالین اصلاح‌طلب در مطلبی در روزنامه آرمان به این مسئله اشاره دارد و می‌نویسد: «اصلاح‌طلبان در گذشته به دلیل اختلاف نظرهایی که در این میان وجود داشت، موفقیت چندانی را به دست نیاورد، اما این جریان در برخی از دوره های انتخاباتی به دلیل اتحاد و انسجام پیروز میدان شد. به عبارت دیگر اصلاح طلبان هم تجربه تلخ ناکامی و عدم موفقیت در انتخابات را پشت سر گذاشت و هم تجربه شیرین موفقیت را در برهه‌هایی داشت.آنچه مسلم است با توجه به این تجربیات، کلید واژه پیروزی، انسجام و اتحاد در جبهه اصلاحات و عامل شکست و ناکامی، تفرقه و جدایی است.»
وی در ادامه می‌نویسد:« از بزرگان این جریان خواهش می‌کنم در این فضایی که توسط مردم به وجود آمده است به طور مثبت وارد عمل شوند و جبهه اصلاحات را به خوبی هدایت کنند تا بدین وسیله مدیریتی عالی را در جریان اصلاحات رقم بزنند تا در سایه این مدیریت بتوانیم به بخشی از مطالبات مردم در آینده پاسخ دهیم.»
منتجب نیا همچون دیگر اصلاح طلبان که در چند روز گذشته خواهان نسخه پیچی برای جریان اعتدال بودند می گوید: «اعتدالگرایی همانطور که بارها گفته شده است یک جریان فکری یا یک گفتمان مستقل نیست بلکه یک روش مدیریت و یک روش برخورد است.»
اعتراض به اصلاح‌طلبان بدلی
اما نشانه‌ی دیگر از این آشفتگی و چند دستگی بین نیروهای اصلاح طلب گزارشی است که تحت عنوان تلاش "اصلاح‌طلبان بدلی برای پیوستن به خاتمی" در روزنامه آرمان منتشر شده است؛ آرمان در این گزارش آورده است: «نمی‌توان کتمان کرد که اصلاح‌طلبان هم مانند اصولگرایان از هم‌اکنون به فکر انتخابات مجلس دهم هستند و در این مسیر دیدارها و برنامه‌هایی داشته یا دارند.... بنیاد امید ایرانیان را عارف پایه‌گذاری کرده و جلسات آن به شکل منظم برگزار می‌شود و مهم‌تر از آن شورای مشورتی اصلاح‌طلبان با رهبری سیاسی خاتمی است که بیشتر تصمیمات این طیف در آنجا اتخاذ می‌شود. طیف دیگری هم هستند که خود را اصلاح‌طلب می‌دانند اما به‌هر حال در میدان‌های اصلی جایی ندارند که دلیلش شاید تمایل آنها در برخی مواقع به رقیب اصولگرا بوده باشد. این گروه سعی می‌کند در شرایطی که فضای فعالیت برای اصلاح‌طلبان تا حدودی آماده شده است بار دیگر خود را مهره اصلی بنامند و خود را به خاتمی منتسب کنند. »
خاتمی و هاشمی پدرخوانده روحانی‌اند؟
در همین راستا روزنامه کیهان نوشت: «روزنامههای زنجیره‌ای وابسته به افراطیون در اقدامی هماهنگ، رئیس‌جمهور را گماشته خاتمی و هاشمی رفسنجانی وانمود می‌کنند.
این روزنامه‌ها و همکاران آنها در فضای مجازی، ظرف یک سال گذشته این‌گونه القا کرده‌اند که روحانی از خود گفتمان و رأی مستقلی نداشته و اگر خاتمی و هاشمی از او حمایت نمی‌کردند، روحانی انتخاب نمی‌شد. جالب‌تر اینکه همین افراطیون مدعی‌اند اگر حمایت آنها نبود خاتمی یا هاشمی در مقاطع مختلف انتخاب نمی‌شدند و بنابراین اگر روحانی مدیون خاتمی و هاشمی است، این دو بدهکار افراطیون مدعی اصلاحات هستند.
