به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، آن روز که همه آمده بودند، من هم خود را به موج هایی سپردم که غواصان بر فراز آن به سوی «خیابان بهشت» روان بودند. در خیابان جمهوری، حوالی «ساختمان پلاسکو»، چشمم خورد به این مادر و دختر. مادر که خیره به تریلرها، در حال و هوای خودش بود اما حالت چهره ی دخترک، خیلی برایم جالب آمد. شور و جسارت خاصی در چشم هایش بود و پوسترِ «سلام بر غواصان شهید» را با حرارت خاصی رو به تابوت هایی که از مقابلش رد می شدند، بالای دست داشت. متن پوستر را می شد در وجودش تشخیص داد. تناسب عجیبی برقرار شده بود. اصلا علائمی از شیطنت یا هوسی کودکانه در صورتش نبود. چند ثانیه نگاهش کردم و این عکس را گرفتم. ببینید چطور به دوربین نگاه کرد.