به گزارش مشرق، به تازگی یک هواپیمای بوئینگ 737 خطوط هوایی انگلیس در آمریکا آتش گرفت و 14 نفر را روانه بیمارستان کرد و این بهانه‌ای برای گزارش حاضر شد.
دو شرکت بوئینگ آمریکا و ایرباس فرانسه اگرچه بزرگ‌ترین شرکت‌های تولید کننده هواپیماهای پهن پیکر تک راهرو و چند راهرو در جهان هستند اما یکی از معیارهای اصلی در تعیین ریسک پرواز یک نوع هواپیما نسبت تعداد سوانح و ساعت پرواز کل هواپیماهای موجود در جهان است که این شاخص در این هواپیماها طور دیگری است.
به گزارش بلومبرگ، خطرناکترین هواپیمایی که اکنون در خطوط هوایی جهان استفاده می‌شود بوئینگ 737 است که از سال 1970 تا کنون 138 سانحه از این هواپیما در جهان به ثبت رسیده است. به عبارت دیگر این نوع هواپیما در جهان در هر 500 هزار ساعت پرواز یک سانحه را تجربه کرده است.
بر اساس آمارهای ایرفلیت، در این 138 سانحه تا کنون 4166 نفر جان خود را از دست داده و هزار نفر نیز زخمی شده اند.
به گزارش ایرفلیت، یکی دیگر از هواپیماهای پرمخاطره جهان بوئینگ 747 است که از سال 1970 تا کنون 46 سانحه از این نوع هواپیما در جهان به ثبت رسیده که در این حوادث 3290 نفر جان باخته و هزاران نفر نیز زخمی شده‌اند.
در آخرین سانحه مرتبط با این هواپیما، یکی از مدل‌های ترابری آن تنها چند ثانیه پس از بر خاستن از باند پرواز فرودگاه بگرام در افغانستان به طرز فجیعی سقوط کرد و تمام پرسنل آن مردند.
به گزارش بلومبرگ، توپولف 154، ایلوشین 76 ، ایرباس A310 و بوئینگ 727 از دیگر هواپیماهایی هستند که بر اساس میزان ساعت پرواز در جهان بیشترین سانحه را داشته‌اند.
از دیگر هواپیماهای پرخطر جهان می‌توان به محصولات مکدانل داگلاس یا MD اشاره کرد که نام مدل ها DC-9، MD-80، DC-10، و MD-11 در لیست بلومبرگ پر خطرهای به چشم می‌خورد.
در مجموع 54 سانحه هوایی هواپیماهای ایرباس A300 و A320 از سال 1982 تا کنون 2238 نفر جان خود را از دست داده‌اند.
دو شرکت ایرباس و بوئینگ در حال حاضر در مقایسه با دیگر تولید کنندگان بین المللی تولیدات به مراتب گرانتری را به بازار عرضه می کنند اما به چند دلیل این شرکت ها توانسته اند بخش قابل توجهی از بازار جهانی هواپیماهای پهن پیکر را در دست گیرند.
اولین نکته سرمایه گذاری بالای این شرکت ها در افزایش نرخ تولید است که به دلیل حمایت های سنگین دولتی از این دو شرکت آنها حتی در زمان بحران‌های اقتصادی در اروپا و آمریکا همچنان به فعالیت خود ادامه داده و میلیاردها دلار کمک مالی از دولت های خود دریافت کردند.
بر همین اساس به دلیل نیاز بالای صنعت حمل و نقل هوایی جهان به هواپیماهای تازه نفس و از سوی دیگر توان این دو شرکت در تولید ماهانه ده ها فروند هواپیما، شرکت های هواپیمایی بخش قابل توجهی از نیاز خود را با خرید تولیدات این شرکت ها تأمین می کنند. این در حالی است که توان تولید دیگر شرکت های هواپیماسازی جهان به مراتب کمتر از این دو شرکت است.
دو شرکت بوئینگ و ایرباس در تولید هواپیماهای دو طبقه و چند راهرو که ظرفیت مسافری و ترابری و برد بسیار بیشتری نسبت به هواپیماهای تک راهرو دارند، در حال حاضر در صدر شرکت های جهان قرار دارد و از نظر حمل و نقل هوایی خرید این نوع هواپیماها از این دو شرکت‌ها منطقی به نظر می‌رسد.
