به گزارش مشرق، از معدود بازیگرانی است که در کارنامه خود، برخی از بهترین نقش‌های سینمایی و تلویزیونی را به ثبت رسانده است.
در سینما در فیلم‌هایی مانند پرنده کوچک خوشبختی، سارا، سرب و... بازی کرده و در تلویزیون نقش‌هایی مانند شیخ حسن جوری (سریال سربداران)، بوعلی‌سینا، سفر سبز، معصومیت از دست رفته، جراحت و... با نام او پیوند خورده است.
بازیگران زیادی را هم به دنیای بازیگری معرفی کرده است؛ مهتاب کرامتی، ترانه علیدوستی و گلاره عباسی برخی از آنها هستند. امین تارخ از آرش آصفی نام می‌برد که در فیلم رستاخیز نقش بکیربن حر ریاحی را بازی کرده و برای همین نقش توانسته سیمرغ بهترین بازیگر را از جشنواره فیلم فجر از آن خود کند.
با این بازیگر پیشکسوت درباره چگونگی ورود به دنیای بازیگری گپ زدیم و او بی‌رودربایستی درباره فضای آلوده‌ای که برای حضور بازیگران جوان در آثار نمایشی وجود دارد، برایمان گفت.
در سینما در فیلم‌هایی مانند پرنده کوچک خوشبختی، سارا، سرب و... بازی کرده و در تلویزیون نقش‌هایی مانند شیخ حسن جوری (سریال سربداران)، بوعلی‌سینا، سفر سبز، معصومیت از دست رفته، جراحت و... با نام او پیوند خورده است.
بازیگران زیادی را هم به دنیای بازیگری معرفی کرده است؛ مهتاب کرامتی، ترانه علیدوستی و گلاره عباسی برخی از آنها هستند. امین تارخ از آرش آصفی نام می‌برد که در فیلم رستاخیز نقش بکیربن حر ریاحی را بازی کرده و برای همین نقش توانسته سیمرغ بهترین بازیگر را از جشنواره فیلم فجر از آن خود کند.
با این بازیگر پیشکسوت درباره چگونگی ورود به دنیای بازیگری گپ زدیم و او بی‌رودربایستی درباره فضای آلوده‌ای که برای حضور بازیگران جوان در آثار نمایشی وجود دارد، برایمان گفت.
در سال‌های اخیر کمتر بازیگر جوانی را دیده‌ایم که به دنیای حرفه‌ای راه یابد و موفق شود. چه دلیلی وجود دارد که ستاره‌های جوان کم شده‌اند؟
کم نشده‌اند. اما برای کمتر دیده شدن آنها چند دلیل وجود دارد. اول این‌که بازیگران جوان به زمان نیاز دارند که دیده شوند و مورد توجه قرار گیرند. اما تعداد زیادی بازیگر هستند که آموزش دیده‌اند و آماده کار هستند هم به لحاظ استعداد و هم معیارهای حرفه‌ای، اما واقعیت این است که وضعیت سینما و تلویزیون به بسامان نیست. یعنی آمادگی برای جذب چهره‌های تازه، کمتر وجود دارد. سازندگان بیشتر تمایل دارند از کسانی که دم دست‌شان است، استفاده کنند چون به آنها دستمزد نمی‌دهند.
این روش باعث می‌شود راه ورود به حرفه برای آنهایی که تحصیلکرده‌اند و معیارهای ورود به دنیای بازیگری را دارند بسته شود.
این «امکان» چگونه باید به وجود آید؟ گاهی شنیده می‌شود که برخی پول می‌دهند و بازیگر می‌شوند و یا عده‌ای از لابی‌های دیگر وارد دنیای بازیگری می‌شوند، اما امکان درست چیست؟
برای کسانی که وارد حرفه بازیگری شده‌اند، حرفی ندارم. اما برای کسانی که وارد نمی‌شوند چند نکته وجود دارد؛ برخی از افراد میانی که در آثار نمایشی حضور دارند تصمیم‌گیرنده هستند. آنها از بازیگران مرد توقع پول و از خانم‌ها متاسفانه توقعات دیگری دارند. به نظرم باید این هشدار به گوش مسئولان برسد که اگر این جریان ادامه پیدا کند، فضا آن‌قدر آلوده خواهد شد که خانواده‌ها از ورود فرزندانشان به حرفه بازیگری جلوگیری خواهند کرد. من از شرایط ورود بازیگران به دنیای حرفه‌ای انتقاد می‌کنم چون شرایط اصلا خوب نیست.چند سال قبل هم شرایط همین‌گونه بود، آن زمان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موضوع را مطرح کردم، مدیران مسئول دو خط تلفن ایجاد کرده و از بازیگران خواستند اسامی کارگردانان، تهیه‌کنندگان و... را که از بازیگران برای حضور در آثار نمایشی درخواست پول و یا چیز دیگری می‌کنند به این وزارتخانه معرفی کنند.
آن سال با برخی از متخلفان برخورد شد. اکنون هم شرایط شبیه آن سال شده است، به نظرم اگر نظارت درستی به‌وجود آید و مسئولان با چند نفر برخورد کنند، دیگران از این کار اجتناب خواهند کرد.
شما به عنوان بازیگر پیشکسوت چگونه از استعدادهای جوان حمایت می‌کنید؟
اگر من در اول دوره اعلام کنم که از حضور هنرجوها در سینما و تلویزیون حمایت خواهم کرد تا پایان عمر بدهکار خواهم بود. نمی‌شود مثلا دو سه نفر را معرفی کرد و برای بقیه این کار را انجام نداد. از همان اول می‌گویم من فقط وظیفه آموزش را به‌عهده دارم که به‌درستی این کار را انجام خواهم داد. با همکاری استادان مختلف برنامه‌ریزی آموزشی درستی را اجرا می‌کنیم، اما هیچ‌کدام ادعا نمی‌کنیم که هنرجوها را به دنیای بازیگری وارد می‌کنیم چون ادعای اشتباهی است. ورود به عرصه حرفه‌ای در گرو خیلی چیزها و خیلی افراد است و به‌سادگی امکان‌پذیر نیست.
