به گزارش مشرق، امام رضا (علیه السلام) در فضیلت ماه مبارک رمضان می فرماید: «نیکی‌ها در ماه رمضان پذیرفته، و بدیها در آن آمرزیده است، کسی که در ماه رمضان آیه‌ای از کتاب خداوند بخواند همانند کسی است که در ماههای دیگر قرآن را ختم کرده و کسی که در این ماه در روی برادر ایمانی خود بخندد (و او را خوشحال کند) در روز قیامت او را دیدار نکند جز آنکه در روی او بخندد (و او را خوشحال کند) و به بهشت مژده‌اش دهد، و کسی که در این ماه به مؤمنی کمک می‌کند، خدای تعالی در هنگام عبور بر صراط کمکش کند در آن روزی که گام‌ها بلغزد، و کسی که خشمش را در این ماه نگهدارد خداوند خشمش را در روز قیامت از او باز دارد؛ و کسی که درمانده اندوهگینی را دستگیری و نجات دهد، خداوند در روز قیامت او را از هراس بزرگ آن روز در امان دارد، و کسی که ستمدیده‌ای را در این ماه یاری کند، خدایش در دنیا بر دشمنانش یاری دهد، و در روز قیامت نیز هنگام حساب و در کنار میزان یاریش کند. ماه رمضان ماه برکت، ماه رحمت، ماه مغفرت، ماه توبه و ماه انابه و بازگشت به درگاه الهی است، کسی که در ماه رمضان آمرزیده نشود در چه ماهی می‌خواهد آمرزیده شود؟ از خدا بخواهید در این ماه روزه‌تان را بپذیرد، و آخرین سال عمر شما قرار ندهد، و توفیق اطاعت خود را به شما دهد، و از نافرمانیش شما را نگهدارد، که براستی خداوند بهترین کسی است که از او درخواست کنند.»(1)
دعاي روز ششم ماه مبارک رمضان به همراه شرح آيت‌الله مجتهدي تهراني(ره) در ادامه می آید:
اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِكَ
خدايا، من را به واسطه تعرض گناه خوارم نكن. گناه آدم را خوار و عبادت و بندگي آدم را عزيز مي‌كنند. اگر اهل طاعت و بندگي شويد، عزيز مي‌شويد؛ اما اگر اهل گناه باشيد، كسي دوستتان ندارند. اهل گناه ولو اگر تحصيلات عاليرتبه دانشگاهي هم داشته باشد و لباس‌هاي فاخر به تن كند، باز هم خوار است. اما بندگي خدا را كردن باعث مي‌شود تا محبت آن شخص به مقدار بسيار زيادي در دل ديگران باشد.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا
يعني هر كه ايمان بياورد و عمل صالح بكند، ما هم دوستي‌اش را در دل مردم مي‌افكنيم. مردم اهل عمل را دوست دارند.
تازيانه عذاب، نتيجه گناه انسان است
وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ
خدايا من را به تازيانه عذابت نزن. «لاتضرب» واژه نهي است اما در اينجا دعاست. اگر من به شما بگويم «لاتضرب» اين نهي است. اما كوچك‌تر به بزرگ‌تر بگويد و ما به خدا كه بگوييم، «لاتضرب» دعاست. الان اين گرفتاري‌هايي كه گريبان آمريكا را گرفته و هر روز خبر از آمدن سيل و طوفان در آنجاست، همه تازيانه عذاب است. در ايران هم برخي جاها كه سيل و زلزله مي‌آيد، عذاب الهي است. دليلش هم اين است كه چند سال پيش در گلستان سيل آمد، روستايي در مسير سيل قرار داشت كه همه اعضاي آن سيد بودند، سيل، مسير خود را عوض كرد و روستاي ديگري را از بين برد كه نمي‌گويم افراد آن چي و كي بودند.
سيل و رانش زمين، لشگر خدا هستند. آنها كه مي‌گويند اينها قهر طبيعت هستند، دين و ايمان ندارند؟ چرا يك كلمه نمي‌گويند كه اينها عذاب هستند و براي جلوگيري از آنها نبايد گناه كنيم. اين استاد اخلاق در ادامه اظهار مي‌كرد: در تهران قرار بود كه عذاب بيايد، امام حسين (ع) شفاعت كرد و فرمود كه جوانان اين شهر براي من بيرق عزا به پا مي‌كنند و دفع بلا شد. قرار بود تهران بر اثر برخي گناهان از بين برود ولي امام حسين (ع) شفاعت كرد. اين را كسي در خواب ديده بود و آن را به من تعريف كرد.
ايران بهترين ممالك دنياست. اولاً حكومت حقه شيعه اثني‌عشري دارد. مملكتي كه رئيس‌جمهورش، رئيس مجلسش، همه رؤسا، قوه‌ها و رهبر انقلابش و همه مسئولانش شيعه باشد، فقط ايران است. تنها مملكتي كه مذهب رسمي‌اش شيعه دوازده امامي است، ايران است. پيامبر (ص) در غدير خم ما را دعا كرده و به بركت دعاي او ايران اوضاع خوبي دارد. پيامبر (ص) در دعايش گفت «اللهم انصر من نصر» خدايا، هر كه علي (ع) را ياري مي‌كند، ياري‌اش كن.
وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ
خدايا من را از موجبات سخطت دور گردان، چيزهايي كه موجب سخط توست. روايتي است كه برخي گناهان خدا را به غضب مي‌آورد و آنگاه خدا قسم مي‌خورد كه به عزت و جلال خودم ديگر تو را آمرزش نمي‌كنم. با اينكه خدا «ارحم الراحمين» است؛ اما مثلاً از من با اين محاسن و عمامه توقع ندارد كه به نامحرم نگاه كنم. لذا خدا به غضب مي‌آيد. حديث هست كه هفتاد گناه جاهل را مي‌آمرزند قبل از آنكه يك گناه عالم را بيامرزند.
بِمَنِّكَ وَاَياديكَ
يعني به حق احسان و نعمت‌هايي كه به من داده‌اي، خدايا اين چند تا دعا را درباره من مستجاب كن.
يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ
يعني اي خدايي كه منتهاي رغبت مشتاقان هستي. مشتاقان تو، چقدر مشتاق تواند. منتها رغبت مشتاقان تويي.
پی نوشت:
1- بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۳۴۰–۳۴۱
دعاي روز ششم ماه مبارک رمضان به همراه شرح آيت‌الله مجتهدي تهراني(ره) در ادامه می آید:
اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِكَ
خدايا، من را به واسطه تعرض گناه خوارم نكن. گناه آدم را خوار و عبادت و بندگي آدم را عزيز مي‌كنند. اگر اهل طاعت و بندگي شويد، عزيز مي‌شويد؛ اما اگر اهل گناه باشيد، كسي دوستتان ندارند. اهل گناه ولو اگر تحصيلات عاليرتبه دانشگاهي هم داشته باشد و لباس‌هاي فاخر به تن كند، باز هم خوار است. اما بندگي خدا را كردن باعث مي‌شود تا محبت آن شخص به مقدار بسيار زيادي در دل ديگران باشد.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا
يعني هر كه ايمان بياورد و عمل صالح بكند، ما هم دوستي‌اش را در دل مردم مي‌افكنيم. مردم اهل عمل را دوست دارند.
تازيانه عذاب، نتيجه گناه انسان است
وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ
خدايا من را به تازيانه عذابت نزن. «لاتضرب» واژه نهي است اما در اينجا دعاست. اگر من به شما بگويم «لاتضرب» اين نهي است. اما كوچك‌تر به بزرگ‌تر بگويد و ما به خدا كه بگوييم، «لاتضرب» دعاست. الان اين گرفتاري‌هايي كه گريبان آمريكا را گرفته و هر روز خبر از آمدن سيل و طوفان در آنجاست، همه تازيانه عذاب است. در ايران هم برخي جاها كه سيل و زلزله مي‌آيد، عذاب الهي است. دليلش هم اين است كه چند سال پيش در گلستان سيل آمد، روستايي در مسير سيل قرار داشت كه همه اعضاي آن سيد بودند، سيل، مسير خود را عوض كرد و روستاي ديگري را از بين برد كه نمي‌گويم افراد آن چي و كي بودند.
جمله ذرات زمين و آسمان / لشگر حقند گاه امتحان
سيل و رانش زمين، لشگر خدا هستند. آنها كه مي‌گويند اينها قهر طبيعت هستند، دين و ايمان ندارند؟ چرا يك كلمه نمي‌گويند كه اينها عذاب هستند و براي جلوگيري از آنها نبايد گناه كنيم. اين استاد اخلاق در ادامه اظهار مي‌كرد: در تهران قرار بود كه عذاب بيايد، امام حسين (ع) شفاعت كرد و فرمود كه جوانان اين شهر براي من بيرق عزا به پا مي‌كنند و دفع بلا شد. قرار بود تهران بر اثر برخي گناهان از بين برود ولي امام حسين (ع) شفاعت كرد. اين را كسي در خواب ديده بود و آن را به من تعريف كرد.
ايران بهترين ممالك دنياست. اولاً حكومت حقه شيعه اثني‌عشري دارد. مملكتي كه رئيس‌جمهورش، رئيس مجلسش، همه رؤسا، قوه‌ها و رهبر انقلابش و همه مسئولانش شيعه باشد، فقط ايران است. تنها مملكتي كه مذهب رسمي‌اش شيعه دوازده امامي است، ايران است. پيامبر (ص) در غدير خم ما را دعا كرده و به بركت دعاي او ايران اوضاع خوبي دارد. پيامبر (ص) در دعايش گفت «اللهم انصر من نصر» خدايا، هر كه علي (ع) را ياري مي‌كند، ياري‌اش كن.
وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ
خدايا من را از موجبات سخطت دور گردان، چيزهايي كه موجب سخط توست. روايتي است كه برخي گناهان خدا را به غضب مي‌آورد و آنگاه خدا قسم مي‌خورد كه به عزت و جلال خودم ديگر تو را آمرزش نمي‌كنم. با اينكه خدا «ارحم الراحمين» است؛ اما مثلاً از من با اين محاسن و عمامه توقع ندارد كه به نامحرم نگاه كنم. لذا خدا به غضب مي‌آيد. حديث هست كه هفتاد گناه جاهل را مي‌آمرزند قبل از آنكه يك گناه عالم را بيامرزند.
بِمَنِّكَ وَاَياديكَ
يعني به حق احسان و نعمت‌هايي كه به من داده‌اي، خدايا اين چند تا دعا را درباره من مستجاب كن.
يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ
يعني اي خدايي كه منتهاي رغبت مشتاقان هستي. مشتاقان تو، چقدر مشتاق تواند. منتها رغبت مشتاقان تويي.
پی نوشت:
1- بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۳۴۰–۳۴۱