این منتقد و فیلمنامه‌نویس همچنین بیان کرد: به نظرم «تعبیر وارونه یک رویا» و «تنهایی لیلا»، هر دو سریال‌های قابل دفاعی هستند؛ ضمن اینکه نمی‌شود این دو سریال را با یکدیگر مقایسه کرد؛ چراکه هر کدام روی یک موضوع جداگانه بحث می‌کنند و فرمت، فضا و قصه‌هایشان با هم متفاوت است. مقایسه این دو سریال با هم مثل این می‌ماند که ما دو غذای خوشمزه را کنار هم بگذاریم و بگوییم کدام خوشمزه‌تر است؟، این مساله دیگر به مذاق مصرف‌کننده بستگی دارد. یکسری از مخاطبان جنس قصه‌هایی مثل «تعبیر وارونه یک رویا» را می‌پسندند؛ چراکه احساس می‌شود سفارشی‌تر هستند اما در عین حال بخشی از مردم هم ممکن است قصه‌هایی مثل «تنهایی لیلا» را دوست داشته باشند.

خودسیانی در ادامه‌ی همین گفته‌هایش تاکید کرد: آنچه مهم است این است که احساس می‌شود حداقل در ساخت هر دوی این سریال‌ها «تعبیر وارونه یک رویا» و «تنهایی لیلا» کم فروشی نشده است؛ یعنی انگار همه عوامل از نویسنده گرفته تا کارگردان‌، تهیه‌کننده‌، طراح صحنه‌، بازیگران‌، موسیقی و ... واقعا زحمت کشیده‌اند و تمام توانشان را پای کار گذاشتند. آنچه هم که اکنون در حال پخش است، نهایت بضاعت ماست و دیگر بهانه‌ای هم وجود ندارد و قطعا آقایان جیرانی و لطیفی دیگر نمی‌توانند بگویند اگر فرصت بیشتری داشتیم کار بهتری را ارائه می‌دادیم؛ چراکه احساس می‌شود پشت این دو کار فشاری به لحاظ زمان نبوده است.

او سپس به ساخت مجموعه‌های تلویزیونی که با شتاب‌زدگی همراه هستند‌، اشاره کرد و یادآور شد: اگر واقعا روی تمام کارهای تلویزیونی زمان کافی گذاشته شود، فشار آنتن پشت گروه سازنده نباشد‌ و فیلمنامه کارها آماده باشد، کارهای قابل دفاع و آبرومندی خواهیم داشت و حداقل عوامل سازنده رویِ این را دارند که به دوستان و آشنایشان بگویند که سریال‌هاشان را تماشا کنند؛ برخلاف برخی سریال‌ها که هنگام پخش، عوامل سازنده سعی می‌کنند فامیل‌ها و‌ آشنایان خود را سرگرم کنند تا کارهایشان را در تلویزیون نبینند که مبادا آبرویشان برود. در همین زمینه کسانی را سراغ دارم که وقتی از آنها درباره‌ی کارشان سوال می‌کنم، حتی رویشان نمی‌شود اسم سریالشان را بگویند؛ چراکه عده‌ای هستند که فقط می‌خواهند یک کاری بسازند، دستمزدشان را بگیرند و بروند.

این منتقد تلویزیون همچنین خاطرنشان کرد: ارزیابی کلی‌ام از سریال «تعبیر وارونه یک رویا» و «تنهایی لیلا» مثبت است، البته ناگفته نماند که هم توانایی‌های آقای لطیفی و هم سابقه،‌ تجربه و توانایی‌های آقای جیرانی به مراتب بیشتر از اینهاست اما آن چیزی که یک سریال را می‌سازد و یک اثر هنری تصویری را در حوزه‌ی سینما و تلویزیون می‌سازد، فقط یک نفر نیست بلکه یک تیمی هستند که زحمت می‌کشند و رهبری آن تیم با کارگردان است که به نظرم هردوی این سریال‌ها قابل احترام هستند؛ چراکه در کارهایشان کم فروشی نشده است و کار آبرومندی را ارائه داده‌اند.

خودسیانی در پایان اظهار کرد: من فکر می‌کنم بعد از مدت‌ها دو سریال آقایان جیرانی و لطیفی، اکنون قابل دفاع است؛ البته ممکن است در جاهایی این دو کار، ضعف داستانی و یا افتادگی ریتم نیز داشته باشند و یا به عنوان مثال بازیگری را نپسندیم اما در کل نه ته گرفته‌اند و نه سوخته‌اند و بوی بد نمی‌دهند و به نظرم استانداردهایشان رعایت شده است اما از لحاظ فیلمنامه من فکر می‌کنم سریال آقای جیرانی کمی می‌چربد و حداقل احساس می‌شود بیشتر روی آن کار شده است.