تیم مذاکره‌کننده آمریکا در وین طی پنج هفته گذشته 4.5 کیلو پاستیل پیچی (Twizzlers) با طعم توت فرنگی، 9 کیلو پنیر رشته‌ای (string cheese)، 13.5 کیلو آجیل مخلوط و میوه خشک‌شده، و بیش از 200 بسته برنجک (Rice Krispies) خورده است. یکی از مقامات ارشد آمریکایی می‌گوید: "تعداد بسته‌های قهوه اسپرسو که تا کنون مصرف کرده‌ایم مدت‌هاست که سه رقمی شده است."
جان کری و تیمش هنوز نتوانسته‌اند سانتریفیوژهای هسته‌ای ایران را متوقف کنند، اما رکوردهای جدیدی در خوردن تنقلات و پیمودن مسافت‌های بین‌المللی ثبت کرده‌اند. یکی از اعضای تیم، تخمین زده که در طول 18 ماه مذاکرات فشرده با ایران، آمریکایی‌ها 400 هزار مایل مسیر پیموده‌اند؛ یعنی معادل 16 بار چرخیدن دور کره زمین.
به‌رغم تمام عکس‌هایی که کری و دیپلمات‌های دیگر با لباس‌های شیک در اتاق‌های مجلل کنفرانس می‌گیرند، فضای پشت دوربین مانند فضای خوابگاه‌های دانش‌جویی در فصل امتحانات است، پر از شب‌نشینی و جوک‌های ...!
هیأت آمریکایی که در 18 ماه گذشته دست‌کم 17 بار به وین سفر کرده است، آن‌قدر در این شهر بوده که بتوان برای همه اعضای تیم یک بار جشن تولد گرفت. یکی از این جشن تولدها همین چند شب پیش با بستنی سه لیتری "زانونی" (تولیدکننده باسابقه بستنی در وین) برگزار شد. یکی از اعضا عکس‌هایی از تقریباً همه افراد هیأت آمریکایی در حال خواب رفتن گرفته است. همه اعضا تا کنون مریض شده‌اند و دست‌کم چهار بار مراجعه به بیمارستان صورت گرفته است. از جمله این چهار مرتبه، یک بار شکستگی بینی "وندی شرمن" مذاکره‌کننده ارشد تیم و یک بار شکستن استخوان ران جان کری وزیر خارجه بوده است.
تیم آمریکایی ساعات فراغت خود را به بحث در این‌باره مشغول می‌شوند که اگر فیلم‌سازی به هر دلیلی تصمیم به ساخت یک فیلم در مورد مذاکرات هسته‌ای گرفت، کدام ستاره سینما نقش کدام عضو تیم هسته‌ای آمریکا را بازی خواهد کرد.
طبق آخرین نتایج، اعضای هیأت آمریکایی به این نتیجه رسیده‌اند که نقش کری را "تد دانسون" بازی خواهد کرد؛ "ارنست مونیز" وزیر انرژی را "خاویر باردم" (بازیگر فیلم مشهور "جایی برای پیرمردها نیست")؛ شرمن با موهای نقره‌ای را "مریل استریپ" (همان‌طور که در فیلم "شیطان پرادا می پوشد" موهای نقره‌ای داشت)؛ و "ماری هارف" مشاور ارشد ارتباطات جان کری را "کرستن دانست"!
کدام بازیگران هالیوودی، می‌توانند نقش مذاکره‌کنندگان آمریکایی را بازی کنند
یکی از مشکلاتی که در پی تمدید چندباره مذاکرات ایجاد شده، این است که تیم مذاکره‌کننده آمریکایی مجبور شده‌اند لباس‌های کثیف خود را برای شست‌وشو به مکان‌هایی ببرند که کارکنان‌شان فقط آلمانی صحبت می‌کنند و تنها پول نقد می‌پذیرند. البته برخی هم برنامه‌ریزی بهتری برای لباس‌های‌شان داشته‌اند. ارنست مونیز به یکی از خبرنگاران که قصد سفر به وین داشت، توصیه کرده: "تا می‌توانی لباس زیر، در چمدانت جا بده!"
"پله کوبورگ" هتل محل برگزاری مذاکرات، در اصل یک کاخ متعلق به قرن 19 است که اکنون به هتل تبدیل شده است. وقت استراحت که می‌شود، اتحادیه اروپا سلف‌سرویس سالاد و پنج سینی بزرگ پر از غذا از جمله وعده‌های سبزیجات، ماهی و پاستا در اختیار مذاکره‌کنندگان خود می‌گذارد. این در حالی است که هیأت ایرانی، اتاق ناهارخوری مجزا دارد؛ هم به خاطر حفظ حریم خصوصی و هم ترجیحات متفاوت غذایی.
این روزها انگار یک پتوی غول‌پیکر روی تمام وین کشیده‌اند؛ فوق‌العاده گرم است و این گرما به اتاق‌های مذاکرات هم نفوذ کرده است. پنکه‌های دستی و سیستم‌های تهویه مطبوع قابل‌حمل به درون اتاق‌ها راه پیدا کرده‌اند. دیپلمات‌ها کت و کراوات‌های خود را باز می‌کنند و مقابل هر کدام‌شان چندین لیوان آب و آب‌میوه می‌گذارند، انگار می‌خواهند در مسابقه نهایی بوکس، آب بدن‌شان تمام نشود.
خیلی کار سختی نیست که مجبور شوید چندین هفته در یکی از باشکوه‌ترین شهرهای جهان بمانید، اما اکثر مذاکره‌کنندگان چیزی از فرهنگ وین را تجربه نکرده‌اند. برخی از آن‌ها فقط صبح زود از خواب بیدار می‌شوند تا در بولوار 150 ساله "رینگستراس" بدوند.
رستوران مورد علاقه هیأت آمریکایی "پیتزافروشی دی کاپو" است؛ رستوران ایتالیایی کوچکی که آجرنماست و پیتزاهایش را با آتش هیزم تهیه می‌کند. آمریکایی‌ها معمولاً بعد از آخرین روز در هر دور مذاکره برای جشن گرفتن غذا را در این رستوران می‌خورند. آن‌ها امیدوارند مرتبه بعدی جشن توافق نهایی را در این رستوران بگیرند، فقط نمی‌دانند کی این اتفاق خواهد افتاد... یا اصلاً می‌افتد؟