او در این بخش از خاطراتش نوشته است: «در آستانه مذاکرات تهران چند اتفاق ناگوار افتاد. اول اینکه یکی از سفرای ما در اروپا در مذاکرهای به مقامات آن کشور گفته بود ایران برای توقف غنی سازی آمادگی دارد. من فورا با آقای خاتمی تماس گرفتم و گفتم: من از اول نمی خواستم این مسئولیت را بپذیرم و می دانستم وزارت امور خارجه همکاری لازم را نمی کند. سفیر شما گفته آماده "توقف" هستیم. بنابراین، چطور بحث تعلیق محدود را با سه وزیر مطرح کنم؛ ظاهرا سفرای ما فرق بین "توقف" و "تعلیق" را نمی دانند.
دومین مسأله این بود که تعدادی از نمایندگان طرح سه فوریتی برای پذیرش پروتکل الحاقی را امضاء کرده و در پی تقدیم آن بودند. من با آقای خاتمی تماس گرفتم و گفتم اگر طرح در مجلس مطرح شود، من استعفا می دهم. در این زمینه من و آقای خاتمی با آقای کروبی صحبت کردیم و طرح متوقف شد ولی متأسفانه سفرای اروپایی از تهیه این طرح باخبر شده بودند.
سومین مسأله این بود که رئیس جمهور طی مصاحبه مطبوعاتی اعلام کرده بود ما تعلیق را می پذیریم. با شنیدن این مطلب به تیم مذاکراتی گفتیم در مورد پروتکل که در مجلس طرح سه فوریتی تهیه می کنند، تعلیق را هم که رئیس جمهور اعلام کرده، من دیگر قرار است بر سر چه موضوعی مذاکره کنم؟».
رئیس جمهور چندی پیش که از خاتمه یافتن پرونده هستهای کشورمان سخن گفت، بهطور تلویحی به موضع مجلس ششمی ها اشاره کرد و گفت: یک سنگی را عدهای در چاه انداختند، بعد از 12 سال ما داریم آن را درمیآوریم.
در آن زمان نمایندگان مشارکتی طرحی را با قید سه فوریت برای پذیرش پروتکل الحاقی از سوی ایران تهیه کرده بودند و قبل از طرح آن نیز احمد شیرزاد در نطق پیش از دستورش سخنان شاذی درباره موضوع هستهای مطرح کرد که حتی رئیس اصلاحطلب مجلس ششم اظهارات او را بدتر از حرفهای رادیو اسرائیل دانست اما با این وجود، الهه کولایی و محسن آرمین و رجبعلی مزروعی به دفاع از نظرات ضد امنیت ملّی نماینده هم حزبی خود پرداختند.
رهبر معظم انقلاب شنبه هفته جاری در دیدار جمعی از مردم قم با اشاره به موضوع هستهای و نوع مواجهه مجلس با مسائل بین المللی فرمودند: ملاحظه می کنید که بحمدالله مجلس کنونى ما، در مسائل بینالمللى، مواضع خیلى خوبى می گیرد؛ این خیلى براى کشور مغتنم است. این کجا، و اینکه یک مجلس شورائى ما تشکیل بدهیم که در مقابل دشمنان بین المللى و جبهه متّحد دشمنان، حرف آنها را بزند؛ اینها خیلى با هم فرق می کند. این کجا که مجلسى داشته باشیم که چه در قضیّه هستهاى و چه در قضایاى گوناگون دیگر، حرف دشمن را تکرار کند؟