در همین زمینه به سیاق راهبرد یک سال گذشته، روزنامههای آفتاب‌یزد و آرمان‌امروز تیترهای اول دیروز خود را به گنجاندن روحانی در سایه خاتمی و هاشمی اختصاص دادند. روزنامه آرمان با انتشار عکس خاتمی و هاشمی، تولد دولت اعتدال را بزرگ‌ترین پروژه مشترک هاشمی و خاتمی توصیف کرد: روزنامه آفتاب‌یزد نیز در اقدامی مشابه تیتر زد «رئیس‌جمهوران رئیس‌جمهور سازند و عکس هاشمی و خاتمی را منتشر کرد. مفهوم دیگر چنین تیتری این است که رئیس‌جمهور را نه مردم بلکه خاتمی و هاشمی برساخته‌اند.»
کیهان در ادامه می نویسد: «همزمان با این حرکت هماهنگ رسانه‌ای، صادق زیباکلام گفته است: روحانی فی‌نفسه یکی دو میلیون رأی بیشتر نداشت و رأی اصلاح‌طلبان باعث پیروزی او شد.
زیباکلام در عین حال با حمله به برخی اصلاح‌طلبان گفت: آقای محتشمی‌پور و خوئینی‌ها و برخی دیگر از آقایان رادیکال و تندرو از همان دوران انتخابات هم خیلی نه از روحانی حمایت کردند و نه خودشان را نشان دادند. شاید بدشان هم نیاید که دولت روحانی نتواند کار کند.»
اعتدالیون در برابر اصلاح‌طلبان
روزنامه وطن امروز نیز در گزارشی نوشت: با گذشت یک‌سال از تشکیل دولت یازدهم هنوز مهم‌ترین دغدغه اصلاح‌طلبان و کارگزاران چگونگی رای آوردن حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته است. نگاهی به اظهارات چند هفته گذشته اصلاح‌طلبان حامی دولت و اطرافیان هاشمی و روحانی گویای اختلاف‌نظر آنها درباره پایگاه اجتماعی حسن روحانی است.
اظهارات چهره‌های جریان اصلاحات مبنی بر نقش اصلاح‌طلبان در رأی‌آوری حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری، واکنش برخی دولتی‌ها را به همراه داشته است.
حجت‌الاسلام سیدرضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست‌جمهوری و عضو جامعه‌روحانیت‌مبارز معتقد است نمی‌توان رأی روحانی را به حساب اصلاح‌طلبان گذاشت.
عضو جامعه روحانیت‌مبارز افزود: هیچ‌کسی نمی‌تواند ادعا کند رای روحانی مال آنهاست. چون ما هیچ تشکلی نداریم که بگوید رأی‌آوری روحانی به خاطر حمایت تشکل ما بوده است از این رو همه این صحبت‌ها تخمین و تخیلات است. وی تاکید کرد: نمی‌توان رای روحانی را به حساب اصلاح‌طلبان گذاشت. اکرمی همچنین در باره اینکه این جریان حمایت هاشمی، حسن خمینی و خاتمی را عامل این پیروزی می‌داند، گفت: مگر آقای هاشمی و سیدحسن خمینی اصلاح‌طلب هستند؟
مشاور خاتمی: نامزدی هاشمی اصلاح‌طلبان را در انتخابات 84 بازنده کرد
روزنامه کیهان در خبر دیگری نوشت: مشاور خاتمی و معاون اسبق وزارت خارجه گفت اگر هاشمی در سال 84 نامزد نشده بود، اصلاح‌طلبان در آن انتخابات نمی‌باختند.
محمد صدر در مصاحبه با نامه نیوز و در پاسخ این سؤال که چرا از دولت اصلاحات به دولت احمدی‌نژاد رسیدیم؟ گفت: یکی از دلایل مهمی که باعث بروز این اتفاق شد در مجموع اشتباه اصلاح‌طلبان بود. در انتخابات سال 84 اصلاح‌طلبان 4 نامزد داشتند و آرای اصلاح‌طلبان تقسیم شد و اگر در مرحله اول آرای اصلاح‌طلبان را جمع می‌کردیم رای ما از طرف مقابل بیشتر بود و انتخابات در مرحله اول تمام می‌شد. تحلیل بنده این است که اگر در آن انتخابات آقای هاشمی که در آخرین لحظه آمد، نامزد نمی‌شد آقای احمدی‌نژاد هم رئیس‌جمهور نمی‌شد.
