به گزارش مشرق، سیروس برزو در گفت و گویی، جامعه روسیه را یک کشور بزرگ مصرف کننده در زمینه محصولات کشاورزی دانسته و بیان داشت:« این کشور نیازهای کشاورزی خود را در حالی از کشورهای آمریکای لاتین تأمین می کند که باغداران در ایران ترجیح می دهند محصولات خود را روی درخت نگاه دارند زیرا برایشان صرف نمی کند که آن را بچینند.»
وی که در حال حاضر ساکن منطقه باشقیزستان (جمهوری خودمختار روسیه) در این کشور است، در باره نیازهای فرهنگی و تشنگی این منطقه به محصولات ایرانی گفت:« مردم مسلمان این بخش از روسیه سال هاست که منتظر ۲۴۰جلد قرآن از طرف ما هستند اما متاسفانه هنوز به طور جدی به نیازهای ضروری مسلمانان آن منطقه که خوشبختانه نگاه بسیار خوبی به ایران دارند نپرداخته ایم.»
وی در ادامه بیان کرد:« متأسفانه ترس های زیادی از ایجاد تعامل بین ایران و روسیه وجود دارد و عده ای فکر می کنند اگر با این همسایه شمالی تعامل داشته باشیم، قرارداد ترکمانچای تکرار خواهد شد.»
برزو مردم باشقیزستان روسیه را ایرانی دوست توصیف کرد و بیان داشت که مردم این منطقه خود را آریایی و از نژاد ایرانی ها می دانند و خود این موضوع می تواند برای فعالان فرهنگی و اقتصادی کشور یک فرصت قلمداد شود.
این محقق و روزنامه نگار قدیمی در مورد امکاناتی که با تلاش وی و همین طور رایزنی های مختلف جهت ورود سرمایه گذاران ایرانی به منطقه شده است خاطر نشان کرد:« تجار و صادر کنندگانی که از ایران می آیند می توانند از امکانات خوبی که در اختیارشان قرار می گیرد استفاده کنند. این اشتیاق از طرف مسلمانان باشقیزستان به گونه ای است که برای پروژه های کوچک هم مقامات بلند پایه از جمله معاون رئیس جمهور و اعضای اتاق بازرگانی منطقه برای افتتاحیه حضور پیدا می کنند.»
وی در ادامه اظهار داشت:« گیاهان دارویی بهترین محصول برای برگزاری این نمایشگاه هستند زیرا قبل از فروپاشی شوروی فرهنگی در بین مردم جا افتاده است که به استقبال مواد خوراکی ارگانیک بروند و از موادی بهره بگیرند که برای سلامتی انسان ضرر نداشته باشد.»
وی برای مثال از تمایل مسئولان منطقه مسلمان نشین باشقیزستان روسیه برای ورود تجار و صادر کنندگان کالاهای ایرانی این گونه گفت:« در این منطقه سرمایه گذارانی وجود دارند که حاضرند زمینی را به صورت رایگان در اختیار یک ایرانی مسلمان قرار داده تا وی در آنجا بازارچه ای از محصولات مورد درخواست مردم منطقه راه اندازی کند و در آخر کار نیز بعد از ۳ الی ۴ سال سود آن را وقف مسجد منطقه کند. البته آن ها شرط دارند که این فرد سرمایه گذار سرمایه خود را از بانک نگرفته باشد که شبهه ربوی داشته باشد و موارد غیرحلال مانند تنباکو را به فروش نرساند.»
سیروس برزو حتی علایق مردم این منطقه را به صنایع دستی با المان های اسلامی دانست و اظهار داشت:« فعالان صنایع دستی کشور نیز می توانند با حک کردن آیات قرآن و حتی المان های اسلامی بازار خوبی را برای فروش محصولات خود ایجاد کنند.»
وی منطقه اوفا را تشنه معماری اسلامی دانست و بیان داشت این منطقه حتی می تواند برای معماران ایرانی و همین طور معماری داخلی جهت تزیین اماکن مذهبی بهترین فرصت باشد.
وی در ادامه صحبت های خود به اقدامات و تلاش های دکتر ملکی در ایجاد تعاملات فرهنگی بین این منطقه مسلمان نشین اشاره کرد و اظهار داشت:« به رغم این تلاش ها به خاطر ایراد در سیستم ایجاد تعاملات فرهنگی، هنوز اقدام جدی در این زمینه صورت نگرفته است.»
سیروس برزو با اشاره به تمایل دولت روسیه برای ورود ایران به بخش های مسلمان نشین این کشور برای ترویج معارف دینی گفت:« در باشقیزستان نیازهای جدی برای افزایش سواد مردم در زمینه دینی وجود دارد که ای کاش این نیازها توسط ایران جدی گرفته می شد.»
