گروه اقتصادی مشرق- نامه اخیر 4 وزیر به حسن روحانی در انتقاد از برخی سیاست‌های اقتصادی دولت، از سوی کارشناسان به شکاف در تیم اقتصادی دولت تفسیر شده است.
این نامه که در دولت‌های اخیر بی‌سابقه است، نارضایتی گسترده حامیان دولت یازدهم را به دنبال داشته است.
در روزهای اخیر برخی حامیان دولت با حمله به وزرای امضاکننده نامه فوق خصوصا وزیر اقتصاد، از آنها خواسته‌اند اگر سیاست‌های اقتصادی دولت را قبول ندارند، استعفا دهند.
در هر صورت تردیدی نیست که رسانه‌ای شدن این نامه که محتوای آن اذعان بر اشتباهات سیاست‌های اقتصادی دولت در 2 سال اخیر از سوی وزرای اقتصاد، صنعت، رفاه و دفاع از است، شاکله انسجام دولت را حداقل در سطح جامعه و از نگاه مردم، زیر سوال برده است و اظهارات اخیر این وزرا و سخنگوی دولت برای معمولی جلوه دادن آن نیز، از اهمیت آن کم نمی‌کند.
به عنوان مثال وی 16 خرداد 1392 در یک برنامه تبلیغاتی تلویزیونی در پاسخ به این سوال که اگر رئیس‌جمهور شوید در کابینه‌تان از چه اشخاصی استفاده خواهید کرد و اصولا چقدر به مشورت و انتقاد اهمیت می‌دهید، خاطرنشان کرد: اختلاف سلیقه که نعمت است و از آیات خدا است. اختلاف السنتکم و الوانکم. همینطوری که رنگ‌ها و زبان‌ها از آیات الهی است، اختلاف سلیقه هم از آیات الهی است. جزو اختلافاتی که واقعا رحمت است. حتی نقد هم رحمت است.
نظر مخالف هم می‌تواند نعمت باشد. این یک بحث است. یک وقت تیمی در کابینه می‌خواهند با هم کار کنند، توی این تیم باید یک هماهنگی‌هایی وجود داشته باشد. آن هماهنگی باید مدنظر باشد تا بهتر بشود کار کرد.
البته نقد مشکلی ندارد. اینکه در هیئت وزیران همه باید آزاد باشند. آنجا معنا این نیست که رئیس‌جمهور هر حرفی زد همه دست بلند کنند آنجا دیگر هیئت وزیرا نمی‌خواهد. رئیس‌جمهور خودش می‌تواند در اتاق تصمیم بگیرد.
متاسفانه در سال‌های اخیر گاهی وقت‌ها در هیئت وزیران هم آن جو دموکراتیک و آزاد نبود و ما دیدیم که به خاطر یک انتقاد یک اختلاف کوچک اصلا وزرا جابجا شدند و تغییر کردند. اختلاف نظر اشکال ندارد ولی در کابینه یک هماهنگی مورد نیاز است که بتوانند با هم کار کنند.
روحانی همچنین 13 خردادماه 1392 در گفتگوی تلویزیونی درباره حضور افراد منتقد در کابینه گفت: ببینید تیم کابینه با کار کردن مدیران در سراسر کشور دو مقوله است. اگر بحث مدیران در سراسر کشور هست، خوب فعالیت می‌کنند، می‌توانند منتقد باشند و حتی نظر مخالف داشته باشند.
اما داخل کابینه وقتی تیم می‌خواهند با هم کار کنند، قبل از این که یک منتقد اساسی وارد کابینه شود باید با وی بحث شود به مرحله اقناع برسیم. اگر کسی انتقاد کلی دارد آن وقت همکاری‌های سطح بالا کمی سخت می‌شود. باید او را قانع کرد بعد هم با او کار کرد.
اما انتقاد در هر حدی در هر موضوعی نظر خاصی داشته باشد این حق طبیعی همه است. در داخل کابینه مسلما نظرات مختلف است، نظرات گاهی جنبه انتقادی دارد، گاهی کسی که نظری را اعلام می‌‌کند با نظر رئیس‌جمهور کاملا موافق نیست. اما یک وقت کسی کلا به اساس راه و روش دولت انتقاد دارد در این مورد باید نشست طرف را قانع کرد اما انتقاد موردی نسبت به مسائل مختلف خیلی طبیعی است و قابل پذیرش است و می‌تواند مفید هم باشد.
