به گزارش مشرق، امروز سالروز تحصن نمایندگان مجلس ششم در اعتراض به تعیین صلاحیت‌های شورای نگهبان برای انتخابات مجلس هفتم شورای اسلامی است.
از سوی دیگر آهنگ برگزاری انتخابات مجلس هفتم اما درآمدی برای مقابله تمام عیار نمایندگان دوره ششم با ساختار انتخاب در نظام بود. پس از آنکه شورای نگهبان قانون اساسی در روند بررسی صلاحیت‌ها، بسیاری از چهره های جنجالی و تنش آفرین در مجلس ششم را ردصلاحیت کرد، حدود ۱۴۰ تن از نمایندگان مجلس ششم دست به تحصن در راهروهای مجلس زدند. تحصنی نافرجام برای رسیدن به قدرتی که دیگر در دست شان نبود!
تحصن نمایندگان از روز بیست و یکم دی ماه ۱۳۸۲ آغاز شد و در هفدهم بهمن ماه همان سال، با قرائت بیانیه استعفای دسته جمعی توسط محمدرضا خاتمی پایان یافت. حاشیه های این تحصن بیست و شش روزه به قدری زیاد بود که یادآوری همه آنها در این نوشتار نمی گنجد. مهدی کروبی بعدها در مصاحبه تفصیلی ای که با روزنامه اعتماد در این باره داشت، بسیاری از اسرار و پشت پرده های این تحصن را برای عموم جامعه بازگو کرد.
کروبی در این مصاحبه درباره تلاش هایش برای پایان دادن به تحصن این چنین می گوید: «عده اي از متحصنان به دفتر من آمدند و مي‌گفتند كه تحصن را ادامه مي دهند. من به آنها پيشنهاد كردم كه با توجه به سخنان مقام معظم رهبري حداقل يك هفته تحصن را بهم بزنند. يكي از متحصنان كه پيش من آمده بود گفت ما اين سخنان را مثبت ارزيابي مي‌كنيم اما اگر تحصن بهم بخورد ديگر معلوم نيست كه بتوانيم همين افراد را دور هم جمع كنيم. همزمان همان روز دو روحاني پيش من آمدند كه آقاي انصاري هم در ميان آنها بود؛ به آنها گفتم كه شما بايد حتما نامه اي بنويسيد كه تحصن را به هم بزنند و ديگران هم گفتند درست است زيرا اگر نحصن به هم نخورد كار خراب مي شود. بنابراين نامه اي نوشته شد كه اين نامه را به وسيله آقاي محتشمي پور و آقاي كيان ارثي، كه از قديمي‌ترين نيروهاي خط امامي بودند فرستاديم اما موفق نشدند. در همان زمان با آقاي خاتمي هم صحبت كردم و به او گفتم كه اين تحصن از فاز تعامل خارج شده و به درگيري تمايل پيدا كرده است. خاتمي به من گفت هرچه به آنها مي‌گويم به حرف‌هاي من گوش نمي‌كنند. فهميدم كه كار از دست ما خارج شده است بنابراين از جمع متحصنان خارج شدم و كار خودمان را ادامه دادم...آنها فكر مي‌كردند كه در جامعه از اين كار آنها استقبال مي‌شود ولي مشت گره‌كرده خالي باز شد و حتي دسته‌اي از نمايندگان مجلس به آنها طعنه و كنايه مي‌زدند و مي‌گفتند از جمعيتي كه در حمايت از شما در خيابان جمع شده به سختي عبور كرديم. البته برخي از دانشجويان هم مي‌گفتند زماني كه حوادثي براي دانشجويان رخ داد اينها تحصن نكردند ولي حالا كه خودشان رد‌صلاحيت شده‌اند تحصن كرده‌اند.»
وی اینگونه ادامه می دهد: «گروهي در مجلس ششم بودند كه حركت هاي تندي را داشتند. اين گروه نمي‌خواستند غير از خودشان فرد ديگري امور را بر عهده گيرد.»
تحصن در مجلس شورای اسلامی، در همین حدود باقی نماند. «مرتضی مبلغ»، رئیس ستاد انتخابات وزیر کشور با انتشار نامه‌ای این چنین اظهار کرد که «اگر این روند پایان نیابد، مسئولیت برگزاری انتخابات را قبول نخواهد کرد!»
«علیرضا علوی تبار، علی حکمت، فضل الله صلواتی، عزت الله سحابی، پیمان بسته نگار و شیرین عبادی» از فعالین اصلاح طلب و ضدانقلابی بودند که در این تحصن حاضر شدند و با ارسال پیام یا سخنرانی، تنور این فتنه را داغ تر کردند.