برزو با انتقاد از اتکای اقتصاد ایران به نفت اشاره داشت:« اگر از همین الان شیرهای نفت را ببندیم و توریست جذب کنیم برای اقتصاد کشورمان بهتر است.»
وی در ادامه افزود:« یکی از فضانوردان روسی از من خواهش کرده بود که تخت جمشید را به وی نشان دهم، این موضوع برای حدود ۶ الی ۷ سال پیش است که برف سنگین آمده بود. من این فضانورد را با اتوبوس از تهران به اصفهان بردم. در راه اصفهان نیز اتوبوس خراب شد و مجبور شدیم بقیه راه را با ماشین دیگری به سمت شیراز برویم. در این جاده حتی یک اثر از تابلوی راهنمایی که بگوید تا شیراز و تخت جمشید چه میزان فاصله است، وجود ندارد. و این موضوع ضعف گردشگری در کشور را نشان می دهد.»
وی ادامه داد:« شبیه ترین نقاط دنیا به مریخ در دامغان است و ما در تلاشیم که بتوانیم این نقاط را به جهان بشناسانیم در حالی که در آمریکا در هاوایی چند میلیون دلار هزینه کردند تا یک پایگاه ۵۰۰ متری شبیه به مریخ درست کنند اما در ایران این منطقه وجود دارد اما متاسفانه در جهان شناخته نشده است. زمانی هم که من یک هیئت بزرگ از روزنامه نگاران و محققان علوم فضایی را برای دیدن آن منطقه بردم ارگان های مختلفی مانع شدند و متاسفانه به دلایلی اجازه بازدید از آن منطقه را به من نداند که البته چنین فرصت هایی متاسفانه همیشه از دست رفته است و می رود.»
سیروس برزو متولد ۱۳۳۲ است و از سال ۱۳۵۹ کار مطبوعاتی را با ترجمه و نوشتن مقالات فضایی در نشریات معتبر علمی ایران مانند دانشمند، علم و زندگی، اطلاعات علمی و… آغاز کرد. وی سردبیر ماهنامه کیهان علمی، نخستین ماهنامه علمی برای نوجوانان در تاریخ مطبوعات ایران بود که اولین شماره اش در اواخر دهه ۱۳۶۰ منتشر شد. در سال ۱۳۶۹ دست به تالیف دو کتاب تحت عنوان های «انسان و فضا» و «نخستین های فضانوردی» زد. از آبان ۱۳۶۹ به عنوان صاحب امتیاز و سردبیر، مجله«مرز های بیکران فضا» را منتشر کرد که نوآوری های جالب توجهی مانند مصاحبه با فضانوردان، تهیه گزارش های مستقیم از پرتاب و رخداد های فضایی و غیره در آن وجود داشت . وی مدتی نیز دبیری سرویس علمی روزنامه آفتابگردان – نخستین روزنامه کودکان و نوجوانان در سطح جهان را بر عهده داشت.
از سال ۱۳۷۳ جهت مطالعات بیشتر در زمینه های فضایی و کار های فرهنگی به روسیه مهاجرت کرد. تدریس زبان فارسی در دانشگاه های مختلف روسیه، تاسیس مرکز فرهنگی فردوسی در مسکو، تاسیس و سردبیر ماهنامه پیوند به زبان های فارسی و روسی، همکاری در تالیف دو کتاب آموزش زبان فارسی برای دانشجویان روس و … از جمله فعالیت های او در روسیه بشمار می رود.
اما مهمترین ویژگی زندگی او را در زمان اقامت در روسیه می توان برقراری ارتباط با فضانوردان و دانشمندان فضایی روسیه دانست که حاصل آن تالیف بیش از ۷۰۰ مقاله است که طی سال های گذشته، در نشریات علمی ایران همچون نجوم، دانشمند، اطلاعات علمی، نوآور، هوا فضا، دانستنیها، آسمان شب، فناوری فضایی و … به چاپ رسیده و در ترویج دانش فضانوردی سهم ارزنده ای داشته و باعث گردید برخی رسانه ها به وی لقب «پیشتاز ترویج فضانوردی» و «پدر ترویج فضانوردی در ایران» را بدهند.
او همچنین با توجه به روابط و محبوبیتی که در بین فضانوردان دارد توانست با دهها فضانورد و کارشناس فضایی گفت و گو و مصاحبه های اختصاصی و ارزشمندی داشته باشد که نه تنها در رسانه های مکتوب بلکه در پایگاه های اطلاع رسانی مختلف ایران در اختیار عموم قرار گرفته است. همین روابط دوستانه و علاقه به او باعث شد که تاکنون چند تن از فضانوردان دعوتش را پذیرفته و برای افتتاح نمایشگاه هایی که با نام «انسان و فضا» که در شهر های مختلف ایران برگزار شده به کشورمان سفر کنند.
