گروه بین الملل مشرق - با مقاومت ملت انقلابی یمن در برابر تهاجم وحشیانه آل سعود و کشورهای همپیمان وی به یمن، به مرور نشانه های آشکاری از تزتزل در جبهه مهاجمان قابل مشاهده است. ابتدا ایالات متحده برای آل سعود محدودیت عملیاتی قرار می دهد و سپس پاکستان از حضور در نبرد کنار می کشد و بالاخره اردن سعی می کند موضعی دو پهلو اختیار کند. به نظر می رسد با تداوم این روند، به زودی شکاف در این جبهه عمیق تر گردیده و آل سعود شکست دیگری در عرصه سیاسی از جبهه مقاومت دریافت کند.
ماجرا از آن جا آغاز شد که «شاهزاده طلال بن عبدالعزیز آل سعود» از شاهزادگان شناخته شده دربار آل سعود در صفحه شخصی خود در توئیتر به نام «جمال بن» از حقایق جدیدی پرده برداشت. او با چاپ عکسی از مزدوران حرفه ای در شهر کراچی پاکستان نوشت: «در شرایطی که ایالات متحده برای ما محدودیت ارسال نیرو قرار داده است، نیروهای امنیتی و نظامی ما و پاکستان در حال گردآوری مزدوران کراچی برای نبرد در یمن هستند.»
وی در برابر مطالبه کاربران برای توضیح بیشتر عبارت "شرایطی که ایالات متحده برای ما محدودیت ارسال نیرو قرار داده..." مجبور به واکنش شد و حقیقت مهمی را افشا کرد: «در پی توافق سفیر ریاض با واشنگتن، کاخ سفید متعهد شده از این عملیات حمایت کند؛ مشروط بر این که حداکثر 20هزار سرباز خارجی در عملیات شرکت کنند.»
به نظر می رسد اوباما برای پرهیز از اشغالگری در منطقه، جدی باشد. او بعد از بیرون کشیدن غالب نیروهای خود از افغانستان و عراق، در جریان عملیات لیبی نیز نیروهای ناتو را جلو انداخت؛ اما اجازه استقرار گسترده آنان در خاک لیبی را نداد و حتی اندکی بعد دستور داد ارتش های عربی مشارکت کننده در عملیات لیبی نیز به سرعت خاک یان کشور را ترک کنند. اقدام جدید اوباما در این زمینه، قرار دادن محدودیت برای مهاجمان به خاک یمن است تا مانع اشغالگری آنان شود. به این ترتیب، قاطعانه می توان ادعا کرد تبلیغات پیشین آل سعود مبنی بر آمادگی برای مشارکت 150هزار سرباز آموزش دیده و حرفه ای، یک بلوف سیاسی تو خالی و فاقد ارزش است.
چندی بعد، احمد عبدالملک حمید الدین، نویسنده و استراتژیست مشهور قطری نیز با انتقاد شدید از آل سعود بابت حمله به غیرنظامیان در مقاله ای نوشت: «خنده دار است که بعد از چند روز عملیات در یمن، حتی یک جسد سربازان حرفه ای حوثی دیده نشده؛ اما مجموعه زیادی از اجساد زنان و کودکان قابل مشاهده است.» او در این یادداشت تند با عنوان «تاریخ ما را لعنت خواهد کرد» بر دو گزاره خبری مهر تأیید زد:
اولا تردیدی وجود ندارد که آمریکا برای ما محدودیت ارسال نیروی زمینی قرار داده است و حداکثر 20هزار سرباز خارجی حق حضور در خاک یمن را خواهند داشت.
ثانیا شکاف پررنگی میان افکار عمومی کشورهای عربی و تصمیم دولتمردان آن بابت عملیات یمن به وجود امده است و در صورت تداوم این عملیات، به زودی بخشی از دولت ها مجبور به تمکین در برابر مطالبات افکار عمومی خود خواهند شد و از صحنه نبرد کنار خواهند کشید. در این وضعیت، کشورهای باقیمانده نه تنها توفیق چندانی از عملیات نظامی به دست نمی آورند؛ بلکه در منطقه به شدت منفور خواهند شد.
ابراهیم درویش در یادداشتی اختصاصی برای القدس العربی نوشت: «روزنامه نیویورک تایمز هشدار داد راهبرد عربستان در یمن، یا به شعله ور شدن نزاع های طائفه ای منجر خواهد شد یا پای ایران را به نزاعی دیگر باز خواهد کرد. در هر دو صورت، شکست خورده اصلی این نبرد، عربستان است که با یک نظام حکومتی خانوادگی موروثی و ترکیب یکدست وهابی بر جامعه ای متکثر از مذاهب و قبائل متنوع حکومت می کند.»
