به گزارش مشرق، ظرفیت دیسک‌های سخت و حافظه‌های دیجیتالی امروزی، بسیار محدود است درحالی‌که حجم برنامه‌های تولیدی روزانه رو به افزایش است؛ اما همه‌ی انسان‌ها به‌نوعی از حافظه‌ی ذخیره‌سازی دسترسی دارند که خودشان آن را نساخته‌اند؛ این حافظه‌ها همان DNA هستند.
گروهی از دانشمندان در حال تحقیق هستند که آیا می‌توان اطلاعات را بر روی سلول‌ها و DNA گیاهان و جانوران ذخیره و سال‌ها بدون آسیب دیدن اطلاعات از آن‌ها استفاده کنند. در این زمینه بیش از 250 نشست مختلف در آمریکا برگزار شده است. در این نشست‌ها روبرت گراس (Robert Grass)، از موسسه‌ی فناوری زوریخ (ETH)، سخنرانی‌های زیادی کرده است. گروه گراس توانسته‌اند به کمک یکی از نظریات ارشمیدس در قرن 10 و یک متن 83 کیلوبایتی DNA را که مربوط به منشور فدرال سوئیس در سال 1291 است، رمزگشایی کند مانند رایانه، اما بهتر
گراس در بیانیه‌ای گفت: «مدتی بعد از رمزگشایی DNA و قرار گرفتن این فناوری در اختیار مردم، آن‌ها متوجه خواهند شد که برنامه‌نویسی برای آن بسیار شبیه به زبان باینری بر روی رایانه است.»
بر روی دیسک‌های سخت برای ذخیره‌سازی اطلاعات از 0 و 1 استفاده می‌شود و مبنای آن دو است؛ اما DNA از 4 کد (A،T،C،G که از کروموزوم‌های سازنده در DNA هستند) استفاده می‌کند و مبنای آن 4 است. ساختار DNA مانند نردبانی است که به دور خود پیچیده شده است. هم در رایانه‌ها و هم در DNA ها می‌توان اطلاعات پیچیده را ذخیره کرد.
امروزه دیسک‌های سخت -که در اندازه‌ی کتاب هستند- می‌توانند 5 ترابایت اطلاعات را در خود ذخیره کنند و این در حالی است که فناوری آن به بیش از 50 سال قبل تعلق دارد؛ اما یک کتاب دائره‌المعارف کامل را می‌توان به‌راحتی در DNA ذخیره کرد.
گراس ادامه داده است: «یک بخش بسیار کوچک از DNA ازلحاظ نظری می‌تواند بیش از 300 هزار ترابایت اطلاعات را در خود ذخیره کند و این اطلاعات تا هزاران سال بر روی DNA باقی‌مانده و نسل‌های آینده می‌توانند به‌راحتی از آن‌ها استفاده کنند. اطلاعاتِ DNA هایی که در سلول‌ها منجمد شده‌اند تا هزاران سال می‌توانند باقی بمانند و به ما منتقل شوند پس چرا ما نتوانیم این کار را به‌صورت بهتری انجام دهیم؟»
با توجه به سخنرانی گراس، گروه او بر روی DNA هایی تمرکز کرده‌اند که در برابر گرما مقاومت بالایی دارند. آن‌ها برای آزمایش، DNA ها را به مدت یک هفته در دمای 160 درجه‌ی سانتی‌گراد (معادل دمای 50 درجه به مدت 2000 سال) گرما دادند اما پس از آن دیدند که DNA ها همچنان سالم مانده و اطلاعات آن‌ها قابل‌خواندن بود. با توجه به این آزمایش اگر یکی از کپسول‌های حاوی DNA در یک سردخانه نگه‌داری شود اطلاعات ذخیره‌شده بر روی آن ممکن است تا هزاران یا حتی میلیون‌ها سال سالم باقی بمانند!
اما هنوز مشکلات بزرگی بر سر راه این فناوری وجود دارد. یکی از این مشکلات زمانی پیش می‌آید که شما یک فایل یا بخشی از اطلاعات خود را در این حجم عظیم اطلاعات از دست بدهید و بخواهید آن را بازیابی کنید. امروزه برای بازگرداندن اطلاعات در حد مگابایت از درون یک دیسک سخت چند ترابایتی -به‌طوری‌که قابل استفاده باشد- هزاران دلار هزینه می‌شود. حالا تصور کنید اگر این اطلاعات در DNA از بین بروند چه هزینه‌ای خواهد داشت!
گروه گراس امیدوار است این مشکل را بتوانند برطرف کنند. قدم اول برای این کار تولید یک آرشیو قابل جستجو است. آن‌ها در حال ساخت روشی برای علامت‌گذاری بیت‌ها بر روی DNA هستند. به کمک این روش هزینه‌های ذخیره‌سازی و جستجوی اطلاعات به‌صورت ژنتیکی به‌شدت کاهش خواهد یافت. لازم به یادآوری است که چندی پیش نیز رژیم صهیونیستی خبر از ایجاد یک پایگاه داده بر اساس ژنتیک داد که آن مورد نیز در این راستا قابل‌توجه به نظر می‌رسد.
