امروز اقدامات گروهک تروریستی داعش در کشور همسایه عراق نه تنها تهدیدی برای ملت مسلمان عراق، بلکه خطری برای منطقه و دیگر کشورهای همسایه محسوب میشود. داعش به عنوان یک گروه تندروی تکفیری و مدعی اسلام با استفاده از المان‌هایی همچون حمایت‌های غرب و برخی کشورهای منطقه، استفاده بی رویه از خشونت و ترور، بهره‌گیری از ابزارهای تبلیغی و رسانه‌ای، عضوگیری، آموزش و حفظ نیروها در فضایی فرقه‌ای به برخی گروه‌های تروریستی قدیمی‌تر از خود شباهت دارد که یکی از این گروه‌ها مجاهدین خلق یا همان منافقین هستند.
گروهک تروریستی رجوی نیز پیش از این با استفاده از حمایت‌های رژیم بعث در عراق از فرصت اقدامات مسلحانه برخوردار بوده و در بسیاری از اقدامات تروریستی و رفتارهای فرقه‌ای و خشونت‌آمیز، رفتاری مشابه با آنچه امروز از داعش مشاهده میشود را بروز داده است. از این رو با توجه به موفقیت جمهوری اسلامی در برخورد با گروهک نفاق و تجربه ملت ایران و حتی عراق در مواجه با این گروه تروریستی، مقایسه رفتاری و عملکردی این دو گروه فرصت شناسایی و تبیین بهتر و بیشتر داعش و عقبه و اهداف آن را ایجاد کرده و راه‌کارهای اجرایی برای مقابله مؤثرتر با آن را نشان می‌دهد.
اهم موارد مطروحه در این مستند به شرح زیر است:
این دو گروه با ارائه برداشتی غلط از اسلام و اضافه کردن بدعت‌ها و القائات ذهنی فرقه‌ای، نیروهای خود را تحت کنترل در می‌آورند. همانگونه که منافقین در فضایی ایزوله و به دور از هرگونه رسانه نیروهای خود را محصور می‌کنند، داعش نیز با ممنوعیت استفاده از برخی رسانه‌ها و کتب سعی دارند ذهن و باور نیروهای تحت امر را کنترل کنند.
داعش و منافقین به لحاظ ساختار فکری و روش‌های روانی که برای جذب و کنترل نیرو استفاده می‌کنند و تکنیک‌های مانیپولاسیون ذهنی که بکار می‌گیرند شباهت‌های بسیاری دارند.
هر دو گروه منافقین و داعش در اقدامات عملیاتی خود از بیشترین میزان خشونت بهره می‌برند. استفاده تبلیغاتی از بازخوردهای این رفتارهای که موجب ایجاد ترس و وحشت در افکار عمومی میشود به علاوه عدم پایبندی رهبران به کمترین اصول انسانی سبب این رفتارها میشود.
اتحاد داعش با سران سابق حزب بعث عراق بر همگان روشن بوده و یکی از دلایل موفقیت‌های داعش در عراق نیز به همین مسئله باز می‌گردد. گروهک تروریستی منافقین نیز در طول حیاتش در عراق ابتدا با صدام متحد بود و در خدمت اهداف وی فعالیت می‌کرد و بعد از آن با نفوذ و کسب حمایت از برخی مقامات عراقی از جمله حزب وابسته به بعث (العراقیه) در پارلمان این کشور توانست به حیاتش در عراق ادامه دهد.