به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، کتاب‌های دفاع مقدس در بازار کتاب ایران همواره یکی از پرمخاطب‌ترین آثار در میان اقشار مختلف جامعه بوده‌اند. در این میان سهم بیشتری از میزان مخاطب عام به سمت کتاب‌هایی است که در ژانر خاطرات نوشته شده‌اند که برای آن هم می‌توان دلایل مختلفی از جمله تبلیغات بیشتر نسبت به دیگر آثار، ایجاد حس همذات‌پنداری میان مخاطب با شخصیت اصلی این دسته از آثار و ... یاد کرد.

هرچند در نظر برخی ادبیات دفاع مقدس پاسخگوی نیاز و علاقه مخاطب امروز نیست، اما آمار پرفروش‌های کتاب در سال‌های اخیر حکایتی غیر این دارد. بازار گرم کتاب‌های دفاع مقدس در سال‌های اخیر علاوه بر اینکه انگیزه‌ای شده برای نویسندگان و فعالان این حوزه، تنور برخی از فرصت‌طلبان را که به نام ناشر و یا نویسنده فعالیت می‌کنند، نیز گرم کرده است. در سال‌های گذشته همزمان با رغبت عمومی به سمت  این کتاب‌ها، تعدادی از فعالان عرصه کتاب نیز بر آن شده‌اند تا از این فرصت استفاده و یا به عبارتی سوء استفاده کنند و با چاپ کتاب به هر قیمتی دستی بر این آتش داشته باشند.

محبوبه معراجی‌پور، از جمله نویسندگانی است که از این رویه انتقاد کرده و می‌گوید: به من تاکنون چندین پیشنهاد داده‌اند که در دو یا سه ماه یک کتاب درباره زندگی‌نامه یکی از شهدا بنویسم، اما من این شیوه را قبول ندارم. هرگاه هم این دست از پیشنهادات را رد کردم، از من ناراحت می‌شوند، اما حقیقت این است که من کتابی را که در دو ماه نوشته شود، قبول ندارم. من تمام کارهایم را بارها و بارها بازنویسی می‌کنم و بعد برای تعدادی از مخاطبانم می‌خوانم تا به آن متنی که بر دل می‌نشیند، برسم. گاهی برای نوشتن یک صحنه از کتابم یک هفته وقت می‌گذارم.

وی با بیان اینکه در کتاب جدیدم بعد از شش ماه، تازه به نتیجه رسیدم که صحنه اول اثر را چگونه بنویسم، در پاسخ به این پرسش که آیا این رویه برای نویسنده هم سود دارد یا خیر، ادامه می‌دهد: برای نویسنده نه، اما برای ناشر بله؛ البته من ناشر و توزیع‌کننده کتاب نیستم، اما شنیده‌ام که برای آنها سود دارد.

نویسنده کتاب «عباس دست طلا» با اشاره به آسیب‌هایی که از این طریق وارد کتاب‌های دفاع مقدس می‌شود، می‌گوید: به نظرم در این حالت حق شهدا ادا نمی‌شود. من گاهی کتاب‌هایی می‌خوانم که پر از غلط‌ هستند، در حالی که نویسنده باید وقت می‌گذاشت و کتاب را به شیوه بهتری تنظیم می‌کرد و تحویل می‌داد. ناشر کتاب «عباس دست طلا» را سه ماهه می‌خواست، اما من گفتم که شاید بتوانم کار را شش‌ماهه تحویل دهم. در نهایت هم کار را یک‌ساله تحویل ناشر دادم و ناشر هم با من همراه شد. با وجود اینکه تنها شش ماه برای گرفتن مصاحبه کتاب «عباس دست طلا» وقت گذاشتم، اما الآن اگر بخواهم بازگردم و کتاب را بنویسم، به گونه‌ای دیگر می‌نویسم.

به گفته این نویسنده، در این شیوه که ناشر ضرب‌الاجل دو یا سه ماهه برای نویسنده در نظر می‌گیرد، حق مطلب ادا نمی‌شود. نویسنده دفاع مقدس باید به مخاطب خود هم بیندیشد. او دارد هزینه می‌کند و با علاقه به سمت کتاب‌ دفاع مقدس آمده است، نباید با شتاب‌زدگی علاقه او را در نظر نگیریم و کاری ارائه دهیم که باعث دلسردی او شود.