او در بخش دیگری از یادداشت بلند خود به تحقیق وسیع «عارف رفیق» کارشناسی پاکستانی تبار بنیاد خاورمیانه در واشنگتن استناد می کند و ضمن تمجید از نویسنده آن می گوید: «پاکستان از سال 1969 ، بهترین متحد منطقه ای خود را در ریاض یافته است و متقابلا برای ریاض هم بهترین متحد غیرعرب، همین اسلام آباد بوده است. از آن زمان تا کنون، ریاض تنها در چهار عملیات خارج از خلیج فارس شرکت کرده است که در هر چهار مورد، پاکستان را در کنار خود داشت. در این عملیات نیز ابتدا نواز شریف در گفت و گو با شبکه العربیه بر مشارکت کشورش تأکید کرد؛ اما کافی بود چهار روز از نبرد بگذرد که وزیر دفاع این کشور اعلام کند پاکستان آمادگی ورود به این نبرد را ندارد.»
به گفته ابراهیم درویش، در این گزارش استراتژیک آمده است: «جمع بندی تمامی نهادهای امنیتی پاکستانی بر این است که در صورت ورود پاکستان به عملیات زمینی در شمال یمن و عدم کنترل نیروهای آن که نتیجه آن افزایش تلفات نیروهای انسانی است، پاکستان نیز به صحنه نزاع شدید طائفی در داخل خود تبدیل خواهد شد و اسلام آباد توان مهار تندروهای طرفین را نخواهد داشت. در این وضعیت، پاکستان محتاج همراهی و همکاری همسایگان خود خواهد بود؛ در حالی که افغانستان – حتی به فرض تمایل – توان همیاری و اثرگذاری را نخواهد داشت و هندوستان نیز از همکاری اجتناب خواهد کرد. در این وضعیت، اسلام آباد محتاج تهران خواهد بود و تهران نیز از همین حالا به اسلام آباد هشدار داده که حق ورود به این عملیات را نخواهد داشت.»
ابراهیم درویش با کنار هم قرار دادن گزارش نهادهای امنیتی پاکستان و اظهارات وزیر دفاع این کشور نتیجه می گیرد بر فرض اگر رئیس جمهور پاکستان هم در برابر ریاض تسلیم شود، با کودتای داخلی در اسلام آباد مواجه خواهد شد و دولت جدید، نخستین دولت تاریخ پاکستان خواهد بود که آشکارا در برابر ریاض صف آرایی خواهد کرد. در نتیجه این وضعیت، قاطعانه می توان ادعا کرد پاکستان هرگز وارد عملیات زمینی درخاک یمن نخواهد شد.
در بخش دیگری از این یادداشت، ابراهیم درویش از نشست سری اسلام آباد برای تصمیم گیری نهایی در مورد عملیات عربستان خبر می دهد: «پنجشنبه گذشته، نواز شریف از سران ارتش و دولت دعوت کرد و در نشستی به مدت 5:30 ساعت نتیجه گرفتند که نیروهای پاکستانی را در مرزهای عربستان با یمن مستقر کنند تا به نوعی حفاظت از مرز را بر عهده بگیرند؛ اما هرگز وارد خاک یمن نشوند.»
به این ترتیب، عربستان می فهمد که در عملیات زمینی برای اشغال یمن نمی تواند روی کمک های پاکستان حساب باز کند. از سوی دیگر با محدودیت اعزام نیرو مواجه است و این ها را در کنار فشارهای بین المللی و افکار عمومی باید قرار دهد؛ فشارهایی که باعث شده اردن نیز طی دو روز اخیر مواضع دو پهلو اختیار کند و از «خویشتنداری طرفین نزاع» سخن بگوید.
ماجرا از آن جا آغاز شد که «شاهزاده طلال بن عبدالعزیز آل سعود» از شاهزادگان شناخته شده دربار آل سعود در صفحه شخصی خود در توئیتر به نام «جمال بن» از حقایق جدیدی پرده برداشت. او با چاپ عکسی از مزدوران حرفه ای در شهر کراچی پاکستان نوشت: «در شرایطی که ایالات متحده برای ما محدودیت ارسال نیرو قرار داده است، نیروهای امنیتی و نظامی ما و پاکستان در حال گردآوری مزدوران کراچی برای نبرد در یمن هستند.»
وی در برابر مطالبه کاربران برای توضیح بیشتر عبارت "شرایطی که ایالات متحده برای ما محدودیت ارسال نیرو قرار داده..." مجبور به واکنش شد و حقیقت مهمی را افشا کرد: «در پی توافق سفیر ریاض با واشنگتن، کاخ سفید متعهد شده از این عملیات حمایت کند؛ مشروط بر این که حداکثر 20هزار سرباز خارجی در عملیات شرکت کنند.»