اما در هواپیماهای تک راهرو با ظرفیت حدود 100 تا 200 مسافر، بار متوسط و برد متوسط فنآوری بسیار پیشرفته نظیر هواپیماهای قاره پیما مورد استفاده قرار نمی گیرد چرا که عملکرد این هواپیماها نسبت به مدل های غول پیکر از پیچیدگی کمتری برخوردار است.
به همین دلیل رجوع به دیگر شرکت های فعال در حوزه تولید هواپیماهای متوسط و تک راهرو می تواند علاوه بر امتیاز قیمت بسیار پایین تر فرصت دسترسی زودتر به هواپیمای نو را برای شرکت ها فراهم کند چرا که بر اساس اعلام دو شرکت بوئینگ و ایرباس در صورتی که امروز ثبت سفارش خرید هواپیما به این شرکت ها ارائه شود هفت تا هشت سال طول می کشد که اولین فروند از هواپیماهای خریداری شده تحویل شرکت های خدمات هوایی شود.
به گزارش اوییشن نالج، در حال حاضر پنج شرکت، بوئینگ آمریکا، ایرباس فرانسه، بومباردیر کانادا، امبرائر برزیل و توپولف روسیه بزرگ ترین تولید کنندگان هواپیماهای مسافربری در جهان محسوب می شوند.
از دیگر شرکت های هواپیماسازی جهان نیز می تواند به سوخوی روسیه با محصول سوپر جت 100، آنتونوف اوکراین، یک شرکت چینی با محصول کوماک C919 چین و یک شرکت روسی دیگر با محصول irkut ms-21 اشاره کرد که دو محصول آخری از سال 2016 به بازار عرضه خواهد شد.
نکته قابل توجه در این هواپیماها استفاده از امکاناتی مشابه امکانات هواپیماهای بوئینگ و ایرباس است. به گونه ای که به عنوان مثال در کوماک چینی از موتورهای جتی استفاده شده است که در ایرباس نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
در حالی که بسیاری از افراد در این تصور هستند که ایرباس A-380 فرانسه بزرگ ترین هواپیمای جهان است، اما بررسی ها نشان می دهد که بزرگ ترین هواپیمای جهان تولید شرکت آنتونوف اوکراین در زمان اتحاد با شوروی و با نام AN-225 بوده است که از نظر بزرگی اختلاف قابل توجهی با ایرباس A_380 دارد و این مسئله نشان می دهد که شرکت های شرقی از نظر فنآوری فاصله زیادی با رقبای فرانسوی و آلمانی خود ندارند.
طی سال‌های گذشته شرکت بوئینگ اقدام به خرید رقیب قدیمی خود شرکت هواپیماسازی مکدانل داگلاس کرد و تولیدات این شرکت را نیز به نام خود ثبت کرد.
با در نظر گرفتن ریسک بالای برخی تولیدات بوئینگ و ایرباس این صنایع نه تنها به این دلایل تحت فشار نیستند بلکه به شدت از سوی دولت ها در راستای افزایش کیفیت و تولید فنآوری مورد حمایت قرار گرفتند و همین حمایت ها باعث شد که این دو شرکت بزرگ در حال حاضر حجم قابل توجهی از ناوگان هوایی جهان را تولید کنند.
سطح حمایت ها از صنعت هواپیماسازی در فرانسه به حدی بود که پس از یک دوره زیان سنگین و بروز اعتراضات در این زمینه، دولت و مجلس این کشور توافق کردند که در صورت زیان ده بودن کامل این صنعت همچنان از آن حمایت کرده و با این حمایت ها شرایط را برای افزایش کیفیت و ارتقای فنآوری و تولید علم در این صنایع تسهیل کنند.
لزوم حفظ جان مسافران و اهمیت وجود امنیت در پروازها بر کسی پوشیده نیست اما این امکان وجود دارد تا با تغییرات مختصری از هواپیماهای تولیدی در شرکت های داخلی و خارجی تا تکامل و رسیدن به اطمینان از امنیت و عملکرد آنها، در حوزه ترابری که مخاطرات جانی به مراتب کمتری را نسبت به حوزه مسافری دارد استفاده کرد.