منبع: رویکرد
وی که در حال حاضر ساکن منطقه باشقیزستان (جمهوری خودمختار روسیه) در این کشور است، در باره نیازهای فرهنگی و تشنگی این منطقه به محصولات ایرانی گفت:« مردم مسلمان این بخش از روسیه سال هاست که منتظر ۲۴۰جلد قرآن از طرف ما هستند اما متاسفانه هنوز به طور جدی به نیازهای ضروری مسلمانان آن منطقه که خوشبختانه نگاه بسیار خوبی به ایران دارند نپرداخته ایم.»
وی در ادامه بیان کرد:« متأسفانه ترس های زیادی از ایجاد تعامل بین ایران و روسیه وجود دارد و عده ای فکر می کنند اگر با این همسایه شمالی تعامل داشته باشیم، قرارداد ترکمانچای تکرار خواهد شد.»
برزو مردم باشقیزستان روسیه را ایرانی دوست توصیف کرد و بیان داشت که مردم این منطقه خود را آریایی و از نژاد ایرانی ها می دانند و خود این موضوع می تواند برای فعالان فرهنگی و اقتصادی کشور یک فرصت قلمداد شود.
این محقق و روزنامه نگار قدیمی در مورد امکاناتی که با تلاش وی و همین طور رایزنی های مختلف جهت ورود سرمایه گذاران ایرانی به منطقه شده است خاطر نشان کرد:« تجار و صادر کنندگانی که از ایران می آیند می توانند از امکانات خوبی که در اختیارشان قرار می گیرد استفاده کنند. این اشتیاق از طرف مسلمانان باشقیزستان به گونه ای است که برای پروژه های کوچک هم مقامات بلند پایه از جمله معاون رئیس جمهور و اعضای اتاق بازرگانی منطقه برای افتتاحیه حضور پیدا می کنند.»
وی در ادامه اظهار داشت:« گیاهان دارویی بهترین محصول برای برگزاری این نمایشگاه هستند زیرا قبل از فروپاشی شوروی فرهنگی در بین مردم جا افتاده است که به استقبال مواد خوراکی ارگانیک بروند و از موادی بهره بگیرند که برای سلامتی انسان ضرر نداشته باشد.»
وی برای مثال از تمایل مسئولان منطقه مسلمان نشین باشقیزستان روسیه برای ورود تجار و صادر کنندگان کالاهای ایرانی این گونه گفت:« در این منطقه سرمایه گذارانی وجود دارند که حاضرند زمینی را به صورت رایگان در اختیار یک ایرانی مسلمان قرار داده تا وی در آنجا بازارچه ای از محصولات مورد درخواست مردم منطقه راه اندازی کند و در آخر کار نیز بعد از ۳ الی ۴ سال سود آن را وقف مسجد منطقه کند. البته آن ها شرط دارند که این فرد سرمایه گذار سرمایه خود را از بانک نگرفته باشد که شبهه ربوی داشته باشد و موارد غیرحلال مانند تنباکو را به فروش نرساند.»
سیروس برزو حتی علایق مردم این منطقه را به صنایع دستی با المان های اسلامی دانست و اظهار داشت:« فعالان صنایع دستی کشور نیز می توانند با حک کردن آیات قرآن و حتی المان های اسلامی بازار خوبی را برای فروش محصولات خود ایجاد کنند.»
وی منطقه اوفا را تشنه معماری اسلامی دانست و بیان داشت این منطقه حتی می تواند برای معماران ایرانی و همین طور معماری داخلی جهت تزیین اماکن مذهبی بهترین فرصت باشد.
وی در ادامه صحبت های خود به اقدامات و تلاش های دکتر ملکی در ایجاد تعاملات فرهنگی بین این منطقه مسلمان نشین اشاره کرد و اظهار داشت:« به رغم این تلاش ها به خاطر ایراد در سیستم ایجاد تعاملات فرهنگی، هنوز اقدام جدی در این زمینه صورت نگرفته است.»
سیروس برزو با اشاره به تمایل دولت روسیه برای ورود ایران به بخش های مسلمان نشین این کشور برای ترویج معارف دینی گفت:« در باشقیزستان نیازهای جدی برای افزایش سواد مردم در زمینه دینی وجود دارد که ای کاش این نیازها توسط ایران جدی گرفته می شد.»
برزو با انتقاد از اتکای اقتصاد ایران به نفت اشاره داشت:« اگر از همین الان شیرهای نفت را ببندیم و توریست جذب کنیم برای اقتصاد کشورمان بهتر است.»