منبع: سایبربان
گروهی از دانشمندان در حال تحقیق هستند که آیا می‌توان اطلاعات را بر روی سلول‌ها و DNA گیاهان و جانوران ذخیره و سال‌ها بدون آسیب دیدن اطلاعات از آن‌ها استفاده کنند. در این زمینه بیش از 250 نشست مختلف در آمریکا برگزار شده است. در این نشست‌ها روبرت گراس (Robert Grass)، از موسسه‌ی فناوری زوریخ (ETH)، سخنرانی‌های زیادی کرده است. گروه گراس توانسته‌اند به کمک یکی از نظریات ارشمیدس در قرن 10 و یک متن 83 کیلوبایتی DNA را که مربوط به منشور فدرال سوئیس در سال 1291 است، رمزگشایی کند مانند رایانه، اما بهتر
گراس در بیانیه‌ای گفت: «مدتی بعد از رمزگشایی DNA و قرار گرفتن این فناوری در اختیار مردم، آن‌ها متوجه خواهند شد که برنامه‌نویسی برای آن بسیار شبیه به زبان باینری بر روی رایانه است.»
بر روی دیسک‌های سخت برای ذخیره‌سازی اطلاعات از 0 و 1 استفاده می‌شود و مبنای آن دو است؛ اما DNA از 4 کد (A،T،C،G که از کروموزوم‌های سازنده در DNA هستند) استفاده می‌کند و مبنای آن 4 است. ساختار DNA مانند نردبانی است که به دور خود پیچیده شده است. هم در رایانه‌ها و هم در DNA ها می‌توان اطلاعات پیچیده را ذخیره کرد.
امروزه دیسک‌های سخت -که در اندازه‌ی کتاب هستند- می‌توانند 5 ترابایت اطلاعات را در خود ذخیره کنند و این در حالی است که فناوری آن به بیش از 50 سال قبل تعلق دارد؛ اما یک کتاب دائره‌المعارف کامل را می‌توان به‌راحتی در DNA ذخیره کرد.
گراس ادامه داده است: «یک بخش بسیار کوچک از DNA ازلحاظ نظری می‌تواند بیش از 300 هزار ترابایت اطلاعات را در خود ذخیره کند و این اطلاعات تا هزاران سال بر روی DNA باقی‌مانده و نسل‌های آینده می‌توانند به‌راحتی از آن‌ها استفاده کنند. اطلاعاتِ DNA هایی که در سلول‌ها منجمد شده‌اند تا هزاران سال می‌توانند باقی بمانند و به ما منتقل شوند پس چرا ما نتوانیم این کار را به‌صورت بهتری انجام دهیم؟»
با توجه به سخنرانی گراس، گروه او بر روی DNA هایی تمرکز کرده‌اند که در برابر گرما مقاومت بالایی دارند. آن‌ها برای آزمایش، DNA ها را به مدت یک هفته در دمای 160 درجه‌ی سانتی‌گراد (معادل دمای 50 درجه به مدت 2000 سال) گرما دادند اما پس از آن دیدند که DNA ها همچنان سالم مانده و اطلاعات آن‌ها قابل‌خواندن بود. با توجه به این آزمایش اگر یکی از کپسول‌های حاوی DNA در یک سردخانه نگه‌داری شود اطلاعات ذخیره‌شده بر روی آن ممکن است تا هزاران یا حتی میلیون‌ها سال سالم باقی بمانند!
اما هنوز مشکلات بزرگی بر سر راه این فناوری وجود دارد. یکی از این مشکلات زمانی پیش می‌آید که شما یک فایل یا بخشی از اطلاعات خود را در این حجم عظیم اطلاعات از دست بدهید و بخواهید آن را بازیابی کنید. امروزه برای بازگرداندن اطلاعات در حد مگابایت از درون یک دیسک سخت چند ترابایتی -به‌طوری‌که قابل استفاده باشد- هزاران دلار هزینه می‌شود. حالا تصور کنید اگر این اطلاعات در DNA از بین بروند چه هزینه‌ای خواهد داشت!
گروه گراس امیدوار است این مشکل را بتوانند برطرف کنند. قدم اول برای این کار تولید یک آرشیو قابل جستجو است. آن‌ها در حال ساخت روشی برای علامت‌گذاری بیت‌ها بر روی DNA هستند. به کمک این روش هزینه‌های ذخیره‌سازی و جستجوی اطلاعات به‌صورت ژنتیکی به‌شدت کاهش خواهد یافت. لازم به یادآوری است که چندی پیش نیز رژیم صهیونیستی خبر از ایجاد یک پایگاه داده بر اساس ژنتیک داد که آن مورد نیز در این راستا قابل‌توجه به نظر می‌رسد.
منبع: سایبربان