بسیاری از اهالی سینما، منتقدان و صاحب‌نظران در عرصه تولید فیلم بر تاثیرگذاری جهانی فیلم حضرت محمد(ص) برای مقابله با هجمه عظیم اسلام‌هراسی اذعان داشته و معتقدند این فیلم می‌تواند در روزگاری که دشمنان تصویری سیاه و خشن از اسلام در دنیا به نمایش گداشته‌اند بسیاری از تیرگی ها را کنار زده و چهره درخشان اسلام را به جهانیان نشان دهد.

این فیلم بخشی از زندگی پیامبر(ص) در دوران کودکی را به تصویر کشیده است و به سبب جلوه های ویژه و تصاویر زیبای به کار گرفته شده در آن با بازی خوب بازیگران، هارمونی عجیبی را به تصویر کشیده است به همین سبب برخی از سینماگران دیدن این فیلم را به همگان توصیه کرده اند.
 
در همین خصوص با یکی از بازیگران سینما و تلویزیون کشورمان به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

 آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح گفت‌وگو با «جهانگیر الماسی» است.

جناب الماسی چرا عده ای دیدن این فیلم را واجب می دانند؟شما خودتان مردم را به دیدن این فیلم توصیه می کنید؟

الماسی: آنچه امروز در اقصی نقاط دنیا برای اسلام عزیزما اتفاق می افتد به خاطر این است که ما خود بستر بی تفاوتی را نسبت به این دین مبین فراهم کرده ایم و برایمان مهم نیست که دین اسلام دین معرفی بایسته های اخلاقی به مردم دنیا است.

زمانی فیلمنامه ای تحت عنوان «من یک انسانم» به رشته تحریر درآوردم و در آن دغدغه اصلی من نشان دادن جایگاه انسان در جامعه عرب دوران جاهلی بود.

 جامعه ای که حضرت رسول(ص) با شعارهای برادری، برابری، تقوا و راست گویی دین جدید خود را میان مردمی که به ارزش های مادی بها می دادند، تبلیغ کرد.

باید ببینیم که فیلم محمد(ص) چقدر توانسته است جامعه جاهلی صدر اسلام را به مردم نمایش دهد. با توجه به اینکه فیلم را به طور کامل ندیده‎ام، نمی توانم در این باره اظهارنظر قطعی کنم و از مردم می خواهم در تماشای فیلم به این مسئله توجه داشته باشند.

 البته نکته مهمی که درباره فیلم باید مدنظر مردم قرار گیرد این است که در کنار توجه به محتوای فیلم به ارزش هنری آن هم نگاه کنند. مردم خود تشخیص می دهند که چه فیلمی ارزش هنری دارد یا ندارد.

بودجه فیلم از بیت المال تأمین شده وبرای بخشی از ارزش ها و مبانی اعتقادی ما صرف شده است.

وزارت ارشاد به عنوان بالاترین نهاد دولتی و همچنین تهیه کننده این فیلم باید در نظر داشته باشند که ورود این بودجه به سینمای ایران خود اتفاق مبارکی است و نباید از این فرصت غافل باشیم و با برنامه ریزی این بودجه را در سینما نگه داریم و از آن برای ساخت فیلم هایی با محتوای بهتر بهره ببریم.

من هم مانند بسیاری از مردم دوست دارم فیلم را حتی چندین بار ببینم و از فرصتی که این فیلم ایجاد کرده برای تشکیل مباحث نقد و بررسی پیرامون دین بهره ببرم.

یکی از ظرفیت های این فیلم این است که می توان برای نمایش آن با مراکز علمی اسلامی جهان مانند الازهر و حتی مراکز دینی عربستان تعامل برقرار کرد و با نمایش فیلم قدمی در اعتلای وحدت مسلمانان برداشت.

چرا عده ای با انتقاد به این فیلم قوی، از حیث فنی به آن حمله می کنند؟

الماسی: اولین دلیل این است که ما منتقدی که بتوانیم به نظرات علمی وی تکیه کنیم نداریم. تعداد انگشت شماری از منتقدین هستند که نقدهای ارزشمندی ارائه می دهند و دیگران در فضاهای مجازی تنها به سخن پراکنی مشغول هستند.

نقدهایی درباره فیلم خوانده ام که به مسئله تقابل مدرنیزم و جایگاه سنت بالنده دینی ما در فیلم صحبت می کند و اینکه تصویری که از حضرت رسول(ص) در این فیلم به نمایش درمی آید شباهت زیادی با آنچه مسیحیان از حضرت مسیح(ع) نمایش می دهند، دارد.

 این فیلم زمینه به چالش کشیده شدن را دارد. جلساتی در سینماها و مطبوعات تشکیل شود تا نقدهای عالمانه نسبت به این فیلم به گوش مردم برسد.

  یکی از آموزه های اصلی دین ما نقد کردن است. آنچه در حوزه های علمیه رخ می دهد جلسات مباحثه و نقدی است که با حفظ اخوت و برادری صورت می گیرد. چرا باید از این آموزه به راحتی عبور کنیم؟

الماسی: به نظر من نقد فیلم بسیار مبارک است و حتی تبلیغی برای فیلم محسوب می شود. این فیلم فرصت مناسبی برای منتقدین ما است که جایگاه علمی خود را به مخاطبان نشان دهند.

منتقدین باید به مردم نقد صحیح را آموزش دهند؛ نقدی به دور از سلیقه و احساسات، نقدی که علم و شعور را پشت سر خود دارد. این امر در سینمای ما گم شده و در این نهاد مؤثر فرهنگی نوعی گرایش به پوچی مشاهده می شود، برخی از منتقدین سلیقه ای با فیلم برخورد می کنند و آن را مورد نقد قرار می دهند.

فیلم محمد(ص) می تواند باعث بازگشت ما به ایده آل های فرهنگی مان باشد، اینکه در صلح و دوستی و برادری یکدیگر را نقد کنیم.

به نظر شما این فیلم می تواند در سینمای ایران منشأ اتفاق جدیدی باشد؟

الماسی: هر فیلمی قابلیت ایجاد اتفاق جدید ی در سینمای ما را دارد اما این فیلم ظرفیت های بسیاری دارد؛ اولین ظرفیت این است که درباره حضرت رسول(ص) صحبت می کند و دومین نکته هزینه زیادی است که برای این فیلم صرف شده است.

باید بحث فرهنگی و اقتصاد سینما را از یکدیگر تفکیک کرد. این فیلم هم به لحاظ اقتصادی و هم فرهنگی می تواند منشأ اتفاقات جدیدی در سینمای ما باشد.

نکات زیادی درباره شرایط تاریخی، جغرافیایی و اقتصادی مردمان حجاز تا ظهور اسلام وجود دارد که می تواند مبنای فیلم های سینمایی ما قرار گیرد.

این فیلم به بخشی از آن پرداخته که فیلمسازان جوان می توانند با الگوگیری از آن، به جنبه های دیگر این بخش از تاریخ اسلام بپردازند.

معرفی وضعیت عربستان دوره جاهلی به گونه ای که جاهلیت برابر با عقب ماندگی بیان شود، یکی از دسیسه های جبهه معاند است که می خواهند به مردم دنیا بگویند مسلمانان امروز فرقی با افرادی که 1400 سال پیش به عنوان جامعه جاهلی معرفی می شوند، ندارند.
حمایت های دشمنان از گروه های تکفیری هم به همین منظور صورت می گیرد.

آقای الماسی در انتها بفرمایید چه کنیم که این دست فیلم ها در سینمای ایران زیاد و جایگاهشان پر رنگ شود؟

الماسی: پاسخ دادن به این سوال هم سخت است و هم آسان؛ سخت از این جهت که طبق ضرب المثل معروف «کار هرکس نیست خرمن کوفتن»، افرادی در وزارت ارشاد مشغول تحقیق و پژوهش پیرامون ذائقه تماشاچیان و تقابل فرهنگ درونی اسلام و غرب و کاستی ها آن هستند.

 در حقیقت کار این افراد پزشکی فرهنگی جامعه است. وقتی این افراد کار خود را رها کرده و به فعالیت های دیگر می پردازند باعث می شود رسانه ها از طریق اینگونه مصاحبه ها به دنبال پاسخی برای سلیقه تماشاچیان و روش‌های تبلیغ ساخت این گونه فیلم ها باشند. صلاحیت این عزیزان در پاسخ دادن به این سوال بسیار بیشتر از افرادی مانند من است.

حرکت رسانه ها و هنرمندان خارج از سیستم وزارت ارشاد غیرقانونی است و تولید فیلم باید از مسیر وزارت ارشاد صورت گیرد. در این وزارتخانه افرادی هستند که باید به مطالبات فرهنگی مردم پاسخ بدهند و با برنامه ریزی، استراتژی دولت را در حوزه فیلم سازی به مردم بیان کنند.

متأسفانه در جامعه ما پارادوکسی در میان جوانان تبلیغ می شود که نسل جوان ما را دچار دوگانگی کرده است. جوانان نمی دانند شعار مرگ بر امریکا را باور کنند یا فیلم های امریکایی را از تلویزیون تماشا کنند. وظیفه وزارت ارشاد است که به این نیازهای فرهنگی جوانان پاسخ دهد.