از این رو اعضای این جریان سیاسی به دانشگاه به عنوان یک ابزار سیاسی نگاه میکنند که میتواند نیروهای جوان و تازه نفس را در جهت منافع این جریان به کار بگیرد تا آنان بتوانند با برهم زدن فضا میوه خود را از درخت غوغاسالاری بچینند. رویداد سیاسی مهمی چون انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز مزید علت شده است تا کنش سیاسی اصلاحطلبان افزایش یابد و از این جهت دانشگاهها نیز قطعا از چشم اصلاحطلبان دور نخواهد ماند.
روز گذشته در آیین گشایش انجمن اسلامی دانشگاه امیر کبیر شاهد بوجود آمدن چنین فضایی بودیم. محمدرضا خاتمی از اعضای حزب منحله مشارکت و همچنین ابراهیم اصغرزاده از اعضای دفتر تحکیم وحدت به این دانشگاه رفته و در این مراسم به شیوه مالوف اصلاحطلبان سخنرانی کردند.
نکته جالب توجه مطرح کردن اتهامات نخ نما شده و کهنه و فرسودهای است که اصلاحطلبان در هشت سال دولت اصلاحات و همچنین در زمان فتنه سال 88 مطرح کردند. به نظر میرسد اصلاحطلبان سعی در بازتولید چنین اتهاماتی آنهم از تریبون دانشگاهها دارند تا دوباره خود را در صحنه سیاسی کشور مطرح کنند.
ابراهیم اصغرزاده که یکی از اعضای شورای سردبیری روزنامه سلام ( روزنامهای که باعث فتنه 78 شد) نیز بوده، در این زمینه مباحثی را مطرح کرد که به نظر میرسد بیشتر برای جنجالسازی سیاسی کاربرد دارد تا اینکه مفاهمی منسجم و انتقادی باشد که گرهگشای مسائل سیاسی کشور باشد. دایره گسترده این مباحث از ورود به بحث دانشگاهها و اتهام واهی دانشجویان ستارهدار و تطهیر فتنه گران از فتنه 88 آغاز میشود و سر از مساله هستهای در میآورد.
ابراهیم اصغرزاده با مطرح کردن دوباره موضوع دانشجویان ستاره دار که عموما بیشتر بدنه فتنه گران در دانشگاهها بودند و در دوران فتنه دستگیر و زندانی شدهاند، با تطهیر این افراد بیان داشت: فكر نمي كردم روزي در دانشگاه پلي تكنيك سخنراني كنم كه مجيد توكلي و محسن ميردامادي در زندان هستند. كميته هاي انضباطي قرار بود كه كمك حال دانشجويان باشد تا آنها را در برابر فشار محكمه هاي قضايي حفظ كنند.من به عنوان يك دانشجوي انقلابي شرمنده دانشجوها و خانواده هايي هستم كه به علت فعاليت در دانشگاه از تحصيل محروم و ستاره دار شدند. حق نداريم به خاطر اينكه يك دانشجو مثل ما فكر نمي كند او را از تحصيل محروم كنيم. اين جنبش خودش، خودش را نقد مي كند.
وی سخنان شاذ خود را اینگونه ادامه داد: جنبش دانشجويي كه من جزو آن بودم آرمان گرا بود، سال ها بعد خودمان آن را نقد كرديم. فكر مي كرديم پشت شعار دادن هاي مان بهشت است.
اصغرزاده افزود: جنبش دانشجويي در سال ٨٨ دچار فرسايش و سكوت اجباري شد، اما در انتخابات سال ٩٢ جنبش دانشجويي به عنوان يك جنبش بيدار به كمك مردم آمد و روحاني را انتخاب كرد.
وی با اشاره به مطالبه اصلاحطلبان از دولت یازدهم گفت: حسن روحاني هم نخستين و مهم ترين اولويتش برداشتن فضاي پليسي از تمام فضاهاي فرهنگي و دانشگاهي كشور بود. روحاني نمي تواند عقب نشيني كند. روحاني بايد بداند كه اگر چند ماه ديگر در مذاكرات هسته اي به عدم توافق يا به توافق بينابيني برسد فرش قرمزي برايش پهن نخواهد شد.
این فعال سیاسی اصلاحطلب سپس رو به عدهای از دانشجویان کرد و گفت: دوستان شما به عنوان جناح اصولگرا بايد پاسخگو باشند كه چه زمينه اي باعث شد ايران به شوراي امنيت برود. تمام تلاش دولت هفتم و هشتم اين بود كه اين اتفاق نيفتد اما شما در دوره احمدي نژاد كاري كرديد كه اجماع جهاني عليه ايران شكل گرفت و پرونده ايران به شوراي امنيت ارجاع داده شد و اين يعني جنگ. بنابراين برويد دست روحاني را ببوسيد كه مي خواهد كشور را از ذيل فصل ٧ شوراي امنيت بيرون بياورد.
وی همچنین مدعی شد است که «در هيچ كشوري در دنيا فعاليت دانشجويي تا اين اندازه هزينه بردار نبوده است.»
آنچه از سخنان اصغرزاده مشخص است تحریک دانشجویان و همچنین رادیکالسازی دانشگاههاست. اصلاحطلبان در این روند همواره سعی داشتهاند که با رادیکالسازی و تند کردن فضای دانشگاهها خود را مطرح و به جذب دانشجویان بپردازند.