آقای طلایی چند تن از اعضای شورای شهر اخیراً طرحی را تحت عنوان نظارت بر مستقیم سه نفر از اعضای شورا بر موسسه همشهری مطرح کرده‌اند، نظر شما در این خصوص چیست؟
بنده در این خصوص روز یکشنبه هم اظهارنظر داشتم و در صحن علنی شورا به‌عنوان مخالف این طرح نظراتم را عرض کردم. ما اگر به کلیت مطلب نگاه کنیم تقریباً حوزه‌های تخصصی شهرداری گروه‌های مشابهی دارند در شورای شهر که ناظر بر حسن انجام وظایف آن‌ها هستند مثال حوزه‌های عمرانی و حمل‌ونقل و ترافیک و حوزه‌ای که گروه عمران نظارت بر آن دارد و طرح‌ها و لوایح آن را نظارت می‌کند و گزارشی هم پیرامون آن به شورا می‌دهد در حوزه‌های فرهنگی اجتماعی ورزشی اجتماعی حوزه‌هایی است که کمیسیون فرهنگی اجتماعی بر آن‌ها نظارت دارد و گزارش آن‌ها را هم به شورا می‌دهد. حالا حوزه‌های دیگری هم وجود دارد مانند خدمات شهری و محیط‌زیست سلامت درواقع در شورا گروه سلامت و محیط‌زیست هم همین نظارت را دارد بنابراین حرف ما این است اصلی‌ترین کار شورا و مهم‌ترین وظیفه شورا و حق مسلم شورا و نمایندگان محترم آن بحث نظارت است اما این نظارت باید تعریف بشود و با مکانیسم صورت بگیرد و نظارتی صورت بگیرد که سرانجام آن صحت عمل سرعت عمل و دقت عمل در آن لحاظ بشود اگر این اتفاق رخ دهد این نظارت خوب و مفید است اما اگر بگوییم نظارت می‌کنیم اما یک سازوکار نظارتی نداشته باشیم نمی‌توانیم پاسخ مناسب را بگیریم.
اگر بخواهید قدری تخصصی‌تر در خصوص نظارت بر موسسه همشهری صحبت کنید چه نظر‌گاهی را مطرح می‌کنید؟
ما به دوستانمان که ارائه‌دهنده این طرح هستند گفتیم که نظارت بر موسسه همشهری در دوره سوم هم از طریق گروه فرهنگی اجتماعی صورت می‌گرفته است تمام تبصره بودجه بوده است که موسسه همشهری را موظف می‌کرده است کلیه برنامه‌هایش را به تائید کمیسیون فرهنگی و اجتماعی برساند و بنابراین کل برنامه هایش به تایید کمیسیون می رسیده است و کمیسیون هم موقعی آن ها را می خواسته و گزارش می گرفته است نماینده ناظری داشته است که می رفته و از نزدیک نظارت می کرده است و گزارش می آورده است برای کمیسیون که موسسه همشهری در این حوزه فعالیت می کند. بنابراین وقتی این امر نظارت هم به صورت تخصصی و هم با روش مشخصی در حال انجام است پس ورود سه نفر به عنوان ناظر بر موسسه همشهری چه معنا و مفهومی دارد؟ حالا اگر این سه نفر با هدف رفتن نظارت بر محتوا به این موسسه بروند که اساسا نوعی ممیزی به حساب خواهد آمد چون محتوا که قبل از انتشار نباید مورد دخالت قرار بگیرد بنابراین قبل از انتشار که نمی توانیم به مطالب همشهری ورود داشته باشیم پس باید بعد از انتشار ورود کنیم و بعد از انتشار هم که در هر زمان نظارت بر همشهری وجود دارد می توانیم توضیح راجع به آن بخواهیم می توان در خصوص آن از مسئولین همشهری سوال کرد توجیه خواست و یا هر کدام از اعضای شورا در موسسه حضور داشته باشند. در حالی که یک سال از فعالیت شورای چهارم گذشته است هیچ کس تا حالا موسسه همشهری را دعوت نکرده است که گزارش در خصوص طرح های شورا ارائه دهد اما ما یک زمان طرح نظارتی سه نفر را انتخاب بکنیم و به این موسسه به عنوان ناظر شورا بروند و به نظر ما این یک امر نشدنی و فاقد قابلیت اجرایی و اثر بخشی است بنابراین ما استدلات خودمان را عرض کردیم و بعد از رای گیری دو فوریت این طرح رای نیاورد.
