وی افزود: ایده ساخت فیلم بادیگارد را از گفت وگو با مأموران حفاظت گرفتم، چند سال پیش وقتی با آنها صحبت می کردم در مورد تفاوتشان با بادیگاردهای خارجی پرسیدم و آنها گفتند ما بر اساس اعتقادمان کار می کنیم ولی آنها استخدام شده اند و پول می گیرند تا از شخصیتی محافظت کنند و هیچ احساسی هم به او ندارند.

 

کارگردان برجسته کشورمان با بیان اینکه قصه بادیگارد با زخم آغاز می شود گفت: قرار بر این بوده که قهرمان داستان با همین زخم کار را شروع کند و قصه پیش برود؛ او در وضعیتی بوده که نه شهید شده و نه هیچ مشکل دیگری برایش به وجود آمده، فقط دست و صورتش زخم برداشته است، من این زخم را لازم داشتم تا داستان را روایت کنم و بگویم این همان نقطه عطفی است که قرار است شک و تردید را در او به وجود بیاورد.
 

وی ادامه داد: سوال کلیدی نسل امروز این است که زمانی، به فردیت ها تقدس می دادیم ولی دیدیم به تدریج به بن بست می رسیم و گره هایی که در کار به وجود می آید، این سوال از جایی شروع شده که آیا فردیت اشخاص مقدس است یا نه و چه جنبه ای از آنها تقدس دارد.

 

حاتمی کیا با بیان اینکه بادیگارد قصه فدایی بودن و نبودن است خاطرنشان کرد: در واقع فیلم می خواهد بگوید در کجا باید فدایی باشیم و کجا نباید جانمان را بدهیم؛ امروز به اندازه کافی شخصیت سیاسی تولید شده و دشمنان هم به دنبال ترور فکرها و دانشمندان ما هستند و امروز باید از آنها محافظت کنیم.

 

کارگردان «چ» با اشاره به سکانس پایانی فیلم بادیگارد و فیلمبرداری ۱۰ روزه در تونل عنوان داشت: هوای بسیار آلوده ای در تونل وجود داشت و همه ما به نوعی دچار یک بیماری شدیم.

 

وی در مورد فیلم های حاضر در جشنواره سی و چهارم گفت: نمی خواهم در مورد فیلم های دیگر صحبت کنم، برخی آثار خوب بودند؛ من فیلمسازی را که دغدغه های فردی خود را بیان می کند حتی اگر جهانی متفاوت با عقاید من داشته باشد محترم می دانم به همین دلیل از همین زاویه، تلاش پسر خودم، آقای مهدویان را در فیلم «ایستاده در غبار» دوست دارم، اعتقاد من این است که او فرزند خلف بچه های فیلمساز دوران جنگ است.

 

حاتمی کیا افزود: داستان فیلم من را درگیر خود کرد و فیلمساز چنان آن را برای خود کرده که نمی توانم بگویم اگر من کارگردان بودم چگونه آن را می ساختم.

 

این کارگردان برجسته سینمای ایران با بیان اینکه به شدت منتقد سینمایی است که به جشنواره های خارجی ختم می شود گفت: نه اینکه جشنواره ها اشکال داشته باشند ولی اینکه فیلمی سفارشی برای فلان جشنواره ساخته شود بی فایده است و البته به نظرم این نوع فیلمسازی هم چندان رونقی ندارد.

 

وی ادامه داد: احساس می کنم نگاهی امیدوارانه در فیلم ها در حال شکل گرفتن است ولی هنوز معتقدم سینمای سال ۹۴ ما با فضایی که در جامعه نفس می کشیم هماهنگ نیست.

 

حاتمی کیا خاطرنشان کرد: امسال دستگاه ایکس ری برای ورود به کاخ جشنواره مورد استفاده قرار می گیرد و دوستان امنیتی عقیده دارند برای جلوگیری از خطرات و احتمالا بمب گذاری این کار را می کنند ولی سئوال اساسی اینجاست که بمب گذاری از جانب چه کسی؟ اتفاقی رخ داده و فیلمسازان ما باید این موضوع را درک کنند.

 

این کارگردان سینمای ایران با بیان اینکه امروز مدافعان حرم به خارج از کشور می روند تا جنگ به مرزهای ما کشیده نشود گفت: با این حال سینمای ما به این مسئله کاری ندارد و هنوز فیلمسازان ما از کریدورهای امنیتی می گذرند و خطر را احساس نمی کنند؛ مانند روزی که تا موشک های صدام به تهران نرسید، برخی متوجه جنگ نشدند.

 

وی اضافه کرد: فیلمسازانی که فرزندان ما هستند و قصد و غرضی هم ندارند هنوز با وضعیت موجود و شرایط حساس کنونی آشنا نشده اند و دلیل این امر هم آن است که به آنها نمی گویند چه چیزی در حال رخ دادن است؛ لازم است فیلمسازان ما شرایط را ببینند و بفهمند و آنگاه متوجه می شوند وظیفه‌شان چیست.

 

حاتمی‌کیا با بیان اینکه هنوز ناگفته های زیادی وجود دارد گفت: چون به فیلمسازان جوان نگفته‌ایم شرایط چیست آنها هم فقط دغدغه‌های اطراف خود را می‌بینند و به آن می‌پردازند؛ آنها هنوز درک نکرده‌اند که داعش چیست و چرا با همه ادیان و مذاهب و همه عقاید مخالف است.

 

کارگردان بادیگارد با تاکید بر اینکه باید سفرهایی ویژه فیلمسازان به منظور حضور در مناطقی که درگیری با تکفیری‌ها جریان دارد تدارک ببینیم عنوان داشت: اولین آدم هم آقای ایوبی است، این شخص را باید به جبهه ببرند تا ببیند شرایط چیست و وظیفه کدام است.

 

وی افزود: ایشان آدم فرهنگی است و باید فرهنگ انقلاب را داشته باشد و برای این منظور باید ببیند که شرایط چیست؛ اگر آقای جنتی را به جبهه سوریه ببرند و شرایط را ببیند، شاید او هم از فیلمسازان بخواهد که بروند و اوضاع را ببینند ولی وقتی این مسائل را نداریم و مدیران در ساختار قرار می گیرند و از آن بیرون نمی آیند، آنگاه فیلم هایی ساخته می شود که به این مسائل کاری ندارند.

 

حاتمی کیا ادامه داد: مسئله مربوط به این دوره نیست و من حاضرم شرایط دوران شمقدری را هم بگویم؛ گویی وقتی آنها را در ساختار قرار می دهند دیگر توان حرکت ندارند و هزار کار دیگر دارند جز آنچه که وظیفه شان است؛ نتیجه این است که فیلم ها ساخته می شوند و مسئله ای در آنها دیده نمی شود و اگر هم فیلمسازی دردی دارد گویی دردهایش مربوط به عالم دیگری است.