آمریکای جنوبی پس از حادثه تلخ سال 2008 به محل دائمی رالی داکار تبدیل شده و شاید کم کم نام داکار هم از این رقابت‌ها حذف شود

گروه ورزشی مشرق - رالی 2015 داکار با قهرمانی ناصرالعطیه راننده قطری و مارک کما موتورسواری اسپانیایی در آرژانتین به پایان رسید. این پنجمین قهرمانی ستاره موتورسواری قاره سبز به شمار می رفت.



در گزارش زیر به چگونگی شکل گیری این رالی مهیج و دیدنی و نیز حواشی مسابقات امسال پرداخته ایم:

به گزارش مشرق، رالی داکار ابتدا در سال 1979 میلادی و به ابتکار یک فرانسوی بنام تیری سابین راه‌اندازی شد. ماجرا از آنجا شروع شد که تیری سابین که یک اتومبیلران بود در صحرای داکار گم شد و این فکر به ذهنش خطور کرد که این مکان می تواند مکان مناسبی برای برگزاری رالی سالانه باشد.
به دلیل اینکه کاروان طویل شرکت‌کنندگان، کار خود را از شهر پاریس در کشور فرانسه آغاز می‌کردند و در کنار سواحل دریای داکار، پایتخت کشور سنگال به پایان می‌رساندند، این رالی، با توجه به مسائل سیاسی و برخی از فاکتورهای دیگر مسیر اولیه طی سال ها چندین بار تغییر کرد. اما در سال 1994 زمانی که این رالی هم در پاریس آغاز شد و هم در این شهر به پایان رسید انتقادات فراوانی را به همراه داشت و موجب شد تغییرات اساسی در مسیر این رالی ایجاد شود.«پاریس - داکار» نام گرفته بود.


مسابقات رالی داکار در سال 2008 میلادی در پی تهدیدهای گروه‌های افراطی وابسته به القاعده مبنی بر انجام عملیات تروریستی، برای اولین بار نیمه کاره رها شد و غمبارترین دوره این رقابت‌ها هم قلمداد شد؛ چرا که در پی تهدیدهای اولیه گروه القاعده و جدی گرفته نشدن این امر از سوی برگزار کنندگان، انفجار چند بمب در مسیر این رقابت‌ها موجب مرگ یک راننده فنلاندی شد و به این ترتیب برگزار کنندگان رقابت‌ها ادامه آن را به صلاح ندانستند.

برگزار کنندگان فرانسوی این مسابقات تصمیم گرفتند تا رالی معروف خود را به آمریکای لاتین منتقل کنند. از این روی، برای نخستین بار در سال 2009 میلادی و در تاریخ 30 ساله این مسابقات، صحراها و مناطق کویری کشورهای آرژانتین و شیلی، جانشین دشت‌ها و صحراهای کشورهای آفریقایی شدند.

به گزارش مشرق، رالی امسال در شرایطی کلید خورده که پیش از این قرار بود از محل تجمیع منابع مالی حامیان این مسابقات کمکی حداقل به میزان 4 میلیون یورو به بخش بیماران مبتلا به MS صورت بگیرد که در کمال شگفتی تنها یک روز مانده به این رقابتها این موضوع تکذیب شد و در بیانیه فدراسیون جهانی اتومبیلرانی هیچ اشاره ای به این تصمیم رسمی نشد!

 چند سازمان جهانی نیز به این موضوع اعتراض کردند اما از آنجا هیچ قرارداد رسمی بین یونیسف و برگزارکنندگان فرانسوی این رقابت منعقد نشده بود، عملا جای هیچ اعتراض رسمی وجود نداشت.


ماجرای دیگر انتخاب هیات داوران بود که بر خلاف سالهای گذشته از بین هر 5 قاره صورت نگرفت و موضوع بسیار عجیب این که به غیر از 2 ناظر آمریکایی و یک ناظر سنگالی، سایر داوران و ناظران و بازرسان این مسابقه از کشورهای اروپایی فرانسه، آلمان و انگلیس بودند که این موضوع خود به خود با اصل جهانی بودن رقابت داکار تضاد جدی داشت.

در این رقابتها، برای اولین بار در تاریخ برگزاری رالی داکار، خبرنگاران و عکاسان، میهمان فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی نبودند و همه خبرنگاران و عکاسان با هزینه شخصی خود به محل رقابت‌ها رفتند و از این بابت بسیار دلخور بودند و این دلخوری در مقاله های منتشر شده در روزنامه های کشورهایی از ژاپن، روسیه و چند کشور آفریقایی و آمریکای جنوبی به وضوح رویت شد.

از طرفی امنیت این رقابت‌ها همیشه به دست کشور میزبان تامین می‌شد و تا امروز مشکل خاصی جز همان حمله مشهور القاعده وجود نداشته اما این بار «ناتو» امنیت رقابت‌های داکار را بر عهده گرفت که به همین دلیل مبلغ 12 میلیون یورو دریافت کرد و جالب تر آنکه افسران بازنشسته و برخی نیروهای امنیتی پا به سن گذاشته به این ماموریت اعزام شدند.


آمریکای جنوبی پس از حادثه تلخ سال 2008 به محل دائمی رالی داکار تبدیل شده و شاید کم کم نام داکار هم از این رقابت‌ها حذف شود، از طرفی استفاده کشورهایی چون آرژانتین و برزیل از این رقابت‌ها جالب توجه است. آرژانتین در خلال برگزاری رالی داکار معمولا قیمت هتل‌های خود را افزایش می دهد و گردشگران زیادی را به سمت خود جذب می کند.