گروه ورزشی مشرق - در کشورهای اروپایی به خصوص در بخش اروپایی، امر ورزش بسیار پیچیده و چند بعدی است. در واقع مالکان ورزش برای خدمت به مردم پشت میز ریاست ننشته اند اما به خوبی می دانند که با خدمت به مردم به سود کلان خواهند رسید!
کشور آلمان در این باره مثال بسیار خوب و به روز شده ای است. بودجه ای که برای ورزش در بخش دولتی در سال 2013 اختصاص یافته 17 درصد کمتر از بودجه سال قبل از آن است و این در حالی است که درآمد کسب شده در سال 2013 نسبت به سال قبل از آن 4 درصد رشد داشته است.
کارشناسان بر این باورند که اقتصاد ورزشی، به عنوان یک علم پویا باید حتی تا عالی ترین سطوح دانشگاهی در آلمان تدریس شود و این علم تازه جان گرفته می تواند یک کشور اروپایی را که تا مرز نابودی کامل اقتصادی پیش رفته به صورت معجزه آسایی احیا کند.
تنها در بخش بسکتبال که هرگز رونق بوندسلیگا یا برخی ورزش‌های زمستانی را در آلمان ندارد، شاهد سود حداقلی 83 میلیون یورویی هستیم و فدراسیون بسکتبال آلمان از سال 2012 به بعد به استقلال مالی کامل رسیده و حتی واحد دریافت کمک‌های دولتی خود را نیز تعطیل کرده است.
در مقاله منتشر شده از سوی بیلد آلمان همچنین به این نکته اشاره شده که فدراسیون هندبال آلمان که تا پایان سال 2008 از دولت کمک مالی دریافت می کرد، امروز به یک واحد بزرگ اقتصادی تبدیل شده که حتی به بخش ورزشی برخی دانشگاه ها و کالج‌های کوچک و بزرگ نیز وامهای بلند مدت و گاه بلاعوض اعطا می کند.
نکته بسیار مهم در این میان مرحله انتخاب مقامات یک واحد ورزشی است، در واقع تنها مورد مهم این است که چه کسانی در راس هرم ورزش کشوری مثل آلمان ایستاده باشند تا به چنین درآمدزایی و خودکفایی مالی برسند؟ انتخاب این افراد باید بر چه اساسی باشد؟
رئیس یک فدراسیون ورزشی صرف نظر از نوع ورزش و اهمیت آن طبق دستور اکید فدراسیون بین المللی همان رشته ورزشی باید مردمی باشد و از سوی مردم انتخاب شود، اما این شخص مشخصاتی هم دارد که اگر از آن ویژگی ها محروم باشد اساسا حق ندارد نامزد چنین انتخاباتی شود:
تحصیل در دامنه مدیریت ورزشی و یا اقتصاد ورزشی، آگاهی کامل از ورزش مورد نظر و اشراف کامل به قوانین و مقررات و تاریخ آن ورزش، داشتن سرمایه شخصی حداقل معادل میزان ضرر مالی یک ساله که از سوی کارشناس مالی تخمین زده می شود و شخص این ثروت را در رهن و گرو بانک قرار می دهد تا در صورت سوء مدیریت از حسابش برداشت شود. تسلط به حداقل یک زبان زنده دنیا و اشراف کامل به مقرارت بین المللی در زمینه نامه نگاری و مکاتبات رسمی.
چنین شخصی وقتی از سوی مردم نیز برگزیده شود بهانه ای برای عدم درآمدزایی نخواهد داشت و ورزش چنین کشوری با چنین مقاماتی قطعا به سمت بالندگی و شکوفایی پیش خواهد رفت.
وقتی درآمدزایی شرط اول و آخر باشد، مدیر یک فدراسیون ورزشی نیز چاره ای ندارد جز این که به صورت هدفمند اقدام به سرمایه گذاری کند و از هر روز بلکه از هر ساعت از زمان مدیریت خود را صرف پیشرفت در فدراسیون ورزشی خود کند.
کشور آلمان در این باره مثال بسیار خوب و به روز شده ای است. بودجه ای که برای ورزش در بخش دولتی در سال 2013 اختصاص یافته 17 درصد کمتر از بودجه سال قبل از آن است و این در حالی است که درآمد کسب شده در سال 2013 نسبت به سال قبل از آن 4 درصد رشد داشته است.
کارشناسان بر این باورند که اقتصاد ورزشی، به عنوان یک علم پویا باید حتی تا عالی ترین سطوح دانشگاهی در آلمان تدریس شود و این علم تازه جان گرفته می تواند یک کشور اروپایی را که تا مرز نابودی کامل اقتصادی پیش رفته به صورت معجزه آسایی احیا کند.
تنها در بخش بسکتبال که هرگز رونق بوندسلیگا یا برخی ورزش‌های زمستانی را در آلمان ندارد، شاهد سود حداقلی 83 میلیون یورویی هستیم و فدراسیون بسکتبال آلمان از سال 2012 به بعد به استقلال مالی کامل رسیده و حتی واحد دریافت کمک‌های دولتی خود را نیز تعطیل کرده است.
در مقاله منتشر شده از سوی بیلد آلمان همچنین به این نکته اشاره شده که فدراسیون هندبال آلمان که تا پایان سال 2008 از دولت کمک مالی دریافت می کرد، امروز به یک واحد بزرگ اقتصادی تبدیل شده که حتی به بخش ورزشی برخی دانشگاه ها و کالج‌های کوچک و بزرگ نیز وامهای بلند مدت و گاه بلاعوض اعطا می کند.
نکته بسیار مهم در این میان مرحله انتخاب مقامات یک واحد ورزشی است، در واقع تنها مورد مهم این است که چه کسانی در راس هرم ورزش کشوری مثل آلمان ایستاده باشند تا به چنین درآمدزایی و خودکفایی مالی برسند؟ انتخاب این افراد باید بر چه اساسی باشد؟
رئیس یک فدراسیون ورزشی صرف نظر از نوع ورزش و اهمیت آن طبق دستور اکید فدراسیون بین المللی همان رشته ورزشی باید مردمی باشد و از سوی مردم انتخاب شود، اما این شخص مشخصاتی هم دارد که اگر از آن ویژگی ها محروم باشد اساسا حق ندارد نامزد چنین انتخاباتی شود:
تحصیل در دامنه مدیریت ورزشی و یا اقتصاد ورزشی، آگاهی کامل از ورزش مورد نظر و اشراف کامل به قوانین و مقررات و تاریخ آن ورزش، داشتن سرمایه شخصی حداقل معادل میزان ضرر مالی یک ساله که از سوی کارشناس مالی تخمین زده می شود و شخص این ثروت را در رهن و گرو بانک قرار می دهد تا در صورت سوء مدیریت از حسابش برداشت شود. تسلط به حداقل یک زبان زنده دنیا و اشراف کامل به مقرارت بین المللی در زمینه نامه نگاری و مکاتبات رسمی.
چنین شخصی وقتی از سوی مردم نیز برگزیده شود بهانه ای برای عدم درآمدزایی نخواهد داشت و ورزش چنین کشوری با چنین مقاماتی قطعا به سمت بالندگی و شکوفایی پیش خواهد رفت.
وقتی درآمدزایی شرط اول و آخر باشد، مدیر یک فدراسیون ورزشی نیز چاره ای ندارد جز این که به صورت هدفمند اقدام به سرمایه گذاری کند و از هر روز بلکه از هر ساعت از زمان مدیریت خود را صرف پیشرفت در فدراسیون ورزشی خود کند.