در خصوص طرح تکریم کارمندان بانوی شهرداریتهران هم حرف و حدیث های فراوانی مطرح شده است و عده ای این تلقی را به جامعه منتقل می کنند که این طرح همان تفکیک جنسیتی است، نظر شما در این خصوص چیست؟
من بازهم اعتقادم این است که متاسفانه ما قبل از آن که به یک مسئله ورود پیدا بکنیمو عمق آن را و ابعاد و زوایای آن را بررسی کنیم به شنیدن یک مسئله یا موضوعی بلافاصله شروع می کنیم به اظهار نظر کردن بعد مشکلاتی بعدی به وجود بیاید اما این مسئله بخش عمده آن ناشی از فهم اشتباه دوستان ما از اقدام شهرداری است. یعنی من تعبیر خودم فهم اشتباه از اقدامی بوده است که شهرداری تهران انجام داده است. حالا اقدام شهرداری چه بوده است عبارت از این بوده است که مصوبه شورای انقلاب فرهنگی از سال های قبل در سال 72 داشته است مبنی بر این مدیران دستگاه های دولتی حق استفاده از منشی زن را ندارند اجرایی کردن کامل موضوع بوده است و در جلسه شورای معاونین هم آقای شهردار روی این موضوع سوال می کنند گزارش گیری می کنند و تمرکز می کنند که این کار باید کامل انجام بگیرد و این مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی را دارد و قانونی لازم الاجرا است و بالاخره شهرداری ورود پیدا کرده است که این کار را انجام دهد و به سرانجام برساند این اصل موضوع بوده است حالا تدبیر برای انجام کار در اختیار شهردار بوده است اساسا ما و هیچ کس دردین ما و انقلاب ما این اجازه را به ما نمی دهد که ما تفکیک جنسیتی داشته باشیم و برابری زن و مرد در استفاده از فرصت های خدادادی و استفاده از فرصت های جسمی و روحی و روانی شان یک مسئله اعتقادی برای ما است. ما معتقد بر این هستیم که حفظ کرامت شخصیت و شان زن در این است که ما شرایطی را برای او فراهم بکنیمکه امنیت آسایش و رفاه او را تامین بکنیمنه این که زن را در یک شرایط نا امن و به دور از یک فضای مناسب رفاهی و آسایشی قرارش بدهیم و بعد هم به او بگوییم چرا این طور شد و چرا آن طور شد. شهرداری آمده است گفته است من الان در یک طبقه ساختمان ده تا کارمند زن دارم شش نفر از کارمندان زن من در موضوع مربوطه بر فرض مثال بودجه در شش اتاق متمایز با همکاران مرد کار می کند آن ها می آیند آن ها را در همان کار تخصصی خود در همان طبقه خود برایشان شرایطی را فراهم می کنند کارشان را یک فضایی که همه با هم باشند انجام دهند نه زوری است و نه اجباری است و نه تحکمی. شرایط را فراهم می کند و مورد استقبال کارمندان زن شهرداری هم قرار می گیرد و همه از این طرح استقبال می کنند و به این ترتیب ما یک فضای مناسب همراه با اسایش و رفاه را برای بانوان فراهم می کنیم و بعد یک چنین کار ارزشمندی در جامعه ما تبدیل می شود به یک موضوع تفکیک جنسیتی و این حاشیه هایی که برای ان به به وجود آمد لذا ما این اقدام شهرداری را در راستای اولا کلیت سیاست های انقلاب و نظام می دانیم و مبتنی بر فرهنگ دینی و انقلابی و ملی می دانیم و خودمان می دانیم و در کنار همه این ها انجام می دهیم و قانون را از طریق شهرداری اجرا می کنیم و از این بابت تشکر هم می کنیم. این نظر خواهی و نظر سنجی را که در شهرداری از کارمندان زن داشته ایم حکایت از رضایت مندی خود این خانم ها دارد.