یکی از نکات جالب توجه این تحصن پیوستن «زهرا رهنورد» به متحصنین و سخنرانی «میرحسین موسوی» در این جمع بود.
علی اکبر محتشمی پور در نطق جنجالی که در مجلس داشت، بحث را به نظارت خبرگان بر عملکرد رهبری کشاند و به صورت تلویحی صحبت از استبداد صغیر و قیاس دوران آن روز با دوران سلطنت محمدعلی شاه کرد! صحبت هایی که اگرچه زبان تند و تیزی داشت اما نتیجه ای در پی نداشت. تحصن نمایندگان در روز هفدهم بهمن ماه با قرائت بیانیه ای پایان یافت.
محمدرضا خاتمی که این بیانیه را قرائت می کرد، اینگونه گفت: «باید وارد مرحله دوم می‌شدیم یعنی استعفای نمایندگان که وسعت آن خارج از تصور ما بود و به حدود ۱۳۰ نفر رسید. به درخواست اولمان توفیق کامل پیدا نکردیم اما در افشای توطئه به نتیجه رسیدیم. توانستیم انتخابات روز اول اسفند را به گونه‌ای نشان دهیم که کسی نتواند به عنوان انتخابات آزاد و دموکراتیک از آن دفاع کند. تحصن توانست شاخ این توطئه را بشکند تا دیگران به دنبال این باشند که این انتخابات را در اول اسفند توجیه کنند. توانستیم تبعات انتخابات فرمایشی را نیز از بین ببریم. حتی اگر حکومت با این انتخابات یکدست شود، تأثیری در حرکت اصلاحات نخواهد داشت و اصلاحات، خود را در مقاطع بعدی نشان خواهد داد. نمایندگان خواسته‌ای جز انتخابات آزاد ندارند و من صریحاً موضع قبلی را تکرار می‌کنم. در این شرایط انتخابات اول اسفند را آزاد و قانونی نمی‌دانیم و در آن شرکت نمی‌کنیم.»
این نخستین باری بود که جبهه اصلاحات با صراحت دم از تحریم انتخابات می زد و البته در عمل هم نشانه هایی از عملی کردن این تحریم مشخص شد.
مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۵ بهمن سال ۸۲ در دیدار اقشار مختل مردم با بیان اینکه «آنچه وظیفه‌ی دولت و ملت ایران است، این است که در مقابل توطئه دشمن بایستند»، فرمودند: «انتخابات باید در موعد خود -روز اوّل اسفند- بدون حتّی یک روز تأخیر انجام گیرد. من متأسّفم از اینکه بعضی افراد از روی غفلت، همان حرفهایی را تکرار میکنند که دشمنان این ملت میزنند. آنها با تبلیغات و روشهای سیاسی و حیله‌های خود برخی از مسؤولان اجرایی را به کنار رفتن و اجرا نکردنِ مسؤولیت قانونی تشویق میکنند. مگر اجرا و برگزاری انتخابات، حقّ کسی از مسؤولان است که بگوید من این حق را میخواهم یا نمیخواهم؟ وظیفه است؛ وظیفه قانونی دستگاههای مشخص دولتی است؛ باید این وظیفه را انجام دهند؛ این حقّ مردم است. مگر کسی در داخل کشور میتواند بگوید چون من این پدیده را نمیپسندم، یا فلان روش را نمیپسندم، آنچه را که قانون به عنوان وظیفه بر عهده من قرار داده است انجام نمیدهم؟ مگر میشود چنین کاری کرد!؟ شانه خالی کردن از مسؤولیت، به صورت کناره‌گیری و استعفا و غیر اینها، برای این مسؤولان، هم خلاف قانون است، هم حرام شرعی است. مگر میشود با این حقّ بزرگ مردم بازی کرد!؟»
رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم قم(۱۹ دی ماه ۹۴) نیز تاکید کردند: «بحمدالله مجلس کنونی ما، در مسائل بین‌المللی، مواضع خیلی خوبی می‌گیرد؛ این خیلی برای کشور مغتنم است. این کجا، و اینکه یک مجلس شورائی ما تشکیل بدهیم که در مقابل دشمنان بین‌المللی و جبهه‌ی متّحد دشمنان، حرف آنها را بزند [کجا]؛ اینها خیلی با هم فرق میکند. این کجا که مجلسی داشته باشیم که چه در قضیّه‌ی هسته‌ای و چه در قضایای گوناگون دیگر، حرف دشمن را تکرار بکند.»
در چند ماه اخیر و با گرم شدن تنور انتخابات مجلس دهم، بسیاری از کارشناسان نسبت به تکرار تجربه تلخ و تاسف بار مجلس ششم هشدار داده اند. موضوعی که بازخوانی ولو اجمالی ۴ ساله اقدامات مجلسی که بارزترین مولفه اش اصلاح طلبی بود، بیش از پیش به حقیقت این هشدارها ما را رهنمون می کند.
