باراک اوباما ضمن دفاع از لزوم وجود نظارت خارجی و انجام اقدامات امنیتی و اطلاعاتی، از بحث پیرامون چگونگی ایجاد تعادل میان سه مقوله آزادی، حفظ امنیت و رعایت حریم شخصی افراد در سال های پس از حادثه یازده سپتامبر استقبال کرد. مطمئنا اگر همین اتفاق در چین یا روسیه روی می داد هیچ گاه شاهد چنین موضع گیری از جانب روسای جمهور این کشورها نبودیم. تنها چند هفته پس از ماجرای اسنودن، رئیس جمهور آمریکا در رابطه با سیاست های دولت در خصوص امنیت ملی سخنرانی کرد.

وی گفت: "با گذشت یک دهه از حادثه یازده سپتامبر اینک زمان آن فرا رسیده است که به دنبال پاسخ پرسش های دشوارتری باشیم. ماهیت خطراتی که در دنیای امروز ما را تهدید می کند و بهترین شیوه مقابله با آنها را بشناسیم. نباید فراموش کنیم که گاهی (حتی به طور ناخواسته) روش هایی که در جنگ مورد استفاده قرار می دهیم می تواند صداقت و آزادی که حیات ما به آن وابسته است را تحت تاثیر خود قرار دهد."

سال های سال، زندگی من زیر ذره بین افکار عمومی جامعه قرار داشته است بنابراین کاملا از ارزش حفظ حریم شخصی افراد و لزوم احترام به آن مطلع هستم. هر چند فناوری های موجود در این زمینه جدید هستند، ولی همواره تعادل برقرار ساختن میان دو موضوع حفظ امنیت افراد و اعطای آزادی به آنها یک بحث چالش برانگیز بوده است. "بنجامین فرانکلین" نویسنده و نظریه پرداز سیاسی، در سال 1755 گفته است: "کسانی که آزادی های مشروع خود را به بهای یک امنیت ناپایدار از دست می دهند، نه شایسته آزادی هستند و نه لایق امنیت".

برخورداری از امنیت و آزادی به صورت توامان به این معنی نیست که وجود یکی ناقض دیگری باشد. من به شخصه معتقدم وجود آنها وابسته به یکدیگر است. بدون وجود امنیت، آزادی پایدار نخواهد بود. چنانچه امنیت بدون آزادی ناعادلانه می نماید. تعیین محدوده درست هر یک چالش برانگیز است. آزادی و امنیت در سایه یکدیگر معنا پیدا می کنند، با این حال محدوده آنها نباید به اندازه ای باشد که دیگری را نقض کند.

از این رو، تلاش من به عنوان وزیر امور خارجه آمریکا حفظ امنیت، آزادی و حریم شخصی افراد در فضای اینترنت بود. در ژانویه 2010، کارشناسان گوگل پی بردند که مقامات امنیتی چین درصدد نفوذ به حساب کاربران سرویس جی میل هستند. از این رو این شرکت تصمیم گرفت تا برای عبور از سیستم امنیتی این کشور، از سرورهای هنگ کنگ برای ارائه خدمات به شهروندان چینی بهره بگیرد. این تصمیم خشم دولت پکن را به دنبال داشت. بدین ترتیب بطور ناگهانی ما با یک چالش بین المللی مواجه شدیم که پیش از این سابقه نداشت.

مدت ها پیش بر روی متن یک سخنرانی کار کردم که بر تعهد دولت آمریکا به حفظ آزادی افراد در فضای اینترنت صحه می گذاشت. این طور به نظر می رسد که در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری باید در رابطه با سرکوب افراد به دلیل فعالیت های اینترنتی هشدار داد و نگران بود. 21 ژانویه 2010 از موزه "نیوزیوم" بازدید کردم. این موزه که در واشنگتن واقع شده است با بهره گیری از فناوری های برتر، تاریخچه و آینده روزنامه نگاری را روایت می کند و از لزوم آزادی در ارتباطات، سخن می گوید.

استدلال من این بود که افراد در فضای مجازی باید برای سخن گفتن و دفاع کردن از خود از همان حقوقی برخوردار باشند که در خانه و مجامع عمومی دیگر از آن بهره می برند. برای شهروندان آمریکا این حقوق در متمم اول قانون اساسی بیان شده و هم اینک بر سنگ های مرمر ورودی این موزه حک شده است. البته لزوم وجود ارتباطات آزاد، یک ارزش و هنجار فقط آمریکایی نیست. بر اساس اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر انسانی در هر گوشه از جهان از حق آزادی برای "جست و جو، انتقال و دریافت اطلاعات و ابراز هر نوع عقیده بدون توجه به مرزهای سیاسی برخوردار است".

به مردم کشورهایی همچون چین، روسیه و ایران نوید می دهم که دولت کاخ سفید به دنبال توسعه و حفظ فضایی در اینترنت است که در آن حقوق افراد محترم شمرده می شود، ارتباطات جهانی به واسطه آن محقق می شود، فضایی که با حفظ امنیت مردم می تواند اعتماد آنها را جلب کند و حامی فعالیت های آنها باشد. ما مخالف هر گونه تلاشی هستیم که درصدد محدود ساختن دسترسی شهروندان به اینترنت باشد و یا بخواهد قوانین بین المللی حاکم بر اینترنت را تغییر دهد.

آمریکا از فعالان اینترنتی و افراد خلاقی که مخالف سیستم های امنیتی سرکوبگر هستند، حمایت می کند. در دهه 1990 برای مدیریت اینترنت روشی اتخاذ شد که بر اساس آن مجموعه دولت ها، شهروندان، موسسات و بخش خصوصی باید با همکاری یکدیگر از جریان آزادانه اطلاعات در شبکه جهانی اینترنت حمایت کنند.

برخی از این کشورها خواستار تغییر این روند هستند و می خواهند کنترل اینترنت را منحصرا در اختیار دولت ها قرار دهند. در واقع آنها در پی این هستند که هر دولتی بتواند قوانین و محدودیت های خود را در فضای سایبر اعمال کند. چنین راهکاری می تواند تاثیر مخربی بر روی آزادی های اینترنتی و تجارت داشته باشد. از این رو من از دیپلمات های آمریکایی خواسته ام تا با کوچکترین تلاش هایی که در این رابطه صورت می گیرد به شدت مقابله کنند.

سخنرانی من در موزه میوزیوم درباره آزادی اینترنتی، واکنش های زیادی، به ویژه در فضای مجازی به دنبال داشت. دیده بان حقوق بشر از این سخنان به عنوان یک حرکت نوآورانه یاد کرد. من به شخصه امیدوارم که گفتگوها در این زمینه به شکلی باشد که نگرش مردم نسبت به آزادی در فضای اینترنت تغییر کند. بیش از همه، می خواهم اطمینان حاصل کنم که آمریکا همانطور که در قرن بیستم توانست در زمینه حفظ حقوق بشر پیشگام باشد، در قرن حاضر نیز بتواند عملکرد مطلوبی داشته باشد.