به نظر می رسد اوباما برای پرهیز از اشغالگری در منطقه، جدی باشد. او بعد از بیرون کشیدن غالب نیروهای خود از افغانستان و عراق، در جریان عملیات لیبی نیز نیروهای ناتو را جلو انداخت؛ اما اجازه استقرار گسترده آنان در خاک لیبی را نداد و حتی اندکی بعد دستور داد ارتش های عربی مشارکت کننده در عملیات لیبی نیز به سرعت خاک یان کشور را ترک کنند. اقدام جدید اوباما در این زمینه، قرار دادن محدودیت برای مهاجمان به خاک یمن است تا مانع اشغالگری آنان شود. به این ترتیب، قاطعانه می توان ادعا کرد تبلیغات پیشین آل سعود مبنی بر آمادگی برای مشارکت 150هزار سرباز آموزش دیده و حرفه ای، یک بلوف سیاسی تو خالی و فاقد ارزش است.
اولا تردیدی وجود ندارد که آمریکا برای ما محدودیت ارسال نیروی زمینی قرار داده است و حداکثر 20هزار سرباز خارجی حق حضور در خاک یمن را خواهند داشت.
ثانیا شکاف پررنگی میان افکار عمومی کشورهای عربی و تصمیم دولتمردان آن بابت عملیات یمن به وجود امده است و در صورت تداوم این عملیات، به زودی بخشی از دولت ها مجبور به تمکین در برابر مطالبات افکار عمومی خود خواهند شد و از صحنه نبرد کنار خواهند کشید. در این وضعیت، کشورهای باقیمانده نه تنها توفیق چندانی از عملیات نظامی به دست نمی آورند؛ بلکه در منطقه به شدت منفور خواهند شد.
دومین ضربه کاری جدی که آل سعود از جبهه مقاومت در عملیات یمن خورده است، عقب نشینی پاکستان و پرهیز از مشارکت در عملیات نظامی است. «ابراهیم درویش» پدر معنوی دادگستری جدید مصر و از تدوینگران قانون اساسی جدید ترکیه در دوره اردوغان، از چهره های شناخته شده منطقه ای است که همزمان علاوه بر ارتباط عمیق و گسترده با مرکز قدرت در قاهره و آنکارا، دارای ارتباطات گسترده ای با بسیاری از محافل قدرت و دانشگاهی منطقه می باشد و به صورت افتخاری دبیر تحریریه روزنامه القدس العربی خوانده می شود.
ابراهیم درویش در یادداشتی اختصاصی برای القدس العربی نوشت: «روزنامه نیویورک تایمز هشدار داد راهبرد عربستان در یمن، یا به شعله ور شدن نزاع های طائفه ای منجر خواهد شد یا پای ایران را به نزاعی دیگر باز خواهد کرد. در هر دو صورت، شکست خورده اصلی این نبرد، عربستان است که با یک نظام حکومتی خانوادگی موروثی و ترکیب یکدست وهابی بر جامعه ای متکثر از مذاهب و قبائل متنوع حکومت می کند.»
به گفته ابراهیم درویش، در این گزارش استراتژیک آمده است: «جمع بندی تمامی نهادهای امنیتی پاکستانی بر این است که در صورت ورود پاکستان به عملیات زمینی در شمال یمن و عدم کنترل نیروهای آن که نتیجه آن افزایش تلفات نیروهای انسانی است، پاکستان نیز به صحنه نزاع شدید طائفی در داخل خود تبدیل خواهد شد و اسلام آباد توان مهار تندروهای طرفین را نخواهد داشت. در این وضعیت، پاکستان محتاج همراهی و همکاری همسایگان خود خواهد بود؛ در حالی که افغانستان – حتی به فرض تمایل – توان همیاری و اثرگذاری را نخواهد داشت و هندوستان نیز از همکاری اجتناب خواهد کرد. در این وضعیت، اسلام آباد محتاج تهران خواهد بود و تهران نیز از همین حالا به اسلام آباد هشدار داده که حق ورود به این عملیات را نخواهد داشت.»
در بخش دیگری از این یادداشت، ابراهیم درویش از نشست سری اسلام آباد برای تصمیم گیری نهایی در مورد عملیات عربستان خبر می دهد: «پنجشنبه گذشته، نواز شریف از سران ارتش و دولت دعوت کرد و در نشستی به مدت 5:30 ساعت نتیجه گرفتند که نیروهای پاکستانی را در مرزهای عربستان با یمن مستقر کنند تا به نوعی حفاظت از مرز را بر عهده بگیرند؛ اما هرگز وارد خاک یمن نشوند.»
به این ترتیب، عربستان می فهمد که در عملیات زمینی برای اشغال یمن نمی تواند روی کمک های پاکستان حساب باز کند. از سوی دیگر با محدودیت اعزام نیرو مواجه است و این ها را در کنار فشارهای بین المللی و افکار عمومی باید قرار دهد؛ فشارهایی که باعث شده اردن نیز طی دو روز اخیر مواضع دو پهلو اختیار کند و از «خویشتنداری طرفین نزاع» سخن بگوید.