اولا نقش باید به شخص بخورد، تهیه‌کننده و کارگردان باید قدرت ریسک بالایی داشته باشند که نقش را به چهره جوان و ناشناخته‌ای بسپارند. از آن طرف بازیگر جوان باید استعداد و قابلیت‌های لازم برای حضور در کار حرفه‌ای را داشته باشد. من خیلی تعجب می‌کنم وقتی می‌بینم آگهی‌هایی در روزنامه‌ها منتشر می‌شود با این تاکید که «آموزش بازیگری با تضمین ورود به حرفه»!
این آموزشگاه‌ها در پایان دوره نمی‌توانند این تضمین را اجرایی کنند و هنرجویان به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شکایت می‌کنند و باقی ماجراها. اما من هیچ‌گاه وارد این ماجراها نشده‌ام و نخواهم شد.
کم نشده‌اند. اما برای کمتر دیده شدن آنها چند دلیل وجود دارد. اول این‌که بازیگران جوان به زمان نیاز دارند که دیده شوند و مورد توجه قرار گیرند. اما تعداد زیادی بازیگر هستند که آموزش دیده‌اند و آماده کار هستند هم به لحاظ استعداد و هم معیارهای حرفه‌ای، اما واقعیت این است که وضعیت سینما و تلویزیون به بسامان نیست. یعنی آمادگی برای جذب چهره‌های تازه، کمتر وجود دارد. سازندگان بیشتر تمایل دارند از کسانی که دم دست‌شان است، استفاده کنند چون به آنها دستمزد نمی‌دهند.
این روش باعث می‌شود راه ورود به حرفه برای آنهایی که تحصیلکرده‌اند و معیارهای ورود به دنیای بازیگری را دارند بسته شود.
این «امکان» چگونه باید به وجود آید؟ گاهی شنیده می‌شود که برخی پول می‌دهند و بازیگر می‌شوند و یا عده‌ای از لابی‌های دیگر وارد دنیای بازیگری می‌شوند، اما امکان درست چیست؟
برای کسانی که وارد حرفه بازیگری شده‌اند، حرفی ندارم. اما برای کسانی که وارد نمی‌شوند چند نکته وجود دارد؛ برخی از افراد میانی که در آثار نمایشی حضور دارند تصمیم‌گیرنده هستند. آنها از بازیگران مرد توقع پول و از خانم‌ها متاسفانه توقعات دیگری دارند. به نظرم باید این هشدار به گوش مسئولان برسد که اگر این جریان ادامه پیدا کند، فضا آن‌قدر آلوده خواهد شد که خانواده‌ها از ورود فرزندانشان به حرفه بازیگری جلوگیری خواهند کرد. من از شرایط ورود بازیگران به دنیای حرفه‌ای انتقاد می‌کنم چون شرایط اصلا خوب نیست.چند سال قبل هم شرایط همین‌گونه بود، آن زمان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موضوع را مطرح کردم، مدیران مسئول دو خط تلفن ایجاد کرده و از بازیگران خواستند اسامی کارگردانان، تهیه‌کنندگان و... را که از بازیگران برای حضور در آثار نمایشی درخواست پول و یا چیز دیگری می‌کنند به این وزارتخانه معرفی کنند.
آن سال با برخی از متخلفان برخورد شد. اکنون هم شرایط شبیه آن سال شده است، به نظرم اگر نظارت درستی به‌وجود آید و مسئولان با چند نفر برخورد کنند، دیگران از این کار اجتناب خواهند کرد.
شما به عنوان بازیگر پیشکسوت چگونه از استعدادهای جوان حمایت می‌کنید؟
اگر من در اول دوره اعلام کنم که از حضور هنرجوها در سینما و تلویزیون حمایت خواهم کرد تا پایان عمر بدهکار خواهم بود. نمی‌شود مثلا دو سه نفر را معرفی کرد و برای بقیه این کار را انجام نداد. از همان اول می‌گویم من فقط وظیفه آموزش را به‌عهده دارم که به‌درستی این کار را انجام خواهم داد. با همکاری استادان مختلف برنامه‌ریزی آموزشی درستی را اجرا می‌کنیم، اما هیچ‌کدام ادعا نمی‌کنیم که هنرجوها را به دنیای بازیگری وارد می‌کنیم چون ادعای اشتباهی است. ورود به عرصه حرفه‌ای در گرو خیلی چیزها و خیلی افراد است و به‌سادگی امکان‌پذیر نیست.
اولا نقش باید به شخص بخورد، تهیه‌کننده و کارگردان باید قدرت ریسک بالایی داشته باشند که نقش را به چهره جوان و ناشناخته‌ای بسپارند. از آن طرف بازیگر جوان باید استعداد و قابلیت‌های لازم برای حضور در کار حرفه‌ای را داشته باشد. من خیلی تعجب می‌کنم وقتی می‌بینم آگهی‌هایی در روزنامه‌ها منتشر می‌شود با این تاکید که «آموزش بازیگری با تضمین ورود به حرفه»!
این آموزشگاه‌ها در پایان دوره نمی‌توانند این تضمین را اجرایی کنند و هنرجویان به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شکایت می‌کنند و باقی ماجراها. اما من هیچ‌گاه وارد این ماجراها نشده‌ام و نخواهم شد.