وی همچنین گفت: در انتخابات سال 92 آقای خاتمی نقش اساسی را در انتخابات 92 داشت و آقای عارف به بنده گفت اگر آقای خاتمی از بنده بخواهد، انصراف می‌دهم، معنای این حرف این بود که به توصیه فرد دیگری عمل نمی‌کنم.
بازدارندگی سیاسی ایران پس از 92
روزنامه شرق در یادداشتی به قلم حامد طبیبی ضمن اشاره به حوادث و ناامنی های امروز در منطقه نوشت: « ایرانیان این روزها، ارزش ثبات و امنیت حاکم در کشور را با وجود فعالیت‌های تروریست‌ها در منطقه، بیش از گذشته می‌دانند. اگر روزی، سیاست و امنیت بی‌ارتباط با معیشت و رفاه و زندگی بهتر تلقی می‌شد، امروز «امنیت ملی» و «مشارکت سیاسی» از ارکان اصلی توسعه و رشد به‌شمار می‌آید. این امر نه‌فقط در شهرهای مرزی که این روزها در سراسر ایران باید مورد توجه ما باشد. تکفیری‌ها در ظاهر، «جنگ نیابتی» را دنبال می‌کنند و «عجم‌ستیزی» را حق خود می‌دانند هر چند وقتی به شهرهای سنی‌نشین عراق هم ورود می‌کنند، ناشیانه برای قتل، غارت و ساختن پشته از کشته لحظه‌ای درنگ به خود راه نمی‌دهند. هوشیاری برای یاری‌رساندن به دستگاه اطلاعاتی کشور برای خنثی‌سازی نقشه‌های تروریستی، نباید مورد غفلت واقع شود.»
وی در ادامه می‌نویسد: « بارها بر سر مفهوم امنیت ملی و بازدارندگی سیاسی، مباحث جدی میان نخبگان و اصلاح‌طلبان با برخی گرایش‌های سیاسی در ایران، در گرفته است. معتقدان به «نرخ مشارکت سیاسی» جامعه بر این باور بودند که در کنار توجه به مولفه‌های نظامی و امنیتی و «بالانس» منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، این مردم هستند که ضریب امنیت ملی را به شدت افزایش خواهند داد.»
مدالی برای مخالفت با ملت؟
شرق همچنین در مطلب دیگری به اعطای نشان شوالیه به محمدرضا شجریان اشاره دارد: محمدرضا شجریان در حالی نشان «شوالیه» دولت فرانسه را از دست سفیر این کشور در ایران گرفت که در میان جمعی از فرهیختگان(!) ایران و فرانسه؛ خود را «خادم ملت ایران» خواند. عصر روز دوشنبه، دومین روز از تیرماه 1393 خورشیدی سفارت فرانسه میزبان میهمانان از اهالی فرهنگ‌وهنر ایران بود. فرهاد فخرالدینی، محمود دولت‌آبادی، داریوش شایگان، اصغر فرهادی، جواد مجابی، پرویز کلانتری، حسین علیزاده، محمدرضا درویشی، لیلا حاتمی، علی مصفا، پیمان معادی، رضا کیانیان، لیلی گلستان، غلامحسین امیرخانی، آیدین آغداشلو، انوشیروان روحانی، پوری بنایی و شاهرخ تویسرکانی به همراه همایون و رایان شجریان، بخشی از میهمانانی که آمده بودند تا در مراسم اهدای نشان «شوالیه» به استاد محمدرضا شجریان که سفیر فرانسه او را برترین چهره موسیقی ایران از دید فرانسوی‌ها معرفی کرد، شرکت کنند.
ذوق زدگی روزنامه شرق از اعطای نشان شوالیه به شجریان درحالی است که با وجود تخصص و وارستگی شجریان در موسیقی و رشته‌ی خود، مواضع چندان مناسبی از وی در عرصه سیاسی موجود نمی‌باشد.
باید پرسید که کشور فرانسه که یکی از متحدین بلاشک رژیم صهیونیستی است و تمام دشمنی خود را در توافق های هسته ای و انجام فعالیت های همسو با اسرائیل را سرلوحه کار خویش قرار داده چگونه ممکن است یک خادم ملت(!) را مورد تجلیل قرار دهد؟