به گزارش مشرق، "محمدصادق کوشکی" عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، در بررسی ارکان اقتدار سیاسی ایران در یادداشت خود نوشت: قدرت به عنوان موضوع اصلی حوزه سیاست با توجه به زاویه دید فرد، گروه یا جامعه تعاریف متفاوتی دارد. از نگاه اندیشه سیاسی اسلام، قدرت صرفا ابزار آماده سازی و مناسب سازی فضای زندگی انسان در جهت تکامل و تقرب به خداوند است در غیر این صورت قدرت ذاتا مطلوبیتی ندارد. زاویه دید اسلام و نظام جمهوری اسلامی به سیاست هم بر این اساس تعیین شده است. در روزگار فعلی در جهان، قدرت سیاسی بر چند پایه استوار است.
فناوری‌های نظامی، توانمندی‌های اقتصادی، دانش فنی و توانمندی‌های رسانه‌ای چهار رکنی هستند که اقتدار را برای یک نظام به ارمغان می‌آورند. اگر جامعه‌ای فاقد یک یا بخشی از این ارکان باشد، اقتدارش دامنه‌دار و مداوم نخواهد بود. به عنوان نمونه اتحاد سابق شوروی را در نظر بگیرید. هر چند نظام این کشور در حوزه فناوری‌های نظامی و دانش فنی از جمله هوا فضا موقعیت ممتازی را در جهان بدست آورده بود، اما از آنجا که در حوزه توانمندی‌های اقتصادی و فناوری اطلاعات و ارتباطات چندان موفق عمل نکرده بود، با سرنگونی مواجه شد.
امروز قدرت حاکم بر صحنه بین الملل، یعنی قدرت استکبار جهانی، صهیونیسم و حامیان غربی آن بر این چهار رکن استوار است. اما جنس قدرتی که جمهوری اسلامی از آن سخن گفته و اراده کرده تا از آن طریق به اقتدار سیاسی برسد با ارکان قدرت‌یابی استکبار متفاوت است. قدرت جمهوری اسلامی بر پایه انتخاب آگاهانه مردم استوار است و مهمترین اصلی که جمهوری اسلامی قدرتش را از آن می گیرد، مردمی هستند که به واسطه اعتقاداتشان این نظام را انتخاب و حمایت از آن را یک تکلیف می‌دانند. معنویت و دیانت، رکن دیگر قدرت جمهوری اسلامی است. سومین اساس در حوزه سیاست بین الملل نیز برتری‌های فرهنگی است. در چند سال گذشته، در موج بیداری اسلامی، جهان عرب تنها با دو گزینه رو به رو بود؛ اولی دموکراسی و لیبرال دموکراسی که توسط غرب ارائه می‌شد و دیگری نظام و حکومت دینی که جمهوری اسلامی آن را عرضه می‌کرد. زمانیکه جمهوری اسلامی به عنوان یک گزینه در برابر نظام لیبرال دموکراسی غرب با آن عقبه تئوری مطرح می شود و در عرصه رقابت در جهان عرب ورود پیدا می‌کند نشان از اقتدار فرهنگی این تفکر و غنای نامحدود منابع آن که وحیانی و الهی است، دارد.
رکن دیگر نظام جمهوری اسلامی برای رسیدن به اقتدار، استقلال در همه ابعاد از جمله نظامی است. جمهوری اسلامی با پیروی از رهنمودهای امام راحل(ره) و رهبر معظم انقلاب توانست بدون کمک دیگران به استقلال و خودکفایی در حوزه دفاعی به ویژه در عرصه دریایی به پیشرفت‌های غیر قابل تصوری دست پیدا کند. ایران نیز مانند کشورهای عرب منطقه، می‌توانست با خرید سلاح های پیشرفته زرادخانه‌ای مملو از تولیدات غرب و شرق داشته باشد. اما آن هنگام به دلیل وابستگی در نگهداری و استفاده از آنها، فاقد صلابت و اقتدار دفاعی ملی بود. عربستان سعودی رکورددار خرید آخرین فناوری‌های جنگ افزارهای پیشرفته از غرب است. میزان خرید این کشور در زمینه تجهیزات دفاعی در جهان بی نظیر است اما با این وجود هیچ گاه کشور عربستان سعودی به عنوان یک کشور قدرتمند حتی در منطقه خاورمیانه هم محسوب نمی‌شود. خودکفا و خود بنیاد بودن توان دفاعی نظام جمهوری اسلامی موجب شده که امروزه ایران در باور جهانی به عنوان یک کشور مستقل و قدرتمند در سطح خاورمیانه و بین الملل مطرح شود. جمهوری اسلامی با وجود تحریم‌ها و مشکلات متعدد با تکیه بر دانش فنی، نیروی انسانی با ایمان و نیز با ابتکارات درونی در حوزه دفاعی به ویژه در نبردهای دریایی به یک بالندگی و بازدارندگی رسیده است و ابتکار عمل را از دشمن گرفته است.
برای مردم منطقه خاورمیانه به ویژه کشورهای اسلامی عربی، قدرتمند شدن به شیوه عربستان سعودی مطلوب نیست چرا که برگزیدن آن شیوه اقتداری به همراه ندارد. برای آنها و حتی بسیاری از مستضعفان غیر مسلمان جهان مدلی مورد قبول است که جمهوری اسلامی از ابتدای پیروزی انقلاب آن را دنبال کرده است. نظام جمهوری اسلامی موفق شد با اتکا به وعده الهی و توانمندی‌های دانشمندان و صنعتگران با پشت سرگذاشتن محرومیت‌ها و محدودیت‌ها به دانش فنی، صنعتی و به آنچنان توان نظامی دست پیدا کند که بتواند در یک عرصه نامتقارن، بازدارندگی دریایی و حتی هوایی را رقم بزند. این در حالی بود که توان بازدارندگی در عرصه جنگ‌های کلاسیک زمینی سال‌ها قبل با برتری ایران اسلامی به اثبات رسیده بود. این فرایند برای مردم جهان به ویژه امت اسلام جذاب و غرورآفرین است و آنها بیشتر از آنکه مجذوب توان نظامی جمهوری اسلامی ایران شده باشند، شیفته بنیه نظامی خودبنیان و درون ساز جمهوری اسلامی شده‌اند. امروزه بخش اعظم جنگ افزارهای به کارگرفته شده در نیروهای دفاعی جمهوری اسلامی تولید داخلی است و راهبردها، استراتژیی‌ها و تاکتیک‌های دفاعی نیز محصول ذهن جوانان مومن ایرانی است و این حکایت از اقتدار سیاسی ایران در عرصه بین المللی دارد.
نکته قابل توجه دیگر در بحث اقتدار سیاسی، استکبار ستیزی است. نظام جمهوری اسلامی نیز می‌توانست همانند کشورهای افزون خواه و سلطه گر از قدرت خود در جهت توسعه طلبی، تهدید ارضی کشورهای همسایه و یا ایجاد بحران های منطقه ای استفاده کند اما در این راه نه تنها از غارتگران و چپاولگران تبعیت نمی‌کند بلکه از تمامی توان خود در مقابله با استکبار ستیزی و مبارزه با قدرت های مداخله گر استفاده می کند و این رویه موجب محبوبیت و افزایش مقبولیت بیش از پیش نظام اسلامی و الگویی در بین مسلمانان و مستضعفان جهان شده است.