از سوی دیگر آهنگ برگزاری انتخابات مجلس هفتم اما درآمدی برای مقابله تمام عیار نمایندگان دوره ششم با ساختار انتخاب در نظام بود. پس از آنکه شورای نگهبان قانون اساسی در روند بررسی صلاحیت‌ها، بسیاری از چهره های جنجالی و تنش آفرین در مجلس ششم را ردصلاحیت کرد، حدود ۱۴۰ تن از نمایندگان مجلس ششم دست به تحصن در راهروهای مجلس زدند. تحصنی نافرجام برای رسیدن به قدرتی که دیگر در دست شان نبود!
تحصن نمایندگان از روز بیست و یکم دی ماه ۱۳۸۲ آغاز شد و در هفدهم بهمن ماه همان سال، با قرائت بیانیه استعفای دسته جمعی توسط محمدرضا خاتمی پایان یافت. حاشیه های این تحصن بیست و شش روزه به قدری زیاد بود که یادآوری همه آنها در این نوشتار نمی گنجد. مهدی کروبی بعدها در مصاحبه تفصیلی ای که با روزنامه اعتماد در این باره داشت، بسیاری از اسرار و پشت پرده های این تحصن را برای عموم جامعه بازگو کرد.
کروبی در این مصاحبه درباره تلاش هایش برای پایان دادن به تحصن این چنین می گوید: «عده اي از متحصنان به دفتر من آمدند و مي‌گفتند كه تحصن را ادامه مي دهند. من به آنها پيشنهاد كردم كه با توجه به سخنان مقام معظم رهبري حداقل يك هفته تحصن را بهم بزنند. يكي از متحصنان كه پيش من آمده بود گفت ما اين سخنان را مثبت ارزيابي مي‌كنيم اما اگر تحصن بهم بخورد ديگر معلوم نيست كه بتوانيم همين افراد را دور هم جمع كنيم. همزمان همان روز دو روحاني پيش من آمدند كه آقاي انصاري هم در ميان آنها بود؛ به آنها گفتم كه شما بايد حتما نامه اي بنويسيد كه تحصن را به هم بزنند و ديگران هم گفتند درست است زيرا اگر نحصن به هم نخورد كار خراب مي شود. بنابراين نامه اي نوشته شد كه اين نامه را به وسيله آقاي محتشمي پور و آقاي كيان ارثي، كه از قديمي‌ترين نيروهاي خط امامي بودند فرستاديم اما موفق نشدند. در همان زمان با آقاي خاتمي هم صحبت كردم و به او گفتم كه اين تحصن از فاز تعامل خارج شده و به درگيري تمايل پيدا كرده است. خاتمي به من گفت هرچه به آنها مي‌گويم به حرف‌هاي من گوش نمي‌كنند. فهميدم كه كار از دست ما خارج شده است بنابراين از جمع متحصنان خارج شدم و كار خودمان را ادامه دادم...آنها فكر مي‌كردند كه در جامعه از اين كار آنها استقبال مي‌شود ولي مشت گره‌كرده خالي باز شد و حتي دسته‌اي از نمايندگان مجلس به آنها طعنه و كنايه مي‌زدند و مي‌گفتند از جمعيتي كه در حمايت از شما در خيابان جمع شده به سختي عبور كرديم. البته برخي از دانشجويان هم مي‌گفتند زماني كه حوادثي براي دانشجويان رخ داد اينها تحصن نكردند ولي حالا كه خودشان رد‌صلاحيت شده‌اند تحصن كرده‌اند.»
وی اینگونه ادامه می دهد: «گروهي در مجلس ششم بودند كه حركت هاي تندي را داشتند. اين گروه نمي‌خواستند غير از خودشان فرد ديگري امور را بر عهده گيرد.»
تحصن در مجلس شورای اسلامی، در همین حدود باقی نماند. «مرتضی مبلغ»، رئیس ستاد انتخابات وزیر کشور با انتشار نامه‌ای این چنین اظهار کرد که «اگر این روند پایان نیابد، مسئولیت برگزاری انتخابات را قبول نخواهد کرد!»
«علیرضا علوی تبار، علی حکمت، فضل الله صلواتی، عزت الله سحابی، پیمان بسته نگار و شیرین عبادی» از فعالین اصلاح طلب و ضدانقلابی بودند که در این تحصن حاضر شدند و با ارسال پیام یا سخنرانی، تنور این فتنه را داغ تر کردند.
یکی از نکات جالب توجه این تحصن پیوستن «زهرا رهنورد» به متحصنین و سخنرانی «میرحسین موسوی» در این جمع بود.
