به گزارش مشرق، پدیده شوم نژادپرستی و خشونت در ورزش اروپا و آمریکا موضوع تازه ای نیست و شاید بتوان گفت که تاریخ آن با تاریخ شکل گیری انواع رشته های ورزشی در غرب برابری می کند. از طرفی، این پدیده معطل ورزش نبوده و این عرصه بهانه ای بوده برای بال و پر گرفتن این مورد شوم و غیر اخلاقی که هنوز هم در اروپا و آمریکا موج می زند.

در همین روزها ماجرای منطقه فرگوسن آمریکا قابل ردیابی است. مشخص است آفریقایی تباران آمریکا هنوز هم تا چه میزان از این پدیده شوم و غیر انسانی رنج می کشند. این موضوع در کانادا هرگز به غلظت آمریکا یا برخی کشورهای اروپایی گزارش نشده است. هر چند همیشه اتفاقاتی رخ داده تا رسانه های دولتی در این کشور به تکاپو بیفتند تا آن را محو کنند؛ اما حقیقتا این مشکل به اندازه خود آمریکا دردسرساز نبوده و نیست.

نژادپرستی دولتی در کانادا

نژادپرستی معمولا یک معضل فرهنگی توصیف می شود که باید از سوی مردم از بین برود. شاید کمتر دولتی پیدا شود که به صراحت از هواداری خود از این پدیده سخن بگوید؛ اما این بار و در خاک کشوری که مدعی برابری در همه عرصه های انسانی است، یعنی کانادا، این پدیده از سوی دولت حمایت شده و این موضوع خشم مردم را در پی داشته است.

در مدارس ایالت‌هایی چون بریتیش کلمبیا و کبک، تیم‌های ورزشی مختلفی در سطوح سنی متفاوت تشکیل می شوند. این تیم ها تا سال های سال با دریافت بودجه کافی فرصتی مناسب برای کشف استعدادهای جوان به شمار می آیند. دردناک آنکه مربیان بسیاری از این تیم ها که به صورت رسمی، کارمند وزارت آموزش و پرورش نیز محسوب می شوند با رگه های بسیار تند نژادپرستی در تشکیل همین تیم ها نیز نظارتی تبعیض آمیز دارند.

در گزارشی که 29 نوامبر 2014 از وب سایت سی بی سی کانادا منتشر و بعد از چند ساعت با تغییرات اساسی بازنشر شد، آمده است: "متاسفانه مربیان تیم های فوتبال، بسکتبال و هاکی در بسیاری از مدارس، دبیرستان ها و دانشگاه های کبک و بریتیش کلمبیا با الفاظ زشتی، دانش آموزان یا دانشجویان سیاه پوست را خطاب می کنند. معمولا این افراد از سوی مربیان خود به شدت تحقیر می شوند."

سیاهانی که فقط توهین می شنوند

در مدرسه ورزشی دانشگاه کنکوردیا، تیم بیس بال یکی از پرحاشیه ترین هفته های خود را سپری کرد. طی آن مشخص شد 4 بازیکن سیاه پوست این تیم، به خاطر توهین مربیان خود ضمن ابراز خشم و اعتراض از ادامه حضور در این دانشگاه انصراف داده اند. گویا مربی این تیم در یکی از سخنرانی های خصوصی خود گفته که بازیکنانی که رنگ پوستشان سفید نیست با رنگ پیراهن تیم سنخیت ندارند و آبروی تیم را می برند. پس بهتر است روی نیمکت بنشینند و مقابل دید هواداران نباشند!

نظیر چنین تحقیرهایی هر روز و همه جا در دانشگاه ها و مدارس در ایالت های مختلف دیده می شود. البته که عکس این موضوع نیز صدق می کند و هستند مربیانی که هرگز نژادپرست نیستند و در مدارس و دانشگاه های کانادا و آمریکا فعالیت می کنند؛ اما این پدیده شوم آنقدر زشت و نگران کننده است که حتی یک گزارش رسمی از آن نیز برای کشوری که مدعی حضور در قله برابری و عدالت اجتماعی است هم معنی «فاجعه» است.

دانشگاه مک گیل به عنوان یک دانشگاه بین المللی انگلیسی زبان در مونترال تحت حمایت مالی دولت فدرال و توسط دپارتمان آمار و تحقیقات، اخیرا مطالعه ای درباره میزان رضایت سیاه پوستان کانادا از امکانات و سرانه ورزش شهروندی انجام داده که طی آن مشخص شده بیش از 45 درصد آنها به خاطر خاطرات بدی که از حضور در اماکن عمومی ورزشی دارند و برای پرهیز از شنیدن الفاظ رکیک از سوی سفیدپوستان وارد این فضاها نمی شوند. جالب این که بسیاری از جوانان سیاه پوست با وجود علاقه شدید به استفاده از استخرهای عمومی و رایگان دولتی هرگز به این اماکن نمی روند و دوست ندارند مورد اهانت هم کلاسی ها و دانشجویان سفیدپوست قرار بگیرند.