به گزارش مشرق، جدال فوتبالی‌ها و صداوسیما بر سر حق پخش تلویزیونی مسابقات لیگ برتر امشب خاتمه یافت تا رئیس سازمان لیگ از خبرنگاران بخواهد به این سازمان بیایند و خبر پیروزی (!) بر صداوسیما را در شب تاسوعای حسینی اعلام کند.
در حالی که کفاشیان روی حرفش مانده بود، این مهدی تاج بود که به دیدار مسئولان صداوسیما و البته وزارت ورزش رفت و پس از آن از افزایش 30 درصدی مبلغ حق پخش و توافق با صداوسیما سخن گفت. تاج افزایش 30 درصدی حق پخش را مطلوب خواند و گفت که «مبلغ قرارداد قبلی 22 میلیارد و 500 میلیون تومان بود که با افزایش 30 درصدی در واقع عدد قابل ملاحظه‌ای به حق پخش فوتبال اضافه شده است.»
با یک حساب سرانگشتی می‌توان دریافت که مبلغ حق پخش 29 میلیارد و 250 میلیون تومان شده یعنی 130 میلیارد کمتر از خواسته سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال. سازمان لیگ در این مجادله خواهان دریافت 160 میلیارد تومان شده بود اما در نهایت نه تنها به خواسته‌شان نرسید بلکه افزایش 6 میلیارد و 750 میلیون تومانی را مطلوب خواند.
این در حالی است که دو هفته از لیگ برتر و یک هفته از مسابقات جام حذفی پخش نشد. حال سؤال این است که آیا عدم پخش سه هفته از مسابقات فوتبال به افزایش 6 میلیاردی حق پخش می‌ارزید؟ اگر سازمان لیگ که خود را فاتح این نبرد می‌داند قرار بود به 6 میلیارد راضی شود چرا ابتدا رقم درشت و سنگین 160 میلیارد را اعلام کرد؟ آیا در این میان مسائلی مانند مشکلات با اسپانسر سازمان لیگ مطرح نبوده است؟ آیا این ابهام به وجود نمی‌‌آید که فدراسیون و سازمان لیگ حق پخش را بهانه‌ای برای اجرای کارهای دیگر خود در نظر گرفته‌اند و آن را مطرح کردند؟
آیا افزایش 6 میلیاردی ارزش این را داشت که مردم سه هفته از بازی‌ها (دو هفته لیگ و یک هفته جام حذفی) را نبینند؟ آیا واقعا همه سرکار بودیم؟ آیا سازمان لیگ واقعا پیروز شده یا فقط ژست آن را می‌گیرد؟ هر چه هست اینکه سازمان لیگ از موضع‌اش درباره حق پخش تلویزیونی عقب‌نشینی کرد آن هم عقب نشینی 130 میلیارد تومانی هر چند بخواهد خودش را فاتح این نبرد بداند.