به گزارش مشرق، بین 14 سرمربی دیگر، 3 سرمربی خارجی داریم که هر 3 در دوران فوتبال هافبک بوده اند، اسکوچیچ هافبک تیم هایی مثل ریه کای یوگسلاوی سابق و کرواسی، لاس پالاس و کامپوستلای اسپانیا بوده است. برانکو هافبک تیم وارتکس بوده و در حدود 350 بازی 31 گل برای این تیم زد و تونی اولیویرا هم هافبک قدیمی تیم ملی پرتغال و باشگاه بنفیکا بوده است.

اما در بین 11 سرمربی دیگر لیگ برتری، این افراد در دوران فوتبال خود سطوح فنی متفاوتی داشته است. پرویز مظلومی، علی حنطه، عبدالله ویسی، یحیی گل محمدی، مهدی تارتار، مجید جلالی، محرم نویدکیا، فرهاد کاظمی، علی دایی و منصوریان و حمید استیلی هستند.

از لحاظ فنی این 11 نفر را می توان به 3 گروه فنی تقسیم کرد، یحیی گل محمدی، علی دایی، استیلی، منصوریان و محرم نویدکیا در بالاترین سطح فوتبال ملی حضور داشته اند، این ها حداقل 40 بازی ملی داشته اند.

بین 6 مرد دیگر، پرویز مظلومی، عبدالله ویسی و مهدی تارتار، بازیکنانی سطح بالا بوده که گزینه حضور در اردوهای تدارکاتی تیم ملی بوده اما مجید جلالی و به دنبال او فرهاد کاظمی و حنطه فوتبالیست های سطح بالایی نبوده اند، البته مجید جلالی معتبرتر و شایسته تر از 2 مرد دیگر بوده و سطح ویژه ای بین گروه 2 و 3 دارد، اما پست های مربیان مورد اشاره را با هم مرور می کنیم. کل مربیان را در پست هایشان مرور می کنیم.

1. یحیی گل محمدی (ذوب آهن): دفاع میانی و هافبک دفاعی گل محمدی در ابتدای دوران فوتبالش حضور در خط حمله را هم تجربه کرده بود.


2. فرهاد کاظمی(سیاه جامگان): دفاع کناری تیم های بوتان و اکباتان بود و کارش را در تیم پاس در دوران بازی تمام کرد.


3. حمید استیلی (ملوان): به جز خط میانی در هیچ پست دیگری بازی نکرد و آخرین مرد از نسل سنتر هافبک های تک نفره در سیستم 3ـ3ـ4 مثل قلیچ خانی، محمد صادقی و ضیا عربشاهی بود.


4. علیرضا منصوریان(نفت): به جز هافبک میانی که پست دلخواهش در رده باشگاهی بود سابقه بازی در 2 هافبک چپ و راست را هم داشت.


5. مهدی تارتار (راه آهن): در سیستم های 2ـ4ـ4 دهه 70 و نیمه اول دهه 80 و سیستم های 2ـ5ـ3 نقش سنتر هافبک دفاعی 2ـ4ـ4 و بازیساز 2ـ5ـ3 را بازی می کرد. او در 2ـ4ـ4های سنتی دهه 70، نقش تخریبی بازی حریف را ارائه می داد، نقشی که عبدی در پرسپولیس، حکیم زاده در پاس، مهدی فنونی زاده در استقلال و ... بازی می کردند.


6. عبدالله ویسی (استقلال خوزستان): پیستون راست و دفاع تکنیکی که از 18 سالگی در سال 67، با تیم شاهین اهواز قهرمانی جام حذفی کشور را تجربه کرد و سال 78 تا یک قدمی حضور در تیم ملی برای سفر معروفش به آمریکا، بالا آمد. او در دفاع آخر فوتبالش را تمام کرد.


7. محرم نویدکیا(سپاهان): هافبک میانی و بازیسازی که مسوولیت امورفنی تیم سپاهان را عهده دار است و مثل علی دایی سال 1385  و رسول خطیبی 2 سال قبل در نقش توامان بازیکن ـ مربی ظاهر می شود.


8. مجید جلالی (سایپا): مهاجم قدیمی وحدت و شاهین که بازیکنی باهوش بود اما جنب و جوشی زیاد در این خط نداشت.


9. علی حنطه (استقلال اهواز): مهاجم ابومسلم در سال های ابتدایی و میانی دهه 70 بود که فوتبال را قبل از 33 سالگی کنار گذاشت او در مقطعی زوج خط حمله خداداد عزیزی در ابومسلم بود.


10. پرویز مظلومی (استقلال): مهاجم استقلال که مدتی هم برای تراکتورسازی بازی کرد و سابقه حضور در تیم ملی و انجام 2 بازی رسمی هم در این تیم داشته است.


11. علی دایی (صبا): معتبرترین مهاجم نوک همه ادوار فوتبال ملی بود که بیشترین گل ملی تاریخ فوتبال بین المللی را به ثمر رسانده است.


خارجی ها:
1. تونی اولیویرا(تراکتور): هافبک میانی بنفیکا در دهه 40 و 50 که البته بیشتر به خط دفاع متمایل بوده و کم گل زده است.


2. برانکو ایوانکوویچ(پرسپولیس): یک هافبک نفوذی برای تیم وارتکس کرواسی که هیچگاه به فوتبال ملی نرسید.


3. دراگان اسکوچیچ: هافبک میانی کروات که در تیم ملی کرواسی بازی کرده و به جز تیم ریه کای زاگرب، در تیم های لاس پالاس و کامپوستلای اسپانیا بازی کرده اولین لژیونر رسمی کشور کرواسی بعد از فروپاشی یوگسلاوی سابق محسوب می شود.


دو مرد دیگر مهاجری و کمالوند برخلاف سایرین در بالاترین سطح لیگ فوتبال حضور نداشته اند.