علی اکبر محتشمی پور در نطق جنجالی که در مجلس داشت، بحث را به نظارت خبرگان بر عملکرد رهبری کشاند و به صورت تلویحی صحبت از استبداد صغیر و قیاس دوران آن روز با دوران سلطنت محمدعلی شاه کرد! صحبت هایی که اگرچه زبان تند و تیزی داشت اما نتیجه ای در پی نداشت. تحصن نمایندگان در روز هفدهم بهمن ماه با قرائت بیانیه ای پایان یافت.
محمدرضا خاتمی که این بیانیه را قرائت می کرد، اینگونه گفت: «باید وارد مرحله دوم می‌شدیم یعنی استعفای نمایندگان که وسعت آن خارج از تصور ما بود و به حدود ۱۳۰ نفر رسید. به درخواست اولمان توفیق کامل پیدا نکردیم اما در افشای توطئه به نتیجه رسیدیم. توانستیم انتخابات روز اول اسفند را به گونه‌ای نشان دهیم که کسی نتواند به عنوان انتخابات آزاد و دموکراتیک از آن دفاع کند. تحصن توانست شاخ این توطئه را بشکند تا دیگران به دنبال این باشند که این انتخابات را در اول اسفند توجیه کنند. توانستیم تبعات انتخابات فرمایشی را نیز از بین ببریم. حتی اگر حکومت با این انتخابات یکدست شود، تأثیری در حرکت اصلاحات نخواهد داشت و اصلاحات، خود را در مقاطع بعدی نشان خواهد داد. نمایندگان خواسته‌ای جز انتخابات آزاد ندارند و من صریحاً موضع قبلی را تکرار می‌کنم. در این شرایط انتخابات اول اسفند را آزاد و قانونی نمی‌دانیم و در آن شرکت نمی‌کنیم.»
این نخستین باری بود که جبهه اصلاحات با صراحت دم از تحریم انتخابات می زد و البته در عمل هم نشانه هایی از عملی کردن این تحریم مشخص شد.
مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۵ بهمن سال ۸۲ در دیدار اقشار مختل مردم با بیان اینکه «آنچه وظیفه‌ی دولت و ملت ایران است، این است که در مقابل توطئه دشمن بایستند»، فرمودند: «انتخابات باید در موعد خود -روز اوّل اسفند- بدون حتّی یک روز تأخیر انجام گیرد. من متأسّفم از اینکه بعضی افراد از روی غفلت، همان حرفهایی را تکرار میکنند که دشمنان این ملت میزنند. آنها با تبلیغات و روشهای سیاسی و حیله‌های خود برخی از مسؤولان اجرایی را به کنار رفتن و اجرا نکردنِ مسؤولیت قانونی تشویق میکنند. مگر اجرا و برگزاری انتخابات، حقّ کسی از مسؤولان است که بگوید من این حق را میخواهم یا نمیخواهم؟ وظیفه است؛ وظیفه قانونی دستگاههای مشخص دولتی است؛ باید این وظیفه را انجام دهند؛ این حقّ مردم است. مگر کسی در داخل کشور میتواند بگوید چون من این پدیده را نمیپسندم، یا فلان روش را نمیپسندم، آنچه را که قانون به عنوان وظیفه بر عهده من قرار داده است انجام نمیدهم؟ مگر میشود چنین کاری کرد!؟ شانه خالی کردن از مسؤولیت، به صورت کناره‌گیری و استعفا و غیر اینها، برای این مسؤولان، هم خلاف قانون است، هم حرام شرعی است. مگر میشود با این حقّ بزرگ مردم بازی کرد!؟»
رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم قم(۱۹ دی ماه ۹۴) نیز تاکید کردند: «بحمدالله مجلس کنونی ما، در مسائل بین‌المللی، مواضع خیلی خوبی می‌گیرد؛ این خیلی برای کشور مغتنم است. این کجا، و اینکه یک مجلس شورائی ما تشکیل بدهیم که در مقابل دشمنان بین‌المللی و جبهه‌ی متّحد دشمنان، حرف آنها را بزند [کجا]؛ اینها خیلی با هم فرق میکند. این کجا که مجلسی داشته باشیم که چه در قضیّه‌ی هسته‌ای و چه در قضایای گوناگون دیگر، حرف دشمن را تکرار بکند.»
در چند ماه اخیر و با گرم شدن تنور انتخابات مجلس دهم، بسیاری از کارشناسان نسبت به تکرار تجربه تلخ و تاسف بار مجلس ششم هشدار داده اند. موضوعی که بازخوانی ولو اجمالی ۴ ساله اقدامات مجلسی که بارزترین مولفه اش اصلاح طلبی بود، بیش از پیش به حقیقت این هشدارها ما را رهنمون می کند.
