گروه ورزشی مشرق- سرزمین های اشغالی این روزها با کابوس خشم مقاومت به خود می‌لرزد و نفرت جهانی از رژیم غاصب صهیونیستی ساعت به ساعت افزایش پیدا می‌کند. شبکه های اجتماعی، خبرنگاران آزاد و مستقل، وجدان بیدار مردم جهان و اذن پروردگار در افشای پلیدی این سربازان اردوگاه شیطان در هم تنیده می‌شود تا تندیسی از بیداری جهانی علیه تحرکات شوم صهیون برپا شود.
در چنین فضایی پرداختن به ذات سیاه این قلعه فروریختنی در ابعاد مختلف می‌تواند برای آنانی که ذره‌ای بر ردای دروغین حقوق بشر بر ساخته غرب دل بسته‌اند، قابل تامل باشد.
در چنین فضایی پرداختن به ذات سیاه این قلعه فروریختنی در ابعاد مختلف می‌تواند برای آنانی که ذره‌ای بر ردای دروغین حقوق بشر بر ساخته غرب دل بسته‌اند، قابل تامل باشد.
طبق قوانین فیفا، فوتبال باید عاری از سیاست باشد. مالک فوتبال، فیفا است و اهالی فوتبال بر آن تسلط دارند. در هر نقطه ای از جهان که کوچکترین گزارش از نژادپرستی، دخالت سیاسیون و کنار رفتن عدالت به فیفا برسد، با شدیدترین مجازات ها، قوی ترین احکام جزایی و محرومیت های سنگین مواجه هستیم. فیفا در این زمینه رحم ندارد و با نگاهی به کارنامه کمیته انضباطی این تشکیلات می‌شود به راحتی با برخوردهای تاریخی این سازمان جهانی علیه هرگونه نژادپرستی، نفوذ سیاست در فوتبال، بی عدالتی و فساد مالی و اخلاقی آشنا شد.
اما چرا رویت و شهادت رسمی و علنی بسیاری از کارشناسان، خبرنگاران و مقامات در قالب فیلم و عکس و مستند و مدارک رسمی در عرصه نژادپرستی و فساد اخلاقی و مالی در فوتبال رژیم صهیونیستی هرگز فیفا را به واکنش وادار نمی کند؟
سکوی استادیوم مرکزی تل آویو به محلی برای سردادن شعارهای نژادپرستانه تبدیل می‌شود و بودجه یک باشگاه به صورت مطلق از سوی نهاد ریاست جمهوری اسرائیل فراهم می‌شود بدترین اهانت ها به اعراب و مسلمانان صورت می گیرد. نمادهای مذهبی، دینی، قومی و نژادی وارد محیط ورزشی می‌شود و فیفا همچنان کور و کر.
بازیکنان عرب زبان از تیم خود اخراج می شود، بازداشت می‌شود و گاه شکنجه. یکی از این تیم ها، بیتار نام دارد که هوادارانش به فحاشی و اهانت به اعراب و مقدسات مسلمانان مشهورند. رفتار این هواداران به قدری زشت و غیر قابل تحمل است که خبرنگار اروپایی در گزارش خود مجبور به حذف برخی جملات آنها می‌شود و در متن قرائت شده خود برای این افراد آرزوی بیداری و انسانیت می کند.
سکوی استادیوم مرکزی تل آویو به محلی برای سردادن شعارهای نژادپرستانه تبدیل می‌شود و بودجه یک باشگاه به صورت مطلق از سوی نهاد ریاست جمهوری اسرائیل فراهم می‌شود بدترین اهانت ها به اعراب و مسلمانان صورت می گیرد. نمادهای مذهبی، دینی، قومی و نژادی وارد محیط ورزشی می‌شود و فیفا همچنان کور و کر.
بازیکنان عرب زبان از تیم خود اخراج می شود، بازداشت می‌شود و گاه شکنجه. یکی از این تیم ها، بیتار نام دارد که هوادارانش به فحاشی و اهانت به اعراب و مقدسات مسلمانان مشهورند. رفتار این هواداران به قدری زشت و غیر قابل تحمل است که خبرنگار اروپایی در گزارش خود مجبور به حذف برخی جملات آنها می‌شود و در متن قرائت شده خود برای این افراد آرزوی بیداری و انسانیت می کند.
سلیم تواما، یکی از بازیکنان عرب زبان این باشگاه بود که آنقدر تحت فشار قرار گرفت تا در نهایت مجبور به استعفای رسمی شد. او را چند بار به قتل فرزندش تهدید کردند. در جریان مسابقات او را هو کردند و با شعار "اینجان سرزمین یهود است" از او به عنوان لژیونر تیمشان یاد کردند؛ در حالی که سلیم، یگانه بازیکن بومی این سرزمین است که می تواند ادعا کند در سرزمین مادری خود و در کنار غریبه‌های یهودی فوتبال را تجربه می کند!
هواداران تیم ها در اراضی اشغالی علیه اسلام و مسلمین شعار می‌دهند، بی آنکه کوچکترین تذکری دریافت کنند. بدترین فحاشی ها علیه وجود مبارک پیامبر اسلام در میان این هواداران مست و بی فرهنگ بر زبان جاری می‌شود و واکنشی که در قبال این پدیده شوم به چشم می‌خورد، تنها حمایت است و حمایت!
سکوت فیفادر قبال آلودگی‌های ورزشی در سرزمین های اشغالی تامل برانگیز است. تبعیض تاریخی در فوتبال، آنجا که هواداران یک تیم نژادپرستی را هم شرمنده رفتار غیر انسانی خود می‌کنند و در کمال آرامش جشن می‌گیرند.
هواداران تیم ها در اراضی اشغالی علیه اسلام و مسلمین شعار می‌دهند، بی آنکه کوچکترین تذکری دریافت کنند. بدترین فحاشی ها علیه وجود مبارک پیامبر اسلام در میان این هواداران مست و بی فرهنگ بر زبان جاری می‌شود و واکنشی که در قبال این پدیده شوم به چشم می‌خورد، تنها حمایت است و حمایت!
سکوت فیفادر قبال آلودگی‌های ورزشی در سرزمین های اشغالی تامل برانگیز است. تبعیض تاریخی در فوتبال، آنجا که هواداران یک تیم نژادپرستی را هم شرمنده رفتار غیر انسانی خود می‌کنند و در کمال آرامش جشن می‌گیرند.