وی در ادامه افزود:« یکی از فضانوردان روسی از من خواهش کرده بود که تخت جمشید را به وی نشان دهم، این موضوع برای حدود ۶ الی ۷ سال پیش است که برف سنگین آمده بود. من این فضانورد را با اتوبوس از تهران به اصفهان بردم. در راه اصفهان نیز اتوبوس خراب شد و مجبور شدیم بقیه راه را با ماشین دیگری به سمت شیراز برویم. در این جاده حتی یک اثر از تابلوی راهنمایی که بگوید تا شیراز و تخت جمشید چه میزان فاصله است، وجود ندارد. و این موضوع ضعف گردشگری در کشور را نشان می دهد.»
وی ادامه داد:« شبیه ترین نقاط دنیا به مریخ در دامغان است و ما در تلاشیم که بتوانیم این نقاط را به جهان بشناسانیم در حالی که در آمریکا در هاوایی چند میلیون دلار هزینه کردند تا یک پایگاه ۵۰۰ متری شبیه به مریخ درست کنند اما در ایران این منطقه وجود دارد اما متاسفانه در جهان شناخته نشده است. زمانی هم که من یک هیئت بزرگ از روزنامه نگاران و محققان علوم فضایی را برای دیدن آن منطقه بردم ارگان های مختلفی مانع شدند و متاسفانه به دلایلی اجازه بازدید از آن منطقه را به من نداند که البته چنین فرصت هایی متاسفانه همیشه از دست رفته است و می رود.»
سیروس برزو متولد ۱۳۳۲ است و از سال ۱۳۵۹ کار مطبوعاتی را با ترجمه و نوشتن مقالات فضایی در نشریات معتبر علمی ایران مانند دانشمند، علم و زندگی، اطلاعات علمی و… آغاز کرد. وی سردبیر ماهنامه کیهان علمی، نخستین ماهنامه علمی برای نوجوانان در تاریخ مطبوعات ایران بود که اولین شماره اش در اواخر دهه ۱۳۶۰ منتشر شد. در سال ۱۳۶۹ دست به تالیف دو کتاب تحت عنوان های «انسان و فضا» و «نخستین های فضانوردی» زد. از آبان ۱۳۶۹ به عنوان صاحب امتیاز و سردبیر، مجله«مرز های بیکران فضا» را منتشر کرد که نوآوری های جالب توجهی مانند مصاحبه با فضانوردان، تهیه گزارش های مستقیم از پرتاب و رخداد های فضایی و غیره در آن وجود داشت . وی مدتی نیز دبیری سرویس علمی روزنامه آفتابگردان – نخستین روزنامه کودکان و نوجوانان در سطح جهان را بر عهده داشت.
از سال ۱۳۷۳ جهت مطالعات بیشتر در زمینه های فضایی و کار های فرهنگی به روسیه مهاجرت کرد. تدریس زبان فارسی در دانشگاه های مختلف روسیه، تاسیس مرکز فرهنگی فردوسی در مسکو، تاسیس و سردبیر ماهنامه پیوند به زبان های فارسی و روسی، همکاری در تالیف دو کتاب آموزش زبان فارسی برای دانشجویان روس و … از جمله فعالیت های او در روسیه بشمار می رود.
اما مهمترین ویژگی زندگی او را در زمان اقامت در روسیه می توان برقراری ارتباط با فضانوردان و دانشمندان فضایی روسیه دانست که حاصل آن تالیف بیش از ۷۰۰ مقاله است که طی سال های گذشته، در نشریات علمی ایران همچون نجوم، دانشمند، اطلاعات علمی، نوآور، هوا فضا، دانستنیها، آسمان شب، فناوری فضایی و … به چاپ رسیده و در ترویج دانش فضانوردی سهم ارزنده ای داشته و باعث گردید برخی رسانه ها به وی لقب «پیشتاز ترویج فضانوردی» و «پدر ترویج فضانوردی در ایران» را بدهند.
او همچنین با توجه به روابط و محبوبیتی که در بین فضانوردان دارد توانست با دهها فضانورد و کارشناس فضایی گفت و گو و مصاحبه های اختصاصی و ارزشمندی داشته باشد که نه تنها در رسانه های مکتوب بلکه در پایگاه های اطلاع رسانی مختلف ایران در اختیار عموم قرار گرفته است. همین روابط دوستانه و علاقه به او باعث شد که تاکنون چند تن از فضانوردان دعوتش را پذیرفته و برای افتتاح نمایشگاه هایی که با نام «انسان و فضا» که در شهر های مختلف ایران برگزار شده به کشورمان سفر کنند.
منبع: رویکرد