دو شرکت بوئینگ آمریکا و ایرباس فرانسه اگرچه بزرگ‌ترین شرکت‌های تولید کننده هواپیماهای پهن پیکر تک راهرو و چند راهرو در جهان هستند اما یکی از معیارهای اصلی در تعیین ریسک پرواز یک نوع هواپیما نسبت تعداد سوانح و ساعت پرواز کل هواپیماهای موجود در جهان است که این شاخص در این هواپیماها طور دیگری است.
به گزارش بلومبرگ، خطرناکترین هواپیمایی که اکنون در خطوط هوایی جهان استفاده می‌شود بوئینگ 737 است که از سال 1970 تا کنون 138 سانحه از این هواپیما در جهان به ثبت رسیده است. به عبارت دیگر این نوع هواپیما در جهان در هر 500 هزار ساعت پرواز یک سانحه را تجربه کرده است.
بر اساس آمارهای ایرفلیت، در این 138 سانحه تا کنون 4166 نفر جان خود را از دست داده و هزار نفر نیز زخمی شده اند.
به گزارش ایرفلیت، یکی دیگر از هواپیماهای پرمخاطره جهان بوئینگ 747 است که از سال 1970 تا کنون 46 سانحه از این نوع هواپیما در جهان به ثبت رسیده که در این حوادث 3290 نفر جان باخته و هزاران نفر نیز زخمی شده‌اند.
در آخرین سانحه مرتبط با این هواپیما، یکی از مدل‌های ترابری آن تنها چند ثانیه پس از بر خاستن از باند پرواز فرودگاه بگرام در افغانستان به طرز فجیعی سقوط کرد و تمام پرسنل آن مردند.
به گزارش بلومبرگ، توپولف 154، ایلوشین 76 ، ایرباس A310 و بوئینگ 727 از دیگر هواپیماهایی هستند که بر اساس میزان ساعت پرواز در جهان بیشترین سانحه را داشته‌اند.
از دیگر هواپیماهای پرخطر جهان می‌توان به محصولات مکدانل داگلاس یا MD اشاره کرد که نام مدل ها DC-9، MD-80، DC-10، و MD-11 در لیست بلومبرگ پر خطرهای به چشم می‌خورد.
در مجموع 54 سانحه هوایی هواپیماهای ایرباس A300 و A320 از سال 1982 تا کنون 2238 نفر جان خود را از دست داده‌اند.
دو شرکت ایرباس و بوئینگ در حال حاضر در مقایسه با دیگر تولید کنندگان بین المللی تولیدات به مراتب گرانتری را به بازار عرضه می کنند اما به چند دلیل این شرکت ها توانسته اند بخش قابل توجهی از بازار جهانی هواپیماهای پهن پیکر را در دست گیرند.
اولین نکته سرمایه گذاری بالای این شرکت ها در افزایش نرخ تولید است که به دلیل حمایت های سنگین دولتی از این دو شرکت آنها حتی در زمان بحران‌های اقتصادی در اروپا و آمریکا همچنان به فعالیت خود ادامه داده و میلیاردها دلار کمک مالی از دولت های خود دریافت کردند.
بر همین اساس به دلیل نیاز بالای صنعت حمل و نقل هوایی جهان به هواپیماهای تازه نفس و از سوی دیگر توان این دو شرکت در تولید ماهانه ده ها فروند هواپیما، شرکت های هواپیمایی بخش قابل توجهی از نیاز خود را با خرید تولیدات این شرکت ها تأمین می کنند. این در حالی است که توان تولید دیگر شرکت های هواپیماسازی جهان به مراتب کمتر از این دو شرکت است.
دو شرکت بوئینگ و ایرباس در تولید هواپیماهای دو طبقه و چند راهرو که ظرفیت مسافری و ترابری و برد بسیار بیشتری نسبت به هواپیماهای تک راهرو دارند، در حال حاضر در صدر شرکت های جهان قرار دارد و از نظر حمل و نقل هوایی خرید این نوع هواپیماها از این دو شرکت‌ها منطقی به نظر می‌رسد.
اما در هواپیماهای تک راهرو با ظرفیت حدود 100 تا 200 مسافر، بار متوسط و برد متوسط فنآوری بسیار پیشرفته نظیر هواپیماهای قاره پیما مورد استفاده قرار نمی گیرد چرا که عملکرد این هواپیماها نسبت به مدل های غول پیکر از پیچیدگی کمتری برخوردار است.
به همین دلیل رجوع به دیگر شرکت های فعال در حوزه تولید هواپیماهای متوسط و تک راهرو می تواند علاوه بر امتیاز قیمت بسیار پایین تر فرصت دسترسی زودتر به هواپیمای نو را برای شرکت ها فراهم کند چرا که بر اساس اعلام دو شرکت بوئینگ و ایرباس در صورتی که امروز ثبت سفارش خرید هواپیما به این شرکت ها ارائه شود هفت تا هشت سال طول می کشد که اولین فروند از هواپیماهای خریداری شده تحویل شرکت های خدمات هوایی شود.
به گزارش اوییشن نالج، در حال حاضر پنج شرکت، بوئینگ آمریکا، ایرباس فرانسه، بومباردیر کانادا، امبرائر برزیل و توپولف روسیه بزرگ ترین تولید کنندگان هواپیماهای مسافربری در جهان محسوب می شوند.
از دیگر شرکت های هواپیماسازی جهان نیز می تواند به سوخوی روسیه با محصول سوپر جت 100، آنتونوف اوکراین، یک شرکت چینی با محصول کوماک C919 چین و یک شرکت روسی دیگر با محصول irkut ms-21 اشاره کرد که دو محصول آخری از سال 2016 به بازار عرضه خواهد شد.
نکته قابل توجه در این هواپیماها استفاده از امکاناتی مشابه امکانات هواپیماهای بوئینگ و ایرباس است. به گونه ای که به عنوان مثال در کوماک چینی از موتورهای جتی استفاده شده است که در ایرباس نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
در حالی که بسیاری از افراد در این تصور هستند که ایرباس A-380 فرانسه بزرگ ترین هواپیمای جهان است، اما بررسی ها نشان می دهد که بزرگ ترین هواپیمای جهان تولید شرکت آنتونوف اوکراین در زمان اتحاد با شوروی و با نام AN-225 بوده است که از نظر بزرگی اختلاف قابل توجهی با ایرباس A_380 دارد و این مسئله نشان می دهد که شرکت های شرقی از نظر فنآوری فاصله زیادی با رقبای فرانسوی و آلمانی خود ندارند.
طی سال‌های گذشته شرکت بوئینگ اقدام به خرید رقیب قدیمی خود شرکت هواپیماسازی مکدانل داگلاس کرد و تولیدات این شرکت را نیز به نام خود ثبت کرد.
با در نظر گرفتن ریسک بالای برخی تولیدات بوئینگ و ایرباس این صنایع نه تنها به این دلایل تحت فشار نیستند بلکه به شدت از سوی دولت ها در راستای افزایش کیفیت و تولید فنآوری مورد حمایت قرار گرفتند و همین حمایت ها باعث شد که این دو شرکت بزرگ در حال حاضر حجم قابل توجهی از ناوگان هوایی جهان را تولید کنند.
سطح حمایت ها از صنعت هواپیماسازی در فرانسه به حدی بود که پس از یک دوره زیان سنگین و بروز اعتراضات در این زمینه، دولت و مجلس این کشور توافق کردند که در صورت زیان ده بودن کامل این صنعت همچنان از آن حمایت کرده و با این حمایت ها شرایط را برای افزایش کیفیت و ارتقای فنآوری و تولید علم در این صنایع تسهیل کنند.
لزوم حفظ جان مسافران و اهمیت وجود امنیت در پروازها بر کسی پوشیده نیست اما این امکان وجود دارد تا با تغییرات مختصری از هواپیماهای تولیدی در شرکت های داخلی و خارجی تا تکامل و رسیدن به اطمینان از امنیت و عملکرد آنها، در حوزه ترابری که مخاطرات جانی به مراتب کمتری را نسبت به حوزه مسافری دارد استفاده کرد.