گزارشهای مبنی بر از سرگیری صادرات نظامی رژیم صهیونیستی به ترکیه به صورت تدریجی مطرح شده است و شاخه نظارت بر صادرات نظامی در وزارت جنگ رژیم صهیونیستی که مسئول صدور مجوز تولیدات تکنولوژی نظامی و امنیتی پیشرفته است، اخیرا با صدور مجوزرهایی برای صادرات دهها تکنولوژی نظامی و امنیتی به طرف ترکیهای موافقت کرد.
گزارش سایت اسرائیلی nrg حاکی از این است که نظارت بر صادرات تکنولوژی نظامی با این هدف است که این تکنولوژیها در اختیار طرفهای که متخاصم با اسرائیل هستند، قرار نگیرد یا این که از این تجهیزات در ماموریت نظامی و امنیتی که احتمالا با بر ملا شدن آنها، بحران سیاسی برای رژیم صهیونیستی بوجود میآید، استفاده نشود و به عنوان مثال، بنا به درخواست آمریکا، این شاخه نمیتواند هرگونه مجوزی را برای صادرات تکنولوژی پیشرفته به چین صادر کند.
بر این اساس، مجوزهایی که وزارت جنگ رژیم صهیونیستی برای صادرات به ترکیه صادر میکند، نشان میدهد که مساله "خصومت" میان این دو طرف دیگر وجود ندارد و گامهایی که در این خصوص برداشته میشود، با گامهای دیگری جهت همگرایی در دو سطح سیاسی و دیپلماتیک میان آنکارا و تل آویو تکمیل میشود.
ترکیه در سالهای دهه 90 یک همپیمان اصلی استراتژیک برای رژیم صهیونیستی بود و دو طرف تعدادی از توافقهای امنیتی و نظامی مشترک را منعقد کرده و طرحهای بزرگی را در زمینه صنایع نظامی و آموزش و تبادل تجارب به راه انداختند.
اما رخداد کشتی مرمره آبی در سال 2010 باعث کاهش سطح روابط میان این دو طرف شد و گزارشهایی مبنی بر تعلیق تعدادی از طرحهای امنیتی و نظامی مشترک و همچنین وقوع تنشهایی مطرح شد که از جمله آنها این بود که طرف ترکی اسرائیل را به این امر متهم کرد که پهپادهای معیوب به ترکیه داده است و تل آویو نیز در پاسخ اعلام کرد که نیروهای مسلح ترکیه نمیتوانند این پهپادها را به راه بیاندازند، وگرنه این پهپادها هیچ نقص فنی ندارند.
در پی نابسمان شدن روابط، صادرات نظامی رژیم صهیونیستی به ارتش ترکیه کاهش یافت تا این که کاملا متوقف شد، اما وزارت جنگ رژیم صهیونیستی این حقیقت را اعلام نکرد به این امید که روابط به روال خود بازگردد.
اخیرا روابط رژیم صهیونیستی و ترکیه مجددا و به صورت روزافزون در حال گسترش است و وزارت خارجههای تل آویو و آنکارا مذاکرات استراتژیکی را از زمان ترک آویگدور لیبرمن از پستش به عنوان وزیر خارجه رژیم صهیونیستی راهبری میکنند و ناظران بر این باورند که لیبرمن روش خصمانهای را علیه طرف ترکی در پیش میگرفت و از عمد به مسئولان ترکیهای اهانت میکرد.