شخص خودتان در این خصوص دغدغه ای دارید؟
من خودم واقعا همیشه به عنوان یه پدر دو تا سه تا دختر دارم همیشه دغدغه من بوده است که دختران من که می خواهند فعالیت اجتماعی انجام دهند در چه شرایطی کار می کنند. آیا پدری راضی به این هستند که دخترم منشی یک آقایی بشود که صبح تا آخر وقت منشی این آقا باشد در حالی این اقا خسته می شود و می خواهد استراخت کند و در اتاق استراحت می رود در عین حال کار دارد مراجعه کننده به برای او می آید و منشی باید مرتب رفت و آمد داشته باشد و او چگونه در اتاق استراحت قرار بگیرد که این منشی خانم در آن رفت و آمد داشته باشد و این کار سختی است خود ما یک منشی را قرار دهیم که آقا باشد و هر وقت این رفت و آمد انجام شود معذوریتی صورت نپذیرد .
در خصوص اطلاعیه اخیر وزارت کار در مورد خلاف بودن این مسئله با کنوانسیون بین المللی کار چه نظری دارید؟ آیا قوانین جمهوری اسلامی بالاتر از قوانین بین المللی به حساب نمی آید؟
این ها که هست همین مسئله هم ناشی از فهم غلط از موضوع است مگر ما خلاف کنوانسیون کار و توان خانم ها از آن ها انتظار داریم در این کنوانسیون چه چیزی مشخص شده است؟ ضمن اینکه دو تا مسئله مطرح است اولا آیا ما عبور از اعتقادات ملی و اسلامی خودمان را به رضایت مندی چهار تا کشور در اجرای کنوانسیون ترجیح دهیم؟ هرگز آیا کشورهایی که خودشان این کنوانسیون ها را امضا کرده اند خودشان در کشورهایشان حداقل حقوق زن را رعایت می کنند؟ من با مطالعه به شما عرض می کنم این کشورهایی که مدعی تمدن و دموکراسی هستند وقتی به تاریخشان مراجعه می کنیم همین امریکا بعد از جنگ جهانی دوم نیازمند نیروی کار شد نیروی کار ارزان می خواست به خاطر اینکه ظرفیت تقاضا از این کشور بالا بود نیروی کار کم داشت زمینه ورود زن را به بازار به عنوان نیروی کار ارزان فراهم کرد. خرده خرده زن تبدیل به یک کلای تزیینی و کلای مصرفی جامعه آمریکایی شد. آیا جامعه ای که این فرهنگ در آن وجود دارد باید از آن تبعیت کرد؟ در واقع که ارزش زن بر این است که یک کالا باشه و قیمت ان متناسب با چهره و سن آن و پوشش آن باشد؟ آیا شانیت زن این است؟ بنابراین ما فکر می کینم اساسا همان هایی هم که خیلی مدعی هستند اول تعریفشان را از حقوق زن داشته باشند آن ها به زن به عنوان یک کالا نگاه می کنند و ما در جامعه مان زن را در واقع به عنوان مامن پناهگاه و تکیه گاه و شان آن را شانی می دانیم که خلیفه الله بر دامن او پرورش پیدا می کند. کرامت زن منزلت زن و شانیت زن نقشی به مراتب از نگاه ما به مراتب بالاتر از مرد در تربیت انسان دارد آیا زن با این کارکرد با این جایگاه و با این شانیت کاری بکند در جامعه مان که تبدیل بشود به یک کالا؟ منشی آقای فلانی و یا بهمانی بشود؟ با ماهی صد هزار تومان حقوق و وارد دفاتری شود که هر رسانه ای خواست ما بدون اطلاع قبلی برود و ببیند در خیابان های این شهر ببینم که دفاتر بخش خصوصی با درب بسته نوامیس مردم با چه شرایطی برای ماهی سیصد هزار تومان کار بکند آیا این جایز است؟ کدام مرد می طلبد و غیرتش اجازه می دهد که ناموسش در این شرایط قرار بگیرد؟ کدام زنی اجازه می دهد که شوهرش برود در این دفاتر با یک زن نامحرم کما اینکه شرایط شرعی و قانونی هم داشته باشد برای ازدواج کردن را همسرش آنجا باشد؟ نه هیچ زن با غیرتی می پذیرد نا هیچ مرد با غیرتی می پذیرد. بنابراین اگر مسئله را درست مطرح بکینم اگر درست به آن نگاه بکنیم ارزش ها هم به طور طبیعی درست خواهد بود. اما اگر به طور طبیعی فرضیه را اشتباه بگوییم تا آخر اشتباه پیش خواهیم رفت.
منبع: پارس