به گزارش مشرق، پس از بازی های آسیایی و کسب نتایج فوق العاده ضعیف رشته جودو انتظار می رفت وزیر محترم ورزش تغییرات اساسی در این فدراسیون ضعیف اعمال کند، ولی متاسفانه فعلا خبری از تغییر و تحول اساسی نیست!
هم اکنون جامعه ورزش منتظر اقدام جدی وزیر ورزش در قبال فدراسیونهای ضعیف است و در صورتی که آقای گودرزی به وعده اش عمل نکند مطمئنا در آینده با چالش بزرگی مواجه خواهد شد.
پیش از آغاز بازی‌های آسیایی اینچئون کره، محمود گودرزی و کیومرث هاشمی، وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک در نشستی خصوصی تصمیم گرفته بودند، عملکرد فدراسیونهای اعزامی به بازی‌های آسیایی را به دقت مورد ارزیابی قرار دهند تا نتیجه این بررسی‌ها در اعزامهای بعدی ملاک باشد و رشته‌های ناکام ورزشی از برخی امتیازها محروم شوند و رؤسای فدراسیونهای ضعیف برکنار شوند.
البته مسؤولان فدراسیون جودو برای توجیه عملکرد ضعیف خود در تیمهای پایه تغییراتی ایجاد کردند و هدایت تیم های رده سنی پایه و جوانان را به حاج داوود میقانی و محمودرضا میران سپردند.
ضمنا در دومین جلسه شورای فنی فدراسیون مقرر شد برای حضور قدرتمند تیم ملی بزرگسالان در رویدادهای انتخابی المپیک ۲۰۱۶ برزیل فدراسیون جودو نسبت به استخدام یک مربی خارجی با همکاری و موافقت وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک اقدام کند!
جالب است، آقایان سه سال سرمایه و وقت را در اختیار داشتند و بارها مدعی شدند که به فکر پشتوانه سازی هستند، اما متاسفانه در طول این مدت کدام چهره جدید را به جودوی ایران معرفی کردند؟! اگر واقعا پتانسیل جودوی ما همین است پس به دنبال چه هستند؟ جواد محجوب، امیر قاسمی‌نژاد، برخی بانوان جودوکار و دیگر نفرات سالیان سال است که برای جودو مدال‌آوری می‌کنند و حتی در دوران مدیریت فعلی هم مدال‌هایی را کسب کردند، اما در حال حاضر باید ببینیم چه اتفاقی رخ داده است که چنین ناکامی‌هایی برای جودو رقم می‌خورد؟
جودوکاران ما در این بازی‌ها مانند قاسمی نژاد، محجوب، بهرامیان و مولایی از اکتشافات فدراسیونهای قبلی بوده‌اند و هیچ ارتباطی با عملکرد فدراسیون جدید ندارند که این نشان می‌دهد پشتوانه‌سازی در تیم ملی به کلی به فراموشی سپرده شده است، چرا که ما در هیچ کدام از اوزان جودو، نفر دوم یا سومی نداریم و ملی‌پوشان مطمئنند که جزو ترکیب اصلی قرار می‌گیرند و این موجب شده آن‌ها انگیزه چندانی برای مبارزه در تمرین‌ها نداشته باشند.
گفتنی ست در حالی که اکثر فدراسیونها با مشکل مالی دسته و پنجه نرم می کردند و برخی فدراسیونها برای پرداخت حقوق کارمندان خود هم مشکل داشتند ولی وزارت ورزش به درخواست های فدراسیون جودو همواره پاسخ مثبت داد و تقریبا تمام اردوهای خارجی این تیم در تورنمت های خارجی از جمله ترکیه و قزاقستان با حمایت وزارت ورزش انجام شد.
به هر شکل نتایج ضعیف در بازی آسیایی اینچئون از سال 1988 جزو بدترین نتایج تاریخ جودوی ایران محسوب می‌شود و ما توانستیم همراه با چین تایپه نهم آسیا شویم که این یک فاجعه است چرا که ما همواره جزو مدعیان قاره آسیا محسوب می‌شدیم.
بارها بسیاری از کارشناسان اعلام کرده بودند با مدیریتی که فدراسیون دارد ناکامی در انتظار جودو است. ما در اینچئون اگر یک برنز هم کسب می‌کردیم جای تعجب داشت؛ چرا که با بحث مدیریت، کمیت و کیفیتی که جودو دارد از قبل مشخص بود چه نتیجه‌ای در انتظار این رشته است.
به هر حال تا المپیک برزیل زمانی باقی نمانده است و اگر ما نتوانیم شرایط را طوری مهیا کنیم که جودو در ریودوژانیرو نماینده داشته باشد باید فاتحه جودو را بخوانیم. متاسفانه با این همه حواشی و ناکامی در جودو گویا مسؤولان ورزش اصلا گوش شنوا ندارند و برایشان مهم نیست که در جودو چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.
هم اکنون جامعه ورزش منتظر اقدام جدی وزیر ورزش در قبال فدراسیونهای ضعیف است و در صورتی که آقای گودرزی به وعده اش عمل نکند مطمئنا در آینده با چالش بزرگی مواجه خواهد شد.
پیش از آغاز بازی‌های آسیایی اینچئون کره، محمود گودرزی و کیومرث هاشمی، وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک در نشستی خصوصی تصمیم گرفته بودند، عملکرد فدراسیونهای اعزامی به بازی‌های آسیایی را به دقت مورد ارزیابی قرار دهند تا نتیجه این بررسی‌ها در اعزامهای بعدی ملاک باشد و رشته‌های ناکام ورزشی از برخی امتیازها محروم شوند و رؤسای فدراسیونهای ضعیف برکنار شوند.
البته مسؤولان فدراسیون جودو برای توجیه عملکرد ضعیف خود در تیمهای پایه تغییراتی ایجاد کردند و هدایت تیم های رده سنی پایه و جوانان را به حاج داوود میقانی و محمودرضا میران سپردند.
ضمنا در دومین جلسه شورای فنی فدراسیون مقرر شد برای حضور قدرتمند تیم ملی بزرگسالان در رویدادهای انتخابی المپیک ۲۰۱۶ برزیل فدراسیون جودو نسبت به استخدام یک مربی خارجی با همکاری و موافقت وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک اقدام کند!
جالب است، آقایان سه سال سرمایه و وقت را در اختیار داشتند و بارها مدعی شدند که به فکر پشتوانه سازی هستند، اما متاسفانه در طول این مدت کدام چهره جدید را به جودوی ایران معرفی کردند؟! اگر واقعا پتانسیل جودوی ما همین است پس به دنبال چه هستند؟ جواد محجوب، امیر قاسمی‌نژاد، برخی بانوان جودوکار و دیگر نفرات سالیان سال است که برای جودو مدال‌آوری می‌کنند و حتی در دوران مدیریت فعلی هم مدال‌هایی را کسب کردند، اما در حال حاضر باید ببینیم چه اتفاقی رخ داده است که چنین ناکامی‌هایی برای جودو رقم می‌خورد؟
جودوکاران ما در این بازی‌ها مانند قاسمی نژاد، محجوب، بهرامیان و مولایی از اکتشافات فدراسیونهای قبلی بوده‌اند و هیچ ارتباطی با عملکرد فدراسیون جدید ندارند که این نشان می‌دهد پشتوانه‌سازی در تیم ملی به کلی به فراموشی سپرده شده است، چرا که ما در هیچ کدام از اوزان جودو، نفر دوم یا سومی نداریم و ملی‌پوشان مطمئنند که جزو ترکیب اصلی قرار می‌گیرند و این موجب شده آن‌ها انگیزه چندانی برای مبارزه در تمرین‌ها نداشته باشند.
گفتنی ست در حالی که اکثر فدراسیونها با مشکل مالی دسته و پنجه نرم می کردند و برخی فدراسیونها برای پرداخت حقوق کارمندان خود هم مشکل داشتند ولی وزارت ورزش به درخواست های فدراسیون جودو همواره پاسخ مثبت داد و تقریبا تمام اردوهای خارجی این تیم در تورنمت های خارجی از جمله ترکیه و قزاقستان با حمایت وزارت ورزش انجام شد.
به هر شکل نتایج ضعیف در بازی آسیایی اینچئون از سال 1988 جزو بدترین نتایج تاریخ جودوی ایران محسوب می‌شود و ما توانستیم همراه با چین تایپه نهم آسیا شویم که این یک فاجعه است چرا که ما همواره جزو مدعیان قاره آسیا محسوب می‌شدیم.
بارها بسیاری از کارشناسان اعلام کرده بودند با مدیریتی که فدراسیون دارد ناکامی در انتظار جودو است. ما در اینچئون اگر یک برنز هم کسب می‌کردیم جای تعجب داشت؛ چرا که با بحث مدیریت، کمیت و کیفیتی که جودو دارد از قبل مشخص بود چه نتیجه‌ای در انتظار این رشته است.
به هر حال تا المپیک برزیل زمانی باقی نمانده است و اگر ما نتوانیم شرایط را طوری مهیا کنیم که جودو در ریودوژانیرو نماینده داشته باشد باید فاتحه جودو را بخوانیم. متاسفانه با این همه حواشی و ناکامی در جودو گویا مسؤولان ورزش اصلا گوش شنوا ندارند و برایشان مهم نیست که در جودو چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.