این نامه که در دولت‌های اخیر بی‌سابقه است، نارضایتی گسترده حامیان دولت یازدهم را به دنبال داشته است.
در روزهای اخیر برخی حامیان دولت با حمله به وزرای امضاکننده نامه فوق خصوصا وزیر اقتصاد، از آنها خواسته‌اند اگر سیاست‌های اقتصادی دولت را قبول ندارند، استعفا دهند.
در هر صورت تردیدی نیست که رسانه‌ای شدن این نامه که محتوای آن اذعان بر اشتباهات سیاست‌های اقتصادی دولت در 2 سال اخیر از سوی وزرای اقتصاد، صنعت، رفاه و دفاع از است، شاکله انسجام دولت را حداقل در سطح جامعه و از نگاه مردم، زیر سوال برده است و اظهارات اخیر این وزرا و سخنگوی دولت برای معمولی جلوه دادن آن نیز، از اهمیت آن کم نمی‌کند.
به عنوان مثال وی 16 خرداد 1392 در یک برنامه تبلیغاتی تلویزیونی در پاسخ به این سوال که اگر رئیس‌جمهور شوید در کابینه‌تان از چه اشخاصی استفاده خواهید کرد و اصولا چقدر به مشورت و انتقاد اهمیت می‌دهید، خاطرنشان کرد: اختلاف سلیقه که نعمت است و از آیات خدا است. اختلاف السنتکم و الوانکم. همینطوری که رنگ‌ها و زبان‌ها از آیات الهی است، اختلاف سلیقه هم از آیات الهی است. جزو اختلافاتی که واقعا رحمت است. حتی نقد هم رحمت است.
نظر مخالف هم می‌تواند نعمت باشد. این یک بحث است. یک وقت تیمی در کابینه می‌خواهند با هم کار کنند، توی این تیم باید یک هماهنگی‌هایی وجود داشته باشد. آن هماهنگی باید مدنظر باشد تا بهتر بشود کار کرد.
البته نقد مشکلی ندارد. اینکه در هیئت وزیران همه باید آزاد باشند. آنجا معنا این نیست که رئیس‌جمهور هر حرفی زد همه دست بلند کنند آنجا دیگر هیئت وزیرا نمی‌خواهد. رئیس‌جمهور خودش می‌تواند در اتاق تصمیم بگیرد.
متاسفانه در سال‌های اخیر گاهی وقت‌ها در هیئت وزیران هم آن جو دموکراتیک و آزاد نبود و ما دیدیم که به خاطر یک انتقاد یک اختلاف کوچک اصلا وزرا جابجا شدند و تغییر کردند. اختلاف نظر اشکال ندارد ولی در کابینه یک هماهنگی مورد نیاز است که بتوانند با هم کار کنند.
{$sepehr_media_1181517_400_300}
روحانی همچنین 13 خردادماه 1392 در گفتگوی تلویزیونی درباره حضور افراد منتقد در کابینه گفت: ببینید تیم کابینه با کار کردن مدیران در سراسر کشور دو مقوله است. اگر بحث مدیران در سراسر کشور هست، خوب فعالیت می‌کنند، می‌توانند منتقد باشند و حتی نظر مخالف داشته باشند.
اما داخل کابینه وقتی تیم می‌خواهند با هم کار کنند، قبل از این که یک منتقد اساسی وارد کابینه شود باید با وی بحث شود به مرحله اقناع برسیم. اگر کسی انتقاد کلی دارد آن وقت همکاری‌های سطح بالا کمی سخت می‌شود. باید او را قانع کرد بعد هم با او کار کرد.
اما انتقاد در هر حدی در هر موضوعی نظر خاصی داشته باشد این حق طبیعی همه است. در داخل کابینه مسلما نظرات مختلف است، نظرات گاهی جنبه انتقادی دارد، گاهی کسی که نظری را اعلام می‌‌کند با نظر رئیس‌جمهور کاملا موافق نیست. اما یک وقت کسی کلا به اساس راه و روش دولت انتقاد دارد در این مورد باید نشست طرف را قانع کرد اما انتقاد موردی نسبت به مسائل مختلف خیلی طبیعی است و قابل پذیرش است و می‌تواند مفید هم باشد.
{$sepehr